///Nie umiem grać w kości///

Podążał więc za nim.

Vader:
//To po kiego do nich siadałeś?
Napisz chociaż jakiś ogólnik...//
Kebab:
Teraz pora się na coś przydać, czyli rozstawić kram i rozładować towary. A że kupiec nie miał zamiaru brudzić sobie rąk praca fizyczną, a miał nieco niewolników, to wszystko staje się jasne, prawda?

Jasne jak słońce na tej rozpalonej ziemi. Zabrał się do roboty.

//Proponowałeś to ;-;

Vader:
//Nie tylko to. Zresztą, to że piszę, że możesz zagrać w Karty, wcale nie oznacza, że musisz w nie zagrać. To tak, jakbyś spotkał na swojej drodze wyku*wistego Orka-barbarzyńcę-wpie**olatora, a ja bym pisał, że pewnie powaliłbyś go jednym ciosem, to byś spróbował?//
Kebab:
Mając do pomocy Orkologa, który zajął się co cięższymi skrzyniami, beczkami, belami sukna i tym podobnymi, uwinęliście się w miarę sprawnie, ale co ważniejsze: Szybko.

///Jak ty o czymś wspominasz, to zazwyczaj tego ode mnie oczekujesz ;-; Jonathan, Xavier, inni...
Ten no, grał zgodnie z przepisami, tym razem nie chciało mu się oszukiwać.

Więc zajął się tym co lubił. Czyli opi***alaniem się póki może.

Kebab:
Orkolog zrobił podobnie i w sumie nic nie wskazuje, żeby kupiec miał Wam przerwać, bo obecnie jest dość zajęty, gdyż jego stragan klienci obsiedli niczym muchy.
Vader:
Dlatego też gra nie była szczególnie emocjonująca i koniec końców zająłeś w tej partii solidne drugie miejsce.

No cóż, zawsze to jakieś pocieszenie. Pierwszy z przegranych. Teraz ruszył znowu, żeby zamówić kolejne piwo.

Postanowił powędrować po okolicznych kramach, oczywiście nie oddalając się za bardzo od kupca.

Vader:
Nikt Ci w tym nie przeszkadzał, tak więc szybko stałeś się biedniejszy o kilka sztuk złota, ale w zamian otrzymałeś kufel pełen pieniącego się piwa, które było, co najważniejsze zimne, a bez tego ani rusz w tym piekielnym skwarze.
Kebab:
Kramy jak kramy, sprzedawcy jak sprzedawcy, ciekawsze było to, co oferowali: Jedzenie, napoje, zwierzęta, wyroby garncarskie i rzemieślnicze, broń, narzędzia, ozdoby i wiele, wiele więcej...

Kupiłoby się trochę tego. Ale za drogie bo mendy chcą się zarobić. Złodzieje jedne. Teraz zaczął szukać rogatego.

No cóż, pozostało mu więc go wypić.

Kebab:
Przeoczenie go nie było trudne, stał w środku rynku, tamując ruch, i gapiąc się na stragan z bronią, w szczególności na jedną, konkretną sztukę, czyli wielki, bogato zdobiony topór dwuręczny o dwóch ostrzach, wykonany z czarnej stali, a więc może i w czeluściach Czarnej Góry, co może przywoływać jakieś bliżej nieznane Ci wspomnienia.
Vader:
Jako iż było zimne, a wszędzie wokół na odwrót, to dość szybko opróżniłeś kufel.

Wspomnienia? Czarna góra nie bardzo się łączy z moim plemieniem dzikusów. Pewnie dziadek czy pradziadek mógł mieć z nią coś wspólnego.
- Niezła sztuka. Ale nie uważasz że za takie cudeńko musiałbyś zapłacić górę kasy?

Zwrócił naczynie, a następnie rozejrzał się za jakąś formą zajęcia.

Kebab:
- Płacić? - spytał, drapiąc się po głowie. Cóż, ktoś musi mu uświadomić, że typowe dla zielonoskórych prawo silniejszego nie działa wszędzie, więc nie może dać sprzedawcy w łeb i zabrać topora jak gdyby nigdy nic. I chyba wypada na Ciebie, jeśli nie chcesz żeby coś odwalił i w ten sposób skazał Was obu na śmierć.
Vader:
To samo co wcześniej, ale oczywiście mógł też opuścić karczmę i poszukać rozrywki poza nią.

- No tutaj musisz za rzeczy płacić, inaczej całe miasto się na nas rzuci i kupiec będzie wku*wiony a my martwi. I nawet nie myśl o kradzieży, bo takiego cacka nietrudno przeoczyć. - Odrzekł lekko poirytowany.

Wolał przeczekać.

Kebab:
Orkolog spuścił smutno głowę, rzucił ostatnie spojrzenie na upragnioną broń i wrócił do straganu Waszego pana.
Vader:
Najpewniej kilka dni tu zabawicie...

//Od kiedy orkologi są rogate?//
Sytuacja opanowana. Teraz sprawdzę co u orka.

Dobra! Opuścił karczmę szukając wzrokiem innej formy rozrywki.

Kebab:
//A gdzie niby napisałem, że są?//
Nie mogłeś go nigdzie znaleźć, ale spokój wokół sugeruje, że nic jeszcze nie zrobił.
Vader:
Na widoku? Nic, acz kiedyś o uszy obiły Ci się areny do walk niewolników, profesjonalnych gladiatorów i dzikich bestii.

//No napisałem, że poszedł szukać rogatego i miałem na myśli tego minotaura.//
I dobrze. Teraz poszedł do goblinów.

Coś wesołego, ruszył prosto do tamtego miejsca, a w razie czego pytał o drogę strażników.

Kebab:
//Czyli coś pochrzaniłem, mój błąd.//
Znalazłeś ich nieopodal straganu, gdy zajęci byli robieniem sztuczek i grą w karty, ku uciesze kilkuosobowej publiki, która z każdą chwilą rosła, od czasu do czasu wręczając im złotnika, srebrnika lub miedziaka, tudzież coś do jedzenia.
Vader:
Była to rozrywka tak nie do końca legalna, więc pytanie o nią strażników to niezbyt dobry pomysł.

Przypatrzył się bardziej w jaką dokładnie grę grają.

No to żebraków.

Vader:
Ludzie ulicy wiedzieli dość sporo, również i o tej formie rozrywki, więc udało Ci się dowiedzieć wszystkiego, ale nie puszczą Cię ot tak, bez jakiegoś upominku na pożegnanie...
Kebab:
Jeśli chodzi o karty to była to dosyć prosta odmiana pokera, gry polegały na sztuczkach z monetami (przeważnie na ich "znikaniu") oraz starej jak świat sztuczce z trzema kubkami i jednym kamyczkiem.

Przypatrywał się dalej, próbując zrozumieć technikę wykonywania tych sztuczek.

Rzucił im pięć złotych monet na pożegnanie.

Vader:
Kątem oka mogłeś zauważyć dość zabawną sytuację, gdy to banda żebraków biła się o złote monety niemalże na śmierć i życie. Niemniej, po tym pozytywnym akcencie trafiłeś pod wskazany przez nich budynek, skromny, bez szyldu czy nazwy, pilnowany przez pojedynczego osiłka siedzącego na bujanym fotelu obok wejścia.
Kebab:
Nic trudnego: Trzy kubki, pod jeden kładło się kamyk, a później z zawrotną prędkością kręciło nimi tak, aby nikt nie mógł się połapać który kubek jest tym właściwym. Na koniec Gobliny kazały wybrać kubek, pod którym jest kamyk. Jeśli się udało to rzeczona osoba wygrywała, a jeśli nie to przegrywała. Haczyk był tylko taki, że podczas przesuwania kubków Goblin szybko i sprawnie unosił nieco ten właściwy, aby w ten sposób sprawić, że wyleci on spod kubeczka i w ten sposób szanse na zwycięstwo zmaleją z około trzydziestu procent do zera.

A to oszust. I złodziej. Muszę zapamiętać aby z nim nie grać.
Oddalił się i zaczął szukać rogatego.//Minotaura.//

Spojrzał na niego.
-Nie oszukujmy się, mogłem przybyć tutaj tylko w jednym celu.

Vader:
//Edytowane, bo pomyliło mi się z Ur, wybacz.//
Pokiwał głową i wstał ze swojego miejsca.
- Daj mi jakiś dobry powód, żebym Cię wpuścił i nie rozkwasił Ci mordy.
Kebab:
Stał z rękoma skrzyżowanymi na masywnej klatce piersiowej, opierając się o ścianę takiego budynku, co do którego miał pewność, że nie je**ie ani nic, i wpatrywał się w przestrzeń.

Uniósł swoją zmutowaną rękę unosząc jeden szpon.
-Jeden. Jak dojdzie do bójki, to rozszarpię ci brzuch.
Uniósł drugi szpon.
-Dwa. Nie jestem źółtodziobem.
Uniósł trzeci szpon.
-Trzy. Od dawna wiodę żywot najemnika i widziałem rzeczy gorsze, niż zastraszenie.

- Ejże, co tak tu sam stoisz?

Vader:
Niby powinien dowieść, że nie jesteś przedstawicielem władz, ale już pierwszy argument go od tego odwiódł i wpuścił Cię do środka, otwierając Ci nawet drzwi.
Kebab:
- A mam tu coś lepszego do roboty? - odparł pytaniem na pytanie, nawet nie trudząc się spojrzeniem na Ciebie.

Wszedł do środka.

- W sumie to nie. Zagrałbym w kości ale kostki zgubiłem. - Odparł, opierając się o ścianę obok niego.

Vader:
Puste, brudne i zakurzone pomieszczenie, z wyjątkiem lady, za którą siedział Goblin dłubiący sobie sztyletem między zębami, oraz szafa położona w rogu pomieszczenia. Na Twój widok Goblin w ogóle nie zareagował.
Kebab:
- Mam tego dosyć. A Ty?

Podszedł do niego.
-Bez zbędnego pie**olenia, mów jak jest i ma być.

- Też.

Kebab:
- Najgorsze jest to, że nic nie możemy z tym zrobić: Jak tutaj uciekniemy, to złapią nas prędzej czy później. Jak gdzieś na pustyni to będziemy wolni kilka dni góra, tyle zajmie pustyni pokonanie nas. Beznadziejna sprawa.
Vader:
Wzruszył ramionami i wyciągnął do Ciebie jedną łapę, drugą wciąż dłubiąc sobie między zębiskami.

Wyciągnął swoją prawą rękę. Oh, czy to była ta zmutowana? Mówi się trudno, prawica to prawica.

//Minotaur nie jest tu przypadkiem tylko przejazdem?//
- To może poszukam jakiejś szybkiej roboty by się nie nudzić.

Kebab:
//Trafiłeś na filozoficznego Minotaura, do tego pełnego empatii, nie dziw się.//
- Żeby oddać złoto kupcowi?
Vader:
- Złoto, ku*wa, a nie to! - oburzył się, stukając ostrzem sztyletu w Twoją metalowa protezę.

-No, ile?

- Trochę oddam, trochę zachowam dla siebie. Zobaczy się.