Rozejrzał się po pomieszczeniu, aby sprawdzić czy jego oko działa.

-No i dobrze-pomyślał-nie będzie padać, a ja będę mieć dzień wolny od klientów

Vader:
Nadal jest spokojnie i bez zmian. Kto by pomyślał, że zaledwie kilka dni temu miasto zostało zaatakowane przez Łaków...
Michał:
Oko sprawne. Masz już wolną całą lewą część twarzy.

Już chciał coś powiedzieć, ale prędzej by się opluł niżeli wydusił słowo.

Abuyin się tym nie przejmował, dalej dumał sobie na świeżym powietrzu.

Vader:
Zauważyłeś wyraźne poruszenie wśród tłumu. Wielu mieszkańców miasta kierowało się do bramy wejściowej.
Michał:
W końcu medyk zeskrobał całą maść.
- Lepiej się nie ruszaj. Będziesz miał zdrętwiałą twarz,a le to minie po jakichś pięciu minutach.

Mrugnął kilka razy znudzony czekaniem.

-A to co znowu?
Obserwował ludzi i otoczenie.

Michał:
W końcu masz z powrotem władzę nad twarzą. Jakkolwiek to brzmi.
Vader:
Ktoś przybył pod bramy miasta, ale ze schodów swojego domu nic nie widzisz. Wypadałoby podejść bliżej.

-W końcu...
Wziął głęboki oddech.
-Mogę lustro?

Z nudzeniem wstał i podszedł do bramy, niezbyt mu się chciało.

Vader:
Przy bramie był spory tłum, ale jakoś się przepchnąłeś. Zobaczyłeś wjeżdżających do miasta Paladynów Srebrnej Dłoni. Było ich 25 z czego pięciu miało ozdobne zbroje i wspaniale wykonane miecze.
Michał:
Podał Ci jedno z lusterek, których miał kilka.

Spojrzał w lusterko.

Lekko gwizdnął pod nosem.
Taka ilość w mieście? Niepokojące.
Obserwował ich dalej.

Vader:
Wjechali na białych koniach jak zdobywcy. Zupełnie jak na paradzie. Pomachali mieszkańcom i skierowali się do siedziby Paladynów, która stała pusta.
Michał:
Wyglądasz tak jak przed bójką. Masz co prawda kilka siniaków i małą bliznę na czole, ale poza tym wyglądasz bardzo dobrze. Ten zabieg odmłodził Cię nawet o kilka lat.

Poczekał, aż ludzie zaczną się rozchodzić i wrócił do swojego domostwa.

-Cudotwórcą jesteś!
Wstał ucieszony.

Michał:
- Jestem po prostu medykiem. Polecam się na przyszłość.
Vader:
Nie było to aż tak wielką sensacją więc tłum szybko wrócił do swoich spraw.

-Jasne, jasne!
Wychodzi z budynku i kieruje się do karczmy w której był wcześniej.

Wrócił do siebie i znów się położył.

Vader:
Nadal jest spokojnie.
Michał:
- Kogoś mi przypominasz... Ale kogo? Podać coś? - mówił karczmarz uważnie się Tobie przyglądając.

-To ja, ten gościu od Kosy Śmierci z obitym ryjem.
Uśmiecha się szeroko.

Nagle coś go oderwało od spoczynku.
Zebrał całą zawartość swojego dobytku z dworu i zabrał do środka, następnie zaryglował drzwi.

Vader:
Nie miałeś z tym większych problemów.
Michał:
- Ty?! Kto Cię zaczarował?! - pytał myśląc, że żartujesz.

-Pewien medyk, mieszka niedaleko stąd.Nałożył mi kilkanaście maści na ryj i trochę odczekał, zdjął to i wiola!

Michał:
- Tego się nie spodziewałem. Wyglądasz jakbyś cofnął się w czasie o kilka lat.

Posprzątał, a następnie zaczął obliczać wartość każdego dywanu, oraz tytoniu, mieszkania i złotego ziemniaka.

-No nie?Daj mi piwo.

Vader:
//Złoty ziemniak huehuehuehuehuehue.//
Ostateczna suma wszystkiego wynosiła około 7500 - 8000 złotych monet. Zależy komu się to wciśnie.
Michał:
Nalał piwo z beczki i postawił na ladzie.
- Pięć srebrników się należy.

Wyszedł, zamknął drzwi i poszedł szukać kupców do tego.

-Wiem, wiem.
Położył 5 srebrników, wypił piwo i wyszedł z karczmy, skierował się do bramy.

Vader:
Najlepiej było iść na targ, popytać na straganach, albo spróbować szczęścia w karczmie.
Michał:
Nikt Cię nie zatrzymał, znalazłeś się za miastem.

Wrócił do miasta, aby sprawdzić tablicę ogłoszeń.

Michał:
Nic ciekawego.

Począł szukać przywódcy Łaków, aby z nim pomówić.

Michał:
Na pewno był razem z innymi w swojej kryjówce.

//A ja nadal czekam na odpowiedź w grze .-. //

FD_God:
//Mi też zdarza się zapomnieć lub pomylić, ale dobrze, że przypomniałeś.//
- W takim razie, witam na pokładzie! - powiedział kapitan zeskakując ze skrzyni i podając Ci rękę.

//Warto przypominać jak ktoś czasem zapomni :v //
Rzecz jasna odpowiedział na ten gest i uścisnął w typowy sposób rękę mężczyzny patrząc mu z lekkim uśmiechem w oczy.
-To kiedy opływamy, kapitanie?

FD_God:
- Mam nadzieję, że jeszcze dziś. Chłopaki ładują teraz na pokład suchary, smażone mięso, beczki z wodą i mlekiem, ale przede wszystkim owoce i warzywa. Jeśli chcesz dołączyć do załogi natychmiast to idź do kwatermistrza i weź uniform, a potem możesz przyjrzeć się statkowi. Na koniec pomożesz chłopakom ładować zapasy.

Poszedł i wywiesił ogłoszenie o sprzedaży domostwa. Następnie starał się dowiedzieć, kiedy są targi, dzięki temu mógł wystawić na licytacje dywany.

Vader:
Tragi były codziennie, ale największe jutro co dawało Ci większe szanse na sprzedanie dywanów.
A na ogłoszenia na razie nikt nie patrzy, pewnie dlatego, że wszyscy są zajęci.

Więc wrócił do domu, a następnie poszedł spać. Przed snem przygotował szyld na sprzedaż. Przyszykował również dywany.

Vader:
Skończyłeś wieczorem więc sen przyszedł szybko.
Obudziłeś się dość wcześnie. Na ulicach nie było wielu mieszkańców. Słońce niedawno weszło na widnokrąg.

Wyszedł z budynku, a następnie poszukał jakiegoś wozu na wynajęcie.

Vader:
Było za wcześnie. Większość ludzi nadal spała.

Zawiesił szyld na sprzedaż i czekał, aż pojawią się wozy do wynajęcia.

Vader:
Mogłeś tak czekać jeszcze kilka godzin. Lepiej było wrócić do domu i coś zjeść lub nadal spać.

Więc wrócił zjadł śniadanie.

Vader:
//Przyśpieszę akcję.//
Minęło kilka godzin. Miasto zaczęło jak zwykle tętnić życiem.