Gdy tylko podałaś Bobowi królika ten zaczął na niego warczeć i gryźć go po ręce

- Jak zwykle..

Wróciłaś do mistrza który lekko się uśmiechał

- Minęło już kilka godzin podczas tej lekcji możesz wracać do siebie, będziemy kontynuować jutro .


Miecz wyszedł gładko ze ściany .

-Dobrze.
Odwróciła się i poszła do pokoju. Prawie od razu po wejściu wzięła królika na ręce i umyła jego krew za pomocą jakiejś szmatki

Zaczął trenować mieczem w powietrzu mimo bólu

Królik po obmyciu siedział i lizał ranę, nawet nie zwracał uwagi na Boba który czytał książkę obok niego . JAK MÓGŁ NIE WARCZEĆ NA BOBA ?! PRZECIEŻ ON CZYTA KSIĄŻKĘ ! .

Jądra piekły i krwawiły tak potężnie że przy bardziej skomplikowanym ciosie zatoczyłeś się i upadłeś .

-Coś ci jest Ghorkhann? Na pewno nie umrzesz? Może powinnam cię w końcu nakarmic, bo nie dałam ci jeść od 2 dni? Jak ty w ogóle żyjesz? - pytała wciąż głaszcząc królika

- Dokarmiam go nocami .- powiedział Bob z nad książki -.


Ghorkhan nie okazał ci łaski i nie przemówił .

-Ghorkhann najwyraźniej wdzięczny ci nie jest, ale ja osobiście bardzo.

Królik okrążył cię bez powodu i wrócił na swoje miejsce kładąc się na plecach .

Położyła się na łóżku obok Ghorkhanna.
-Jest niezwykle spokojny. Jeszcze nie zaczął cię gryźć

- Może to uderzenie w ścianę sprawiło że zaczął rozmyślać nad swoim postępowaniem i nad istotą wszechświata ? Kto wie .

-Szczerze wolałam jak warczał i wszystkich gryzł. Może mieszkał w nim demon i po uderzeniu wyszedł a tamten koleś stanie się jego panem, gdyż go uwolnił? Chore, ale możliwe

Położył się na łóżku i wił się z bólu

- Chyba powinnaś się przespać .

-Jestem dość śpiąco po niszczeniu czyichś jąder. Chyba powinnam go jutro przeprosić. Jak na razie jednak idę spać.
Wzięła koc, przykryła siebie oraz Ghorkhanna i próbowała zasnąć

Poszedł spać.

Obudziliście się o mniej-więcej równej porze, obudziły was pukające do drzwi demonice .

Gość od pizzy .

Obudził cię dźwięk pukania do drzwi, otworzył je Bob wpuszczając do środka demonicę która na stole z kółkami przywiozła ci jedzenie

Bóbr

Usłyszałeś pukanie do drzwi które wyrwało cie ze snu .

-Wejść!
// myślałem że Bob je rozwalił

Bo rozwalił, ale grzeczność ją obowiązywała .

Do środka weszła demonica ze stołem na kółkach, było na nim trochę jedzenia .

-Dziękuję. - Usiadł na łóżku po czym zaczął jeść

Wstała i podeszła do wózka
-Bardzo dziękuję

Demonice przyniosły wam najróżniejsze sery, powidła i szynki oraz chleb, wszystko smakowało bardzo dobrze .

Kiedy skończył jeść, powoli wstał żeby nie dostać ataku wściekłych jąder, trochę pochodził bez celu po pokoju po czym znowu usiadł na łóżku

Po zjedzeniu posiłku siedziała chwilę w ciszy.
-Chyba powinnam przeprosić go za zniszczenie przyrodzenia. Myślałam o tym prawie całą noc zanim zasnęłam

- Rzucił Niszczycielem Światów o ścianę i przez niego ten zwariował . Patrz, mogę go podnieś -. Bob spróbował podnieść Ghorkhana i.. udało mu się to bez warczenia i niczego w tym stylu -.


Zaschnięta krew na jądrach popękała powodując mały ból, ale przeszedłeś się i ból coraz mocniej się rozchodził .

-Szlag... - Nadal siedział na łóżku

-Może Ghorkhann jest po prostu w szoku? Lub uwalnia nadludzkie moce, by wszystkich zabić. Nieważne, pobiłam go, gdyż myślałem, że Niszczyciel umarł, a ten jest w jednym kawałku. Może trochę mu odbiło, ale jest cały.

Nagle Ghorkhan zaburczał i podbiegł do ciebie, wydawał się jakiś dziwny . Piszczał, wyglądało to lekko jakby uwalniał jakąś energię .

Przeczekałeś ból .

-Co się stało Niszczycielu?
Podniosła go na ręce.

Niszczyciel cały drżał, gdy go podniosłaś zesrał ci się na zbroję . Prawdopodobnie był tak spokojny przez cały ten czas bo miał zatwardzenie .

-Ku*wa! Ghorkhann! - położyła królika na ziemi - Dlatego byłeś taki spokojny? Ja pie**olę...
Wzięła jakąś szmatkę i próbowała wytrzeć gówno z zbroi.
-Jesteś złym Niszczycielem Światów Ghorkhann.

-Powinienem ją chyba przeprosić... A w sumie... Rozwaliła mi jądra... Poczekam z tym jeszcze... - Nadal siedział

Wytarłaś odchody królika całkiem szybko, ten uciekł za Boba słysząc twoją naganę . Mimo iż ukrywał się za Bobem.. warczał na niego .

-Teraz okazało się, że zmiażdżyłam komuś przyrodzenie bez powodu. Zaraz wracam. Nie ruszaj się z pokoju Ghorkhann.
Wyszła z pokoju i skierowała się ku rozwalonym drzwiom. Zapukała do dego co z nich zostało.

-Wejść!

Weszła przez rozwalone drzwi.
-Witaj. Nasz pierwszy kontakt nie był najlepszy. Chciałam cię przeprosić. Co mogę zrobić, byś mi wybaczył?

Spojrzał na nią tak jakby chciał ka zabić.
-Witaj... Teraz prosisz o wybaczenie? Nawet nie wiesz co to za ból. Co możesz zrobić? Nie wiem, może napraw mi przyrodzenie? - Rozesmial się.
- Ale tego nie da rady zrobić. Dlatego wymyśl coś co polepszy mi humor... Albo zaraz zupełnie go stracę...

-Za pomocą magii krwi da się leczyć, lecz jestem w tym dość słaba. Możesz poprosisz o to naszego nauczyciela?

-Sądzisz naprawdę że nawet magia krwi jest zdolna do takich rzeczy? Ale skoro już zaproponowalas coś dzięki czemu mam ci wybaczyć to zrób to. Wymysl coś.

-Naprawdę chcę byś mi wybaczył. Jeśli będziesz miał jakikolwiek pomysł, zawiadom mnie.
Zwróciła się powoli do wyjścia

-Mhm... - Wstał i udał się do mistrza. Szedł powoli żeby jądra go nie bolały

Mistrz przygotowywał się do lekcji z tobą . Na stole ułożył jednego z mutantów którego wczoraj Edianda uszkodziła, nie zauważył cię gdy zszedłeś po schodach .

Po powrocie do pokoju usiadła na łóżku i długo siedziała w milczeniu myśląc

Podszedł do niego bliżej.
-Zaczniemy lekcje?

- Coś cicho siedzisz .- powiedział Bob głaszcząc gryzącego go Niszczyciela .

- Zaraz.. .- ustawił na stole moździerz i tłuczek -. Dobra, teraz możemy .

-Od czego zaczynamy?

-Bo nie wiem co zrobić. Chcę, by mi wybaczył, gdyż właściwie pobiłam go bez powodu. Przecież Ghorkhann żyje i ma się dobrze, a to z powodu jego "śmierci" to zrobiłam.

- Zapal ogień nad tym czymś czym się podgrzewa nigdy nie pamiętam nazwy.. dzisiaj omówię z tobą rozszerzanie się tkanki i formowanie jej w odpowiedni kształt, zrobisz także swojego pierwszego mutanta -. alchemik wyłożył kilka ziół na stół przed tobą -.