Kiwnąłeś. O tym kiwnięciu będą śpiewać pieśni.

Zapewne kiedyś będą budowali miasta w kształcie dna kubka w miejscu, kiedy go położy gdzieś na mapie, ale takie plany i ambicje warto zachować na wiele lat później. Teraz- trzeba zjeść. Po posiłku warto czekać na Riverta.

Czekałeś ponad godzinę i zaczynałeś już się nudzić, nim zauważyłeś jak idzie, wyraźnie zirytowany. Lepiej się teraz nie odzywać i dać mu w spokoju wyładować złość.

I tak zrobił, przemilczał sprawę, ale i tak z ukosa obserwował, co Rivert chciał zrobić i kogo będą musieli pochować. Prawdopodobnie.

Kierował się do twojego stolika, ale z krzywym uśmieszkiem skręcił w bok dwa kroki przed nim i położył dłoń na ramieniu pierwszego z brzegu klienta baru Czarnego Słońca. Padło na wielkiego, barczystego, zielonego sku*wiela ze szpetną mordą, czyli Orka. W tym samym momencie, gdy się odwrócił, otrzymał solidny prawy sierpowy, który złamał mu szczękę i posłał na deski. W całym barze zapanowała cisza.

No cóż, wypadało milczeć, bo to może nie być koniec przedstawienia.

I nie był, bo po chwili zapanowała wielka wrzawa. Do walki stanęli prawie wszyscy. W ruch poszły pięści, kufle, krzesła, ale nie broń, gdyż takie były tu zasady.

Poszukał pierwszego optymalnego przedmiotu do obrony.

Masz swoją broń, ale że niezbyt możesz zrobić z niej użytek, zawsze możesz posłużyć się tacą lub krzesłem.

Taca posłuży dobrze w momencie, gdy ktoś zaatakuje siedzącego. Czyli trzymał ją jedną ręką i był gotów się nią obronić, jak coś go zaatakuje. Czyli może nawet i teraz.

Byłeś na uboczu, a oni zbyt chętnie prali po mordach tych, którzy byli w zasięgu wzroku, więc nie masz się co martwić. Na razie.

I tak wolał być czujnym.

Czujność się przydała, gdy unik w Twoim wykonaniu sprawił, że nie zderzyłeś się z Goblinem rzuconym przez kogoś z tłumu.

Jeżeli Goblin nadal był w jego otoczeniu i jakoś zachował przytomność, to był gotów to rąbnięcia go w głowę. Tak, by go wykluczyć z zabawy. No i był ciągle gotów, bo zabawa widocznie się rozkręcała.

Podniósł łeb, ale szybko go opuścił, gdy dostał po nim tacą. Liczba nieprzytomnych i obitych zaczęła się gwałtownie zwiększać.

Czekał dalej, będąc nadal czujnym i gotowym.

Nadal nikt Cię nie zaczepiał.

Ale gotowym i przygotowanym warto być.

Niemniej, bójka skończyła się, gdy większość jej uczestników straciła przytomność, a reszta siłę i chęci.

Wiadome jest, że Rivert nadal przytomny?

Jego wygląd nie mówi nawet, żeby został choć raz draśnięty.

-I jak Rivert? Ulżyło ci?

- Bardzo. - odparł i usiadł przy stoliku.

-Dobrze.

Milczał, podobnie jak Ty.

-To jak? Pokażesz mi gdzie są ci spece od magii?

- Obstawiam, że już tu są, albo niedługo się tu pojawią.

-W sensie?

- W sensie, że nawet Magowie muszą jeść, pić i dać komuś po mordzie. A to miejsce nadaje się do tego lepiej niż inne w okolicy.

-Rozumiem.

Rzekłeś to.

I tyle w temacie.

No i czekasz. Wypada obserwować tłum, może wyłonisz kogoś, kto wygląda na Maga.

A co innego może robić człowiek czekający?

Wiele rzeczy. Jednak, wracając do tematu, w tłumie nie było nikogo w płaszczu z kapturem czy w spiczastej czapce.

Czyli klasyków brak.

No niestety, a tak to każdy w tłumie może być zakonspirowanym Magiem, a Tobie trudno wykryć kto.

Dlatego siedzi i sprawia wrażenie, że albo na kogoś czeka, albo odpoczywa po czymś.

I siedzisz, sprawiając takie wrażenie.

Yhm, fajnie.

Wreszcie zauważyłeś jegomościa w czarnym płaszczu, który wyróżnia się najbardziej ze wszystkich.

Obserwował go.

Usiadł przy jednym ze stolików i złożył zamówienie.

Obserwował go. Miał maskę, więc nie powinien widzieć jego oczu. A głową starał się nie ruszać (A jak już, to nie mając jej skierowanej w stronę maga).

Zdawał się nie zwracać na to uwagi i dalej czekał, jednak wyjął z kieszeni płaszcza fajkę nabił ją tytoniem.

Nadal to samo.

Zauważyłeś jak wyjął fajkę, na ułamek sekundy zasłonił ją dłonią, a gdy ją zabrał, takowa już się paliła.

Niestety, ale nadal to samo.

Pewnie nie dałby Ci świadectwa, że jest Magiem, gdyby nie pewna urodziwa Elfka w skąpym stroju, która dosiadła się do niego. On natomiast, zapewne chcąc zdobyć jej względy, wdał się w rozmowę, a po chwili zacisnął dłonie w pięści, a gdy znów je otworzył każdy palec pokryty był ogniem, który nie ranił Maga. Do tego ogień ten miał różne odcienie, łącznie z rzadko spotykanym niebieskim.

Ah, czyli niby taki master, ale nie Gandalf.
///Chyba, że coś przegapiłem.