Ray

Spojrzał na kamerzystę.

Ray

No stoi sobie, choć ta blada skóra i wiecznie otwarte oczy wyglądają podejrzanie.

Ray

- no dobra, to coś nowego - przeskanował go sonicznym śrubokrętem.

Ray

To nie jest żywe, ale martwe też nie.

Ray

- który mamy rok?

Ray

- 1997. Chcę cię poinformować, że na mocy prawa ustalonego po Wojnie z Jotho masz możliwość milczenia i wykonania jednego telefonu, jak i dostania celi o takich warunkach jakie są konieczne, aby utrzymać cię przy życiu. Czy twój gatunek ma jakieś specjalne wymagania?

Feb:
- Oddycha. – powiedziała, wskazując na mężczyznę.
- Stoi na własnych nogach. – wskazała to.
- I jeszcze mówi. – powiedziała, powoli opuszczając ręce Ray'a.

Ray

- 1997? Przed, czy po apokalipsie zombie?

Ray

- Nigdy takiej nie było. Skąd ty się tu wziąłeś? Do radiowozu!

Ray

- jako członek załogi armii narodowej mogę odmówić. A teraz zajmijcie się tym człowiekiem. Jest chory

Ray

- Pokemonie, nie jesteś z tego regionu, nie wmówisz nam, że brałeś udział w wojnie. - policjant wyciągnął niebiesko-białego pokeballa i rzucił w ciebie

Ray

Wykonał unik.

Feb:
Boże mój co tu się dzieje.

Ray

Pokeball potoczył się do TARDIS, skąd po chwili usłyszałeś dźwięk złapania pokemona.

- To jest opór. Przykro mi. Arcanine! - policjant wypuścił naprzeciw ciebie Arcanine'a
- No dobra, widzę że go wkurzyłeś. - odparł Arcanine

Ray

- ryzyko zawodowe. Febronie, możesz przynieść mi kamień mega ewolucji?

Feb
Chwilę przypominała gdzie jest, by po kilku milisekundach już być w pokoju.
Odnalazła owy kamień i biegiem się tam skierowała.

Feb

Kamień istotnie był na miejscu. Rayquazite lśnił w świetle lamp.

Feb
Ostrożnie wzięła kamień i skierowała się do Ray'a

Feb

Skierowanie się do Raya przeszło pomyślnie w 100 procentach i nawet pizze zrobiłaś po drodze. Dobra, cztery sery.

Ray

- Arcanine, Miotacz Płomieni. - rozkazał policjant i jego pokemon zaatakował cię. Szczęście, że to niezbyt efektywny ruch, ale nie jest tak, że nie boli

Ray

Wziął kamień od Febronie.
- teraz będzie się działo. Chaos, chaos, chaos! - zaczął się maniakalnie śmiać, czekając aż kamień zadziała.

Ray

Twoje ciało zaczęło gwałtownie się przemieniać, a wokół ciebie wieje silny wiatr.

Feb

Czujesz silny wiatr wokół, a Ray zaczął świecić zielono-żółtym światłem, wchłaniając kamień.

Ray

Roześmiał się. - shiny mega Rayquaza. Istnieje coś lepszego? - uśmiechnął się. - dałem wam możliwość pokojowego rozwiązania - spojrzał na policjanta. - teraz moja cierpliwość się skończyła. Tak samo jak litość

Ray

- Skoro tak twierdzisz. Arcanine! Burn Up! - pokemon policjanta otoczył się wręcz białymi płomieniami po czym stoczył na ciebie uderzając tak mocno, że wleciałeś do TARDIS

Ray

- panuj nad sobą, tylko nie szalej... A zresztą... - wyleciał z Tardisa i przygwoździł policjanta do ziemi, aby zacząć go łaskotać.

Ray

Policjantowi poleciała krew z... wszystkiego, ale ten się nie poddał i wyciągnął tylko kolejnego policyjnego pokeballa i korzystając z faktu, że go przygniotłeś uderzył kulą o ciebie. Wkrótce znalazłeś się w jej wnętrzu.

Ray

Starał się jak mógł, aby się wydostać.

Ray

Czujesz, że coś stoi ci na drodze i to coś ewidentnie nie należy do systemu pokeballa.

Feb

Widzisz jak policjant zakleja taśmą pokeballa, w którym jest Ray.

Ray

W takim razie koniec zabawy! Używa swoich Rayquazowych zdolności, czy jak kto woli, Dragon Pulse!

//Już widzę hacka, gdzie zamiast Dragon Pulse jest "Rayquazowe Zdolności" xd//

Ray

Pokeball pękł, ale nadal nie byłeś wolny. Widzisz coś srebrnego za nim.

Febrione
Odłożyła pizzę na talerz.
Rozejrzała się za bronią. Póki ma czas.

Ray

Srebrna taśma klejąca? Hyper beam powinien go stopić.

Feb

Pistolet na stalowe 🅱️olce.

Ray

Stopił, a ty stanąłeś w miejscu.

Ray must recharge!

Ray

spojrzał na policjanta.
- zagrajmy w prostą grę liczbową. Jeżeli liczba litrów twojej krwi spadnie do zera, przegrywasz! - roześmiał się.

Ray

- Zagrajmy w prostą grę liczbową. Jeżeli liczba metrów mojej taśmy klejącej się skończy wygrywasz. - również się zaśmiał i zakleił ci widok na zewnątrz

Ray

- prosta lekcja fizyki. Łódź podwodna jest zaprojektowana, aby wytrzymać ciśnienie z zewnątrz, ale od środka już nie - zaczął rozpędzać się wewnątrz pokeballa, aby przebić się na wolność. Trochę jak pisklę. Pisklę na sterydach.

Ray

Nie przewidziałeś faktu, że policyjne pokeballe niekoniecznie są zaprojektowane do tego, żeby pokemon miał możliwość dobrowolnego wyjścia. Rozpędziłeś huragan i w sumie tyle. Po chwili wiatr się uspokoił.

Ray

Może hammer arm? Legendy przecież nie da się złapać tak po prostu.

Feb
Wyczuła swój węch, by zobaczyć czy to na pewno są ludzie.

Ray

//Hmmm, fajny moveset//

Jonh246I ma inne zdanie na ten temat. Ściana pękła, ale usłyszałeś też charakterystyczne kliknięcie oznaczające twoją porażkę.

Feb

Ludzie z jakimiś nieistotnymi domieszkami, tak małymi, że prawie nie czujesz. Hmmmm, pokeball z Rayem błysnął i zniknął.

- Centrala, zgłaszam złapanie i przetransportowanie wrogiego pokemona. Zajmijcie się nim, dobrze? - powiedział policjant do krótkofaówki

Ray

- szef mnie zabije... - ostatkiem sił próbował się wydostać. - Febronie, pamiętasz co mówiłem w nocy poślubnej? Gdyby coś się stało, jesteś moim trenerem!

Ray

Pokeball rozbił się doszczętnie, a ty widzisz komendę policji.

//Zaraz zrobię temat, powinieneś się domyślić po nazwie.//

Feb
Mogli się znaleźć na posterunku... W więzieniu...
Albo na komisariacie.
Zamknęła drzwi.
Więc teraz trzeba obmyślić plan, jak wydostać "Zbyt odlotowego Rayquazę" z więzienia. Najpewniej więzienia.

Feb

Widzisz jednego z pokeballi używanych przez tego policjanta lezącego na podłodze.

Feb
Czy to ważne?

Feb

Nie mi o tym decydować.

Feb:
Podeszła do owej rzeczy i ją obejrza...
Tak, to ważne. Wzięła pokeball i ułożyła go w swojej torbie.

Feb

Ktoś zapukał do TARDIS.

Feb
Otworzyła drzwi, odsuwając się na tyle, by ewentualny atak nie miał szans.

Feb

Był to inny policjant, dosyć młody..

- Przepraszam, ale czy może pani jechać z nami? Chcielibyśmy panią przesłuchać w związku z tym... incydentem. Znajdzie pani czas?

Febrione
Cudownie.
- Tak, oczywiście. – skinęła głową, próbując jak najtrafniej odegrać rozpacz. Desperację częściowo.
- Tylko muszę powiadomić córeczkę...