Ero-chan
- Cóż, aby to zrobić, trzeba zebrać wszystkie karty znajdujące się w tej Krainie, takie jak ta. - wręczył jej kartę króla karo. - Poza tym, nazywam się Suseł, jakby co. Żeby zdobyć te karty, należy wykonywać różne zadania, a czasem po prostu porozmawiać z ich właścicielami.

Wypija i patrzy się na nią
- Chyba się domyślasz o co cie teraz zapytam ?

//Tym cudem był sen :v

Głaszcze psa po czym wstaje i rusza do wyjścia.

Degant
- Nie, skarbie. Nie jestem z tych, co czytają w myślach. - barmanka mruknęła bez namysłu, nawet nie patrząc w stronę rozmówcy.

Ninja
//piszże nieco dłużej

Ogród był otwarty i nie posiadał płotu, więc wyjście z niego było obojętne. Niedaleko biegł chodnik prowadzący ku innym budynkom. Kręciła się tam mała dziewczynka.

Ruszył do dziewczynki poprawiając kaptur aby nie widać było jego twarzy. Poprawił także swój ubiór. Gdy był w zasięgu dziewczynki powiedział.
- Przepraszam, czy wiesz co to za świat i gdzie ja jestem?

Dziewczynka najpierw podskoczyła i cofnęła się dwa kroki. Zlustrowała dogłębnie Jacka, po czym odetchnęła głęboko.
- Pan jest w Czarnej Krainie Czarów, a konkretniej na obrzeżach miasta Begin, psze pana. - odrzekła spokojnie, jednak nadal trochę wystraszona.

- Dobrze więc, gdzie jestem, jak tu trafiłem i czy jest gdzieś bar gdzie mogę posłuchać Jazzu

- Dziwi Cię mój ubiór mała? Nie bój się, nie jestem zbójem. Powiedź mi, co ja tutaj robię?
Kucnął i pokazał puste ręce.
- Nic nie mam. Spokojnie.

Degant //nie drzyj mordy

- Jesteś w barze, w Beginie, a jeszcze ogólniej to w Czarnej Krainie Czarów. Najbliższe takie miejsce z muzyką jazzową jest trzy godziny konno stąd, w Rebel. Miejscowo nie ma, sorry.

Ninja
- Bo pan coś zrobił... może wszedł do złego domu, może próbował zasnąć na długo. Po prostu to się czasem dzieje i tak już jest.

- Próbowałem zasnąć na długo... To dobre określenie. Ale co ty tu robisz? Gdzie są twoi rodzice?
Rozgląda się po czym skupia wzrok na niej.

- Nooo... im się udało zasnąć. - spojrzała przed siebie w nieokreślony punkt. - A ja jestem na spacerku. Widziałam, że bawił się pan z Kamilem. Lubi pan psy?

- Tak, kocham je. One jako jedyne mnie nigdy nie skrzywdziły.
Po jego poliku poleciała łza, która upadła na ziemię.
- Jako jedyne...
Powiedział szeptem a jego głos stał się łamliwy.

- Ojojoj, czemu pan płacze? Niech pan nie płacze, bo się zrobią łzy czerwone, a potem pan zaśnie! A na ulicy się nie zasypia. Ja nie chcę, by inni zasypiali, to jest smutne! - dziewczynka wyglądała na zmartwioną, nieco mniej już wystraszoną.

- Nie martw się o mnie...
Wyciągnął do niej rękę po czym padł na ziemię i zwinął się w pozycji embrionalnej i zaczął płakać przypominając sobie swoje życie w bólu.

Dziewczynka niewzruszenie usiadła obok niego po turecku i zaczęła pacać go po twarzy.
- Nie płacz. - mówiła to kilka razy, nie ruszając się od niego ani na krok. - Tu jest bardziej kolorowo.

Gdy przestał płakać spojrzał na nią spokojny.
- Potrzebuje broni, jedzenia i wody.

- A do czego ci broń? Tu nie ma o co walczyć prawie. - mała patrzyła mu w oczy zdziwiona. - Nie walcz, jak nie ma po co... Uśmiechnij się, proszę?

- Muszę mieć broń ponieważ zamierzam walczyć.
Jego oblicze jest inne, bardziej złowrogie.
- Muszę mieć broń.

- Nie mam takiej, więc nie pożyczę. M-muszę iść. Chyba mama mnie woła. - odmruczała cicho, wstając i się odsuwając od niego.

On również wstał po czym pogłaskał ją delikatnie po głowie.
- Nie kłam, twoja mama zasnęła. Tak samo tata. Nie kłam, proszę, mam dosyć kłamstw. Idź do psa, baw się z nim i żyj, żyj szczęśliwie.
Ruszył sztywno do zabudowań.

- Kiedyś wrócisz? Kiedyś zrozumiesz? Kiedyś będziesz wiedział, co jest ważne... - odrzekła, odbiegając jak poparzona za najbliższe krzaki.

Zaczął się śmiać. Szedł dalej spokojnie po czym przystanął i odwrócił się.
- Chodź ze mną mała.
Wyciąga do niej rękę, jego aura się zmieniła, jest radosny.
- Chodź ze mną mała. Razem będziemy się bawić. Tylko weź psa.

Nie widział jej. Choć nie uciekła daleko, nie potrafił jej dostrzec. Kamil leżał jak leżał, ale w milczeniu obserwował Jacka. Wiatr rozrzucał nie zebrane nigdy liście, a słońce przygrzewało.

Pokręcił głową uśmiechnięty.
- No cóż.
Macha do psa po czym odwraca się i rusza do zabudowań.

Uluczki były puste, tu i ówdzie przedreptywały sobie gołębie, wydziobujące z ziemi każdy okruszek jedzenia. Gdzieś z boki usłyszał kilka spłoszonych gołębi, uciekających ku niebu.

Idzie dalej spokojnie, jego aura zmienia się znów na wrogą. Rozgląda się przy okazji, jest w stanie skupienia.

- Czarna kraina czarów ,nie wiem jak ty ale dla mnie to brzmi jak nazwa jakiegoś tematycznego parku rozgrywki, ale znając życie z tej Krainy nie da się tak po prostu wyjść jak z normalnego parku rozrywki,mam rację?

Ninja //w stanie skupienia? Ciekłym?

Jednak uliczki były puste, biegały po nich jedynie gołębie. Tu i ówdzie na schodach rozkładał się wygrzewający się kot. Nic nie było konkretnego słychać.

Degant
- Cóż, niestety masz rację. Aby się wydostać z tej Krainy, należy zebrać całą Talię Krainy. To dość trudne zadanie, ale wykonalne. Żeby to zrobić, trzeba zacząć szukać osób, które są w Talii i zwykle wylonywać dla nich zadania.

- Hm da się zrobić, w końcu jestem detektywem, ale wiesz może gdzie mógłbym zacząć ?

- Trza zacząć od Susła. To jedyna osoba, która nie rusza się z tego miasta na krok. Mieszka niedaleko i ma własny pensjonat. Taki szarowłosy, zawsze zadowolony koleś, często chodzi po mieście.

- Zawsze zadowolony co? może mi pożyczy to co pali heh

- Wątpię. On coś ma podobno z głową. Ale chętnie pogada. - barmanka mruknęła spokojnie, spoglądając kątem oka na kłócących się pijaczków.

- No cóż każdy z nas ma coś z głową do pewnego stopnia
Wstaje i wyjmuje z portfela mniej więcej tyle pieniędzy ile potrzeba żeby zapłacić za Whisky,stawia na ladzie i wychodzi z baru i się rozgląda za pensjonatem

Słyszy za sobą gwizd, a po chwili podbiega do niego chłopiec, trzymający jego pieniądze.
- Psze pana, Daria kazała to panu oddać, bo u nas nie ma czegoś takiego.

Spogląda na niego i odbiera swoje pieniądze,
- Hm lepiej dla mnie przynajmniej będę miał jak włożyć sobie coś do ust jak się stąd wydostanę, dzięki mały
Idzie w stronę pensjonatu

Właśnie otwierał tamte drzwi mężczyzna pasujący do opisu, podśpiewujący pod nosem. Wszedł do środka, zostawiając drzwi otwarte.

Wchodzi do środka i podchodzi do niego
- Ty musisz być Suseł tak?

- Tak. Czego trzeba? - odrzekł Suseł, poprawiając włosy i opierając się o biurko recepcji.

- Umówiłem się z kimś na partyjkę pokera i potrzebuje tali i słyszałem że masz jedną kartę

- Hah, takiego pytania o kartę dawno nie słyszałem. - zaśmiał się Suseł. - Chętnie ci dam. - wyjął kartę z kieszeni i podał mu.

- Poszło łatwiej niż się spodziewałem, No ale narzekać nie będę , a tak przy okazji potrzebowałbym mapy masz jakąś ?

Suseł odwrócił się i wyjął z biurka złożoną mapę.
- Proszę bardzo. Miłych podróży.

Bierze mapę
- Dzięki
Wychodzi z pensjonatu i rozkłada mapę przeglądając ją

Mapa obejmowała spory kawał ziemi, ale nie miała konkretnie zaznaczonej skali. Była w kolorze i miała zaznaczonych kilkanaście miast.

- Hm Może znajdę coś w tym całym Rebel, a jeśli nie to pocieszającym faktem będzie bar z Jazzem ,powiedziała trzy godziny konno co oni samochodów nie mają?
Ruszył z powrotem do baru , może barmanka będzie wiedziała czy ktoś będzie jechał w tamtą stronę,pomyślał

//Na przysłość, myślenie bierze się w [i]

//Dzięki gulasz, jesteś jedną z moich ulubionych potraw

//Gulasz taki pomocny

Barmanka właśnie wykopywała jakiegoś pijaka za drzwi, ale na widok Thomasa lekko się uśmiechnęła i wróciła do baru.

// Dzięki :3