// Na razie nie przewiduję możliwości grania policjantem.//
- To brzmi jak haracz. - Stwierdziła. - Niby jaką opłatą?

- Pewną częścią zysków z tego sklepu, powiedzmy na to. Czasem też informacją. -

Radio:
- A cóż ja mogę wiedzieć? Jakie to informacje?

Kuba:
Wychodząc z magazynu trafiłeś do slumsów.

- To się jeszcze okaże, jakie informacje będą nam potrzebne. Na razie najważniejsza jest właśnie opłata. -

- Obawiam się, że to niezgodne z prawem. Mogę zadzwonić na policję.

- Może Pani...- Nachyliła się do kasy - Ale czy naprawdę Pani musi? - Włożyła dłoń do kieszeni, wygrażając się niezbyt przyjaznym uśmiechem.

Kobieta nieco się cofnęła.
- Ile? - Spytała zrezygnowana.

- A ile chcesz? - Zapytał z lekką kpiną.

- Mogę zapłacić symbolicznego dolara. - Uśmiechnęła się złośliwie.

- Śmieszne, udało się Pani. Z tego powodu zejdę do 50% zysków. -

- Kiedy miałabym płacić? Co miesiąc?

- Może być co miesiąc, co by tu Pani uprościć. I lepiej, żebyś nas nie oszukiwała. -

- A co się stanie jak nie zapłacę? I kim wy jesteście ?

- Jesteśmy kimś, z kim lepiej se nie pogrywać. A jak nie zapłacisz... - Tutaj uderzyła pięścią w dłoń - Przekonasz się, jakie będą konsekwencje. -

- Ależ straszne... Co, jacyś nowi osiedlowi gangsterzy? - Parsknęła, wyraźnie Cię nie doceniała, wręcz szydziła.

Wskazała wzrokiem na Clinta, by ten pilnował, by nikt nie wszedł do środka sklepu. Wyciągnęła dłonią za ladę i złapała kobietę za kark, po czym podniosła ją za szczękę.
- Nowi osiedlowi gangsterzy, tak? - Rzuciła ją na podłogę: - Sombra, tak się nas określa. -

// Błagam pisz Clintona ;-;//
John bacznie obserwował zza drzwi czy ktoś nie nadchodził a tobie udało się przestraszyć sprzedawczyni, nic nie mówiła ale widać było strach w jej oczach.

//Ok.//

- Teraz już wszystko jasne? - Rzuciła do niej gardzącym wzrokiem.

- T-tak. - Odparła z drżącym głosem.

- Genialnie. Mam nadzieję, że nasza współpraca będzie...owocna. - Skinęła na Clintona i wyszła z sklepu, zasiadając za kółkiem. Czekała na towarzysza.

Posłusznie wyszedł ze sklepu i wsiadł do twojego samochodu.
- No... Nieźle poszło.

- Miała nas za pajaców. To nie poszło "nieźle". - Stwierdziła oschle - Teraz zabierzemy się za drugi spożywczak. - Odpaliła silnik i pojechała do kolejnego lokalu.

Po paru minutach dojechaliście na miejsce, zaparkowałaś obok małego sklepiku. W środku była sprzedawczyni oraz dwóch klientów rozglądających się za produktami.

Siedziała w samochodzie, zza szyby obserwując momentu, gdy sklep opustoszeje.

Po paru minutach klienci wyszli z zakupami. Na razie sklep był pusty... Mogliście wkroczyć.

Weszła do środka z dłońmi schowanymi w kieszeni. Clinton jak zwykle miał ubezpieczać drzwi.
- Witam... Ładny sklepik tu Pani ma. - Nachyliła się do lady z złośliwym uśmieszkiem.

- Ano, nie najgorszy. Coś pani kupuje? - Clinton pilnował drzwi.

- Nie, tylko składam korzystną propozycję. - Uśmiech spełzł jej z twarzy, a w dłoń wzięła pistolet; - Lokal będzie bezpieczny, razem z Tobą, a my dostaniemy część jego zysków. -

Młoda sprzedawczyni wyraźnie przestraszona pistoletem cofnęła się. A wtedy spojrzała na drzwi na zaplecze i pobiegła do niego krzycząc:
- Pomocy!

Pobiegła za nią na zaplecze, celując pistoletem przed siebie. Kto tam był?

Nikt, bo kobieta zdążyła już wybiec przez tylne wyjście, które było na zapleczu. Biegła przez uliczkę wołając o pomoc.

Wróciła się do Clintona:
- Spieprzamy. - Lekko zdyszana dobiegła do samochodu i odpaliła. Gdy Clinton wszedł, ruszyła z piskiem opon na przedmieścia.

// Zmiana tematu. Zacznę.//

Killer:
Po kilkunastu minutach trafiłeś do slumsów.

Poszukał za dogodną uliczką do oczekiwania na "klientów". Pustą, oczywiście.

Po chwili taką znalazłeś, ciemna, dobra uliczka.

Pusta?

Pusta.

A więc nic innego mu nie pozostało niżeli tam się udać i czekać na klienterię.

Po trzydziestu minutach do uliczki zawitał jakiś ćpun.
- Dobry... Masz pan coś?

-Pewnie. Hera, koka...towar jak towar.

- Hm... A ile tej hery wystarczy na 2 sztachnięcia?

-O ile dobrze pamiętam to...30g? Ta, 30g.

- Mhm... Ile to będzie kosztować?

-Ile byś zaproponował?

- Dwieście pięćdziesiąt dolarów...? - Spytał niepewnie.

-Trzysta i towar jest twój.

- Dobra. Bierz. - Niechętnie dał Ci trzysta dolarów.

Przekazał mu 30g heroiny i zabrał kasę, po czym ją schował.

Ćpun odszedł ze swoją heroiną.