Po pokonaniu swoich przeciwników zauważyliście jak jedno z drzew staje w płomieniach wraz z gromadką drowich kuszników, a chwilę później kolejne Mroczne Elfy zaczęły padać od wystrzelonych z różnych stron, co prawda nielicznych, ale za to śmiertelnie celnych, bełtów. Następnie powietrze, trzaski palącego się drewna, krzyki rannych i umierających oraz szczęk oręża przerwało mrożące krew w żyłach wycie. Sekundę później wszędzie wokół zaroiło się od dobrze opancerzonych i uzbrojonych po zęby Worgenów, które od razu rzuciły się na Mroczne Elfy i towarzyszące im pająki oraz jaszczury.

-Psiamać.
Skrył się za plecami elfki.

- Czemu chowasz się za mną jak za tarczą? - zapytała, wypatrując ewentualnego przeciwnika.

-To odruch naturalny!

- Na przyszłość spraw sobie lepszą tarczę niż własni towarzysze!

-A czemu niby? Obaj ży...
Wolał urwać. Gdyby powiedział, że obaj żyją, to najpewniej stałoby się coś złego.

- Bynajmniej jeszcze - chyba odgadła, co chciał powiedzieć.

-Nie wykrakaj.
///Choć od tego jest Kruk :V

// A tarcze są od ochrony, nie jakaś randomowa Elfka. :V //
- Nie wykrakam. Chyba.

-Oby.
//Oj tam, Elfki mają wiele zastosowań///

//Głodnemu chleb na myśli.//
Podczas Waszej rozmowy bitwa zaczęła powoli przemieniać się w rzeź Mrocznych Elfów. Pod koniec była szansa na odwrócenie jej losów, lecz kilkanaście Minotaurów trzech odmian bynajmniej nie przybyło wesprzeć Drowów, ale z nimi skończyć, więc zapewne macie do czynienia z Szalonymi Rogami.
I tak bitwa została wygrana minimalnym nakładem sił, acz teraz poza trupami Mrocznych Elfów, wielkich jaszczurów i pająków otacza Was zgraja jak najbardziej żywych i uzbrojonych po zęby Worgenów oraz Minotaurów.

///Głodny głodnemu wypomni
No to sytuacja się odwróciła. Bardzo miło, ale chyba nie aż tak, jeżeli okazała się przypadkiem.

//Chyba nie będę pytać o szczegóły tych zastosowań.//
Cóż, liczyła na to, że będą negocjacje, lecz mimo wszystko pozostawała w gotowości.

Ork wraz z Inkwizytorami wziął się za owe negocjacje, robiąc za poselstwo do oddziałów Worgenów i Minotaurów. Za to Czarny Kieł bez zbędnych wstępów pognał w szeregi swych pobratymców.

Czekała na to, co przyniosą negocjacje.

Czekał.

W końcu z otaczającego Was kordonu wystąpił jeden Worgen, a że zrobił to sam, bez straży, dość dobrze rokuje.
- Wedle starej maksymy, którą opowiedział mi kiedyś mój pan, Tevmir, wróg mojego wroga jest moim przyjacielem. A skoro widzę, że nie jesteście sojusznikami Drowów, z radością witam Was w swojej armii, armii Vuka Nieustraszonego. - powiedział, a na dźwięk jego imienia i przydomka zgromadzeni wokół żołnierze unieśli pieść w górę, tudzież uderzyli nimi o pancerz lub wydali tryumfalne wycie.
//Tak, to postać Bilolusa, z której zrobiłem NPC, jest na dwudziestej szóstej stronie Kart Postaci.//

///Mogę go zabić?
Czekał zastanawiając się, czemu jakiś anon został kimś ważnym.

Nachyliła się do Ayreda.
- Nigdy nie słyszałam o nim, a Ty? - zapytała, mając na myśli Vuka oczywiście.

Vader:
Dobre pytanie i to zapewne sam Vuk Nieustraszony zna na nie odpowiedź.
Kazute:
Zaprzeczył skinieniem głowy.
- Gdy kilku moich znajomych zatrudniło się jako najemnicy dla Księstwa Goblinów podczas wojny z Drowami podobno coś o nim słyszeli, ale to nic dziwnego: Wojna była krótka, a przeciw zielonym rzucili może z dwie setki Mrocznych Elfów, reszta kilkutysięcznej armii to byli niewolnicy, głównie Worgeni i Minotaury, którzy urządzili Goblinom rzeź.

Czekał nadal, nie miał smakołyka dla psiaka.

Kiwnęła głową.
- Jak widać, sprawy się teraz inaczej mają.

Vader:
No i czekasz. W sumie mógłbyś jakoś zainterweniować, bo grupa Worgenów kręci się wokół Twojego Żywiołaka.
Kazute:
- Tym lepiej dla nas.

- Chyba tak.

Podszedł do nich.
-Nie zrobi nikomu krzywdy, spokojnie.

Vader:
- To Twoje dzieło? - spytał jeden, bliznowaty, zachrypniętym głosem.
Kazute:
- Coś Cię niepokoi?

-A dlaczego miałoby nim nie być?

- Nie.

Vader:
- Bo nie wiemy kto tutaj jest Magiem?
Kazute:
Pokiwał głową i wskazał nią na armię Waszych nowych sprzymierzeńców, która właśnie szykowała się do wymarszu.

-Może to i lepiej.

- Więc teraz nie jest nas już ośmiu, lecz dość spora armia?

Kazute:
- Nie wiem na jak długo, ale najwidoczniej tak.
Vader:
Pokiwali łbami i odeszli, bo i cała armia szykowała się do wymarszu, podobnie jak reszta grupy.

- Zawsze coś - odparła i zaczęła przygotowywać się do dalszej drogi.

Sam również ruszył z nimi.

Maszerowaliście cały dzień, aby rozbić obóz na niewielkim wzniesieniu po środku polany. Widzieliście stąd zarys jakichś budynków, najpewniej ruin i zarazem celu Waszej wędrówki.

Pomogła w rozkładaniu obozu, oczywiście głównie swojej ekipie.

Również pomógł w rozbiciu swo... obozu swoich sojuszników.

Wszystko poszło szybko i sprawnie, a wszystkie grupy zaczęły szykować sobie kolację: Hobbit swój gulasz, Worgeni najróżniejsze mięsiwa, a Minotaury... Cóż, w zasadzie to wszystko, co wpadło im w łapy lub pod kopyta.

Podeszła do ich "kucharza".
- Może Ci pomóc? - zaproponowała z uśmiechem.

No cóż, postarał się nie być za blisko Minotaurów.

Kazute:
Wzruszył ramionami i wskazał Ci na stosik marchwi, cebuli, papryki oraz ziemniaków wraz z deską do krojenia i nożem, a sam wrócił do pracy, uznając że wyjaśnienie co masz z tym zrobić jest zbędne.
Vader:
Zapewne wieli wytyczne od swego dowódcy, aby Cię nie atakować, ale może być różnie, więc ostrożności nigdy za wiele, choć oni pomyśleli chyba identycznie, również rozkładając się jak najdalej od siebie.
- Jak to jest być zdrajcą własnej rasy? - usłyszałeś nagle za plecami pytanie.

Obejrzał się za siebie unosząc jedną brew.
-Przepraszam?

Tak, wyjaśnienia z całą pewnością były zbędne, więc zajęła się tym, co miała zrobić.

Vader:
Stał za Tobą jeden z Worgenów, z ciałem pooranym bliznami oraz poparzeniami, który zacharczał i skrzyżował ramiona na piersi.
- Misja. - odparł i uściślił: - Jeśli się powiedzie, uderzysz w całą swoją rasę... Jak to jest być zdrajcą całej rasy?
Kazute:
Poszło szybko i sprawnie, zarówno Tobie jak i Hobbitowi, tak więc wspólnymi siłami po chwili ugotowaliście gulasz, a członkowie drużny zaczęli powoli schodzić się na posiłek.

-Większe zło trzeba powstrzymać, niezależnie od kosztów.
Przemilczał chwilę, nad czymś się zastanawiając.
-Moja rasa... tyle ofiar, wojen, niewolników... nie, to nie tak na trzeba to spojrzeć. Trzeba mieć na uwadze dobro ogółu.

Gdy potrawa była już gotowa, nałożyła sobie porcję.

Vader:
- Muszę przyznać, ze takiej odpowiedzi oczekiwałem, machoniowoskóry. - powiedział Worgen i zakasłał kilka razy, aby ruszyć wgłąb obozowiska.
Kazute:
Tym razem nikt nie był szczególnie głodny, tak więc na jednej porcji się skończyło, a poszczególni członkowie drużyny zaczęli udawać się na spoczynek.

-Nikt nie prosił was o zaufanie względem mnie.

Zatrzymała swojego elfiego pobratymca.
- Jesteś ciekaw, co ostatniej nocy powiedział mi nasz legendarny Podróżnik?

Vader:
Nie usłyszał tego, może i to lepiej... Niemniej, wypadałoby zbierać się do snu, jak to robi reszta, w tym Twoi kompani z drużyny.
Kazute:
- Zapowiada mi się nocna warta, więc śmiało, dzięki temu czas zawsze choć trochę szybciej zleci.