Dlatego powinieneś cieszyć się, że jest po Waszej stronie. Niemniej, kupił Wam czas, wypada ruszać, bo Rosjanie w końcu powiadomią resztę bandytów o Waszej obecności, jeśli jeszcze tego nie zrobili.

Pora też ruszyć w pierwszym szeregu. Jak tam hełm i wspomaganie celowania?

Wszystko sprawne, widzisz już swój cel, czyli więzienie, które jest nim tylko w teorii, bo zorganizowano je w jakimś zwykłym budynku. Cóż, Bandyci to Bandyci.

I dobrze, że w zwykłym. Nie miał wystarczająco dużo mydła, by ich załatwić w prawdziwym.

//Zło...//
Jak widać, zamknięta i zasłonięta kratą brama pilnowana przez dwóch oprychów, główna droga prowadząca do niej zastawiona jest barykadami, zasiekami, polami minowymi i wilczymi dołami, na dachu kręci się sześciu strażników uzbrojonych w pistolety maszynowe, przez pozbawione szyb okna dostrzegłeś co najmniej drugie tyle wewnątrz, ale znając życie będzie ich więcej.

Pi razy drzwi, najchętniej wysadziłby budynek w powietrze, lecz wiedział, że zginą jeńcy. Przy otwartej strzelaninie również zginą, więc...
-Oddział. Najpierw trzeba się rozstawić i na dachach okrążyć budynek, by ich widzieć z każdej strony. Jeńcy zginą, jeżeli wkroczymy do otwartej walki, więc załatwmy to powoli.

- Ja bym proponował szybko, bo jak my się będziemy pie**olić to ściągną posiłki i sami trafimy do tego ich pierdla albo prosto do piachu. - zaoponował jeden z komandosów.

-Ile mamy ładunków wybuchowych?

- Kilogram C4 pod hełmem. A co?

-Za mało, nie zawalimy dróg, a mój kilof złamał się na diamentach. Czyli wchodzimy bez masła.

- Jesteś je**ięty. - powiedział i zaśmiał się, klepiąc Cię po plecach. - No dobra, to jedziemy?

-Oddział, rozstawić się na czterech dachach budynku tak, żeby widzieć budynek z każdej strony. Komandosi i dwójka chętnych ruszy ze mną prosto do paszczy lwa.

Żołnierze wykonali polecenia, Ty zaś trafiłeś na tych samych ochotników, co wcześniej. No i oczywiście nieodzownych komandosów.

Poszukał drogi na dół, a jak ją znalazł, to z niej skorzystał. Oczywiście, bacznie oglądał teren w poszukiwaniu pułapek.
-Snajper nie dostał rozkazów, bo ich ku*wa nie potrzebuje. To cud, że to nie on ma pałeczkę dowódcy

Dostaliście się bezpiecznie na chodnik na dole, teraz trzeba postąpić o krok dalej albo coś.

No tak, rozpocząć szukanie osłon, by jak najdłużej być w ukryciu.

No cóż, kilka metrów jakoś poszło, ale teraz czeka Was bieg przez otwartą przestrzeń do drzwi wejściowych, choć raczej to nie nimi chcecie wkroczyć do środka, prawda?

A czemu niby nie?

No w sumie... Żyje się tylko raz.

Poszukał otwartego okna i drogi do niego. Nadal po cichu.

Najbliższe były na pierwszym piętrze, a Bandyci nie ustawili w pobliżu nic, co mogłoby Wam ułatwić wejście na górę.

Na parterze też były okna?

Nie, najbliższe były na pierwszym piętrze.

-Podsadźcie mnie.

- Możemy Cię podrzucić, inaczej nie da rady. - odpowiedział komandos, wskazując przy tym na siebie i swojego towarzysza. - Reszta będzie nas ubezpieczać.

-Mi pasuje.

Stanęli naprzeciw siebie i złączyli dłonie, czekając aż wskoczysz, aby mogli Cię podrzucić. Dwaj pozostali żołnierze przyklękli z odbezpieczoną bronią i czekali, ubezpieczając Was w razie pojawienia się jakiegoś Bandyty.

Wykonał ten manewr.

Udało Ci się złapać krawędzi okna, szczęśliwie nie miało ono szyb, ani niczego innego, co przeszkodziłoby Ci w kontynuowaniu misji.

Wspiął się tam i rozejrzał.

Długi korytarz, sporo drzwi po bokach i rozwidlenie na jego końcu.

Przeciwnicy?

Na korytarzu nikogo, a przynajmniej w zasięgu wzroku i słuchu.

Ruszył po cichu w kierunku głównego wejścia, jednak dał sygnał swojej drużynie, że wejdą właśnie głównym wejściem.

Schodząc w dół natrafiłeś na parę strażników, z czego jeden był odwrócony do Ciebie tyłem, a drugi bokiem. Ten ostatni dodatkowo wychylał się przez okno i palił fajkę.

Zaczął się do nich powoli zbliżać z nożem w ręku.

Znalazłeś się ledwie kilka kroków od Bandyty, gdy ten wypalił swoją fajkę i wyrzucił ją za okno, aby odwrócić się przypadkiem w Twoim kierunku. Choć na jego twarzy malował się grymas przerażenia i zaskoczenia, to niemal natychmiast sięgnął jedną ręką po nóż, a drugą po zawieszony przy pasie pistolet.

Doskoczył i wbił mu nóż w klatkę piersiową, a następnie wyrwał jego nóż, żeby rzucić nim w przeciwnika.

W ten oto sposób szybko, sprawnie, a co najważniejsze: cicho, zdołałeś bez jakichkolwiek problemów pozbyć się obu przeciwników.

Za oknem ktoś, coś? Czy trup pod oknem będzie widoczny?

Widziałeś jednego Bandytę, acz przechadzał się on tylko i po chwili zniknął Ci z pola widzenia. Reasumując: Zwłoki będą widoczne, jeśli ktoś uda się tą trasą, na przykład na patrol.

Poszukał szafy.

Mebli brak, a przynajmniej na pustym korytarzu.

Zostawić ich też niezbyt mógł. Jak tam ślady krwi?

W wypadku pierwszego to nikłe, większość została na jego ciele. W wypadku kolejnego Bandyty miałeś ten problem, że rzucony nóż wbił się w jego gardło, powodując powstanie sporej kałuży krwi tam, gdzie upad martwy.

No to ich zostawił, zabrał noże i ruszył dalej, w stronę wejścia do budynku. Chociaż w tym przypadku - do wyjścia. Nadal się skradał.

Na dole było już znacznie trudniej, bo choć nikt Cię jeszcze nie zauważył, to wszędzie kręciło się przynajmniej kilkunastu uzbrojonych Bandytów.

Miał coś z tłumikiem?

Niestety nie, zabici Bandyci też niczego takiego nie posiadali.

Strzelanina też nic nie da, więc się cofnął, by poszukać ich magazynu.