Ray

Twoje doświadczenie w sterowaniu długim, nudlowatym ciałem pozwoliło ci nareszcie wbić się na drugie miejsce w rankingu międzynarodowym

Ray

- heh, następnym razem zdobędę pierwsze miejsce. Hej, Ishi, jak tam życie na ziemi? Działo się coś ciekawego?

Ray

- Mam informacje, że wojna ludzi i smoków staje się powoli nieunikniona, ale nie nazwałabym tego czymś ciekawym.

Ray

- a więc przepowiednia była prawdziwa?

Ray

- Tak, tak, "Kiedy dobrzy ludzie pójdą na wojnę...", bla, bla, bla.

Ray

- ...wtedy wszystko wydarzy się w jednym miejscu - dokończył. - wszystkie rasy w galaktyce zainteresują się wybuchami. Dlaczego, zapytasz? A co jeśli, wszystkie atomówki wybuchły w dokładnie tym samym momencie?

Ray

- To ma tyle wersji co istot żyjących. - odparła nieprzekonana - MI matka kończyła "...wtedy nic się nie stanie.".

Ray

- ale to ja znam oryginalną wersję przyjacielu. I wiesz co? Idź do zbrojowni, bierz broń i szykuj się na najbardziej krwawy zakład w dziejach wszechświata. Mam powtórzyć?

Ray

- Wiesz, że nie jesteś w swojej pierwszej TARDIS, prawda? - Ishi była zażenowana - Poza tym nie wszystko podczas regeneracji poszło tak jak trzeba.

Ray

- Ishi, przepraszam - walnął ją w twarz z liścia.

Ray

Krzyknęła odskakując od ciebie

- Co ty robisz?! - złapała się za twarz - Nie bij mnie!

Ray

- od teraz możesz mi mówić Alabaster. Przeszłem na ciemną ścieżkę aby ratować światło. A teraz nastaw uszy, bo mówię. Rusz swe nogi, bo bez broni nie przetrwasz. Otwórz umysł, bo właśnie wyzwoliłasz ukryty geniusz, który od lat krył się w swym własnym więzieniu, skuty kajdanami moralności. Ja, Alabaster zamierzam położyć kres tej wojnie, popełniając ten sam błąd, jaki popełniono na Gallifrey - podszedł do kokpitu i nastawił kurs na datę dwadzieścia lat wcześniej, dzień w którym zaczęła się jego przygoda. Ten dzień, kiedy przed szkołą jako smok poznał pewną wampirzą dziewczynę, która chciała go zamordować. Po jego policzku spłynęły łzy.
- przepraszam kochanie, ale ktoś musi odejść aby uratować świat...

Ray

- A jaki błąd ppełniono na Gallifrey, jeśli mogę wiedzieć? Uciekłam stamtąd dość wcześnie, więc trochę na ten temat nie wiem.

Ray

- Doktor zamroził Gallifrey w czasie

Ray

- Po co żeś to zrobił? Nie mogłeś zamrozić w czasie Daleków? - e, faktycznie

Ray/Alabaster

- po co? Aby któregoś dnia się wybudzili? - oparł się o poręcz. - zresztą, Władcy czasu to i tak nie moi ludzie, ale musiałem pomóc. Teraz przyszła kolej na nich - chwycił za telefon i zadzwonił do dwunastej Doktor. - ciekawe, czy faktycznie dotrzyma obietnicy

//Czej, jak to do Dwunastej? Ty już sobie stworzyłeś własny alter-cykl regeneracji?//

Alabaster

Odebrała

- No co tam? Z którym Doktorem mam przyjemność?

//można tak powiedzieć, ale Alabaster dzwoni teraz do tej oryginalnej Doktor. Nie zapominajmy, że Ray był fanem tego serialu

Alabaster

- mówi Ray McCloud, pomogłem ci kiedyś w ratowaniu Gallifrey. Ziemia jest w niebezpieczeństwie. Musisz pomóc mi stworzyć kontrolowaną serię paradoksów

//Ale kobieca Doctor to Trzynasta jest :/ //

Alabaster

- Dobra, nie ma sprawy. Gdzie i na kiedy się umawiamy?

//ups, pomyliłem się...

Alabaster

- zaczekaj, prześlę ci koordynaty - jak powiedział, tak też zrobił.

Alabaster

- Galiffrey? Co ja tam robię? Ty ram robisz... Wiesz o co chodzi.

Alabaster

- hm? Zaczekaj chwilę - położył słuchawkę na kokpicie i wyjrzał na zewnątrz.

Alabaster

Drzwi nie chcą się otworzyć

Alabaster

Westchnął zrezygnowany.
- potrzebny będzie WD-40

Alabaster

- Gdybym miała to nie siedziałabym tu 100 lat.

Alabaster

- a sprawdzałaś ukryte pokoje?

Alabaster

- Przez 100 lat to raczej znam to miejsce na pamięć, nie sądzisz?

Alabaster

- a co z rzeczami, które widać jedynie kątem oka?

Alabaster

Wzruszyła tylko ramionami

Alabaster

- nałożyłem filtr percepcji na większość drzwi. Chodź ze mną - poszedł w kierunku dobrze znanych mu korytarzy. Korytarzy przez które przemierzał wiele razy. Za każdym razem, gdy zwiedzał te miejsca, przypominały mu się wszystkie okropieństwa i nieudane eksperymenty jakie się tam skrywają. Posmutniał, ale nie chciał tego po sobie poznać wymuszając sztuczny uśmiech.

//co? Jak mogłeś przechodzić przez te korytarze wiele razy, skoro to nie ta TARDIS?//

Alabaster

- Kiedy ty żeś niby założył te filtry percepcji?

//umm... Podróże w czasie?

Alabaster

- protokół awaryjny. Miałem plan na wszelki wypadek. Gdyby mój stary Tardis miał zostać zniszczony, to ja używając innego wehikułu przeniósłbym wnętrze do nowej lokalizacji, czyli właśnie tutaj. Znam się na sobie, pewnie ukryłem drzwi do wnętrza mojego Tardisa za pomocą tego filtru. Problem w tym, że nie wiem, gdzie on może być, ale mam na to prosty sposób

//Wymówka na wszystko//


Alabaster

- Nawet cię tu nie było, zanim Paradoks ci łaskawie go nie dał!

Alabaster

- ale zaraz będzie - pobiegł do centrum dowodzenia. - cofnę się w czasie i uratuje tego przeklętego jamnika!

Alabaster

Ishi zrobiła facepalma

Alabaster

Ustawił kurs na czas, gdy Tardis miał zostać zniszczony. - Ishi, przypomnij mi aby dał ci w pysk jak wrócę

Alabaster

- Yhm... - TARDIS przeniósł się

Alabaster

Wyjrzał na zewnątrz.

Alabaster

Drzwi nadal nie chcą się otworzyć

Alabaster

Postanowił napluć na zawiasy. Może to coś pomoże?

Alabaster

Dało to tyle, że zaschło ci w ustach

Alabaster

- w takim razie czas na plan B

Alabaster

Napijesz się wody?

Alabaster

- gdzie jest mój młotek?

Alabaster

- Tam, gdzie go zostawiłeś. - odparła przekornie Ishi

Alabaster

- w takim razie już nie odzyskam młotka. Obiecałem sobie nigdy więcej nie zaglądać do tego pokoju...

Alabaster

- To ten sam młotek, którym Dziewiąty tłukł TARDIS, żeby działała?

Alabaster

- tak, nie mów mu, że go ukradłem. Masz jakiś alkohol?

Alabaster

- Gdzieś pewnie jest. Przecież przechodziłeś te korytarze wiele razy.

Alabaster

- będę przechodził. A ponieważ mnie wkurzyłeś to przyszły ja walnie cię z liścia... O teraz - Powiedział to, oczekując, że zaraz wyskoczy zza rogu i zacznie lać po twarzy Ishi.