Marta
- Czym, bądź kim jesteś i czego tu chcesz. - mówi lekko zaniepokojona

Alabaster

Wyszedł na zewnątrz.
- Czyżbym słyszał mojego starego kompana? To ja Ray! Załamałem się psychicznie bo mój kumpel zjadł Rayquazę!

Marta

Nieznajomy nie zdążył nic powiedzieć, bo Alabaster wyskoczył mu na spotkanie. Tylko czemu przedstawił się jako Ray?

Alabaster

- Ray? Przecież ty jesteś w szkole. Ach, te podróże w czasie... Co cię sprowadza?

Marta
Wycofuje się

Alabaster

- wróciłem po swoje auto. Biedaczyna, zostawiłem ją zaraz po tym jak udało mi się przenieść mój pokój do Tardisa. - uśmiechnął się. - a teraz po nią wracam. Trochę się zmieniłem, mam żonę i córkę oraz niepohamowaną chęć odnalezienia innego Rayquazy jak i powoli popadam w szaleństwo spowodowane ciągłymi upadkami które prędzej czy później ujawni moje destrukcyjne umiejętności przez co ludzkość upadnie na kolana i dowie się, kim jest Raymond McCloud, władca chaosu... A co u ciebie?

Marta

Potknęłaś się o wystający korzeń i wpadłaś do jakiejś dziury. A tam jakiś śmieszny glut, mały zielony robaczek i dziewczyna wyglądająca jak jakiś demon czy inna Lilith

//Dalej w Londynie, trafiasz do Marka i reszty. Tak, lubię żonglować postaciami//

Alabaster

- Nadal się uczę jak widać, a mój kombinezon jest w nie najlepszym stanie. Będę musiał się kiedyś nauczyć formować swój gaz jak chcę.

Alabaster

- cóż, technicznie rzecz biorąc to powinieneś być w stanie to zrobić. Musiałbym tylko ustabilizować twoją konsystencję ale wydaje mi się, że będziesz w stanie to zrobić. Swoją drogą, nadal chcesz umrzeć?

Alabaster

- Umrzeć? Powiedzmy, że powoli mi przechodzi, ale teraz mam depresję i płaczę po nocach.

Alabaster

- ty? Nie sądziłem, że kiedykolwiek rozwiną ci się uczucia. Normalnie to zabijasz wszystko jak wlezie a później zapraszasz mnie na randkę...

Alabaster

- Też nie sądziłem i liczę, że przejdzie mi to z wiekiem. A jak u mnie z przyszłości?

Alabaster

- zostałeś hazardzistą i z tego co mi wiadomo postanowiłeś zostać animatorem.

Alabaster

- Widujemy się czy całkiem mnie już olałeś?

Alabaster

- powoli zaczyna mi odbijać więc wydaje mi się, że niedługo przestanę cię odwiedzać. Chociaż w sumie... Hej Ishi, możesz namierzyć współczesnego Mark'a? Chciałbym się z nim pożegnać zanim stracę resztki zdrowia psychicznego.

Alabaster

- Jasne, why not? - powiedziała, gdy już wyszła z TARDIS. Co robiła? Gdzie delorean?

Alabaster

- więc gdzie jest Mark i dlaczego Delorean wyparował?

Alabaster

- Deloreana wprowadziłam do TARDIS, a Mark jest tutaj. - wskazała na Mark'a

Alabaster

- nie ten Mark. Ten jest z przeszłości. Mówimy o tym z 2019 roku a nie z... No wiesz o co chodzi.

Alabaster

- No dobra, już... - weszła z powrotem do TARDIS
- To ten, ja będę czekał. To zabawne, że ty spotkasz mnie za chwilę, a ja za kilka jak nie kilkadziesiąt lat.

Alabaster

- podróże w czasie to niebezpieczne ale ekscytujące zajęcie. - odparł z uśmiechem. - ale co dla kogoś kto nie może umrzeć ma niby oznaczać niebezpieczeństwo? Nikim się nie zajmujesz więc masz lekkie życie.

Alabaster

- Dobra, mam! Wsiadasz? - usłyszałeś z wnętrza TARDIS

Alabaster

- no cóż, będę leciał - wszedł do Tardisa. - na razie!

Alabaster

- Na razie!
- Dobra, mam jego lokalizację. Ciekawa sprawa, jest z nim Digimon. Lecimy?

Alabaster

- niech będzie. Mam co do tego dobre przeczucie.

Alabaster

Cyk, pociągnęła za dźwignię i lecicie

Alabaster

- może powinienem pokazać się mu jako człowiek? - spojrzał na siebie. - czy taka jaszczurka może być?

Alabaster

- To twój chłopak przyjaciel. Sam zdecyduj. - wylądowaliście

Alabaster

- właściwie to tylko zawarliśmy pakt o nieagresji ale jak chcesz to możesz nazywać nas przyjaciółmi. - wyszedł na zewnątrz.

//Dalej w Londynie//