Junsu mruknął coś pod nosem, nieznacznie zaciskając pięści. To przecież nie jego wina, że wyglądał jak wyglądał!

Dzieciaki za namową chłopaka w kapturze zajęły się sobą i odpuściły gapienie się na Junsu jak na ósmy cud świata, a elfy przypomniały chyba sobie o podstawowych zasadach kultury i wróciły do pracy. Zapadła cisza, przerwana szczekaniem przechodzącego obok białowłosego psa.

- Dz-dzięki. Jestem na punkcie opuszczania miasta takim trochę strachajłem... i w ogóle. Na pewno znajdziesz kogoś, kto ci z chęcią pomoże. - uśmiechnęła się.

-Mhm~ -skinął lekko głową. -Mam taką nadzieję... Że nie będzie trudno... -przeczesał dłonią włosy. -Mogę wyruszyć od zaraz, prawda? Im szybciej tym lepiej...

Z barku jakiegokolwiek innego pomysłu, sam zarzucił kaptur na głowę. Szedl zdecydowanie, nawet się nie rozglądając. Az nie stanął przed pewnym motelem. "Pod śpiący Suslem", bo tak sie ten przybytek nazywal, niegdyś był drugim domem chłopaka. Wszedł do środka, zastanawiając się co też tam znajdzie.

W środku była różowowłosa dziewczyna, zamiatająca podłogę. Po zobaczeniu białowłosego wskazała jedynie kartkę z napisem "Susła jeszcze nie ma".

- Jak uważasz. Powodzenia, Karu. No i... odwiedizsz mnie jeszcze kiedyś? - Suseł uśmiechnęła się z lekką nadzieją w głosie.

-Jasne, na pewno znajdę czas, by tutaj wrócić! -odwzajemnił uśmiech. Szczerze i tak pewnie zamierzałby tu wrócić. Jeżeliby znowu o czymś nie zapomniał. Nie... O takich rzeczach się nie zapomina a jednak nadal miał lukę z przeszłości. Coś mu nie pasowało. Nie chciał się kłócić w myślach...

- Miło wiedzieć... - uśmiechnęła się. - A ja ci w końcu dałam tą moją kartę czy nie? - zapytała nieco rozkojarzona.

Przeszukał kieszenie. Oczywiście już zapomniał ale raczej nie miał żadnej karty... -Nie.. Raczej nie. -mruknął trzymając ręce w kieszeni. Wyjął je i westchnął. Cały czas przeklinał słaba pamięć.

Suseł przetrząsnęła kieszenie i w końcu wyciągnęła kartę, którą wsunęła do ręki Karu. Będąc tak blisko niego musnęła ustami jego policzek.

Chłopak, chyba setny już raz, oblał się rumieńcem. Wziął kartę i obejrzał ją dokładnie. Ciekawe... Mruknął w myślach cały czas wpatrując się w kartę.

Suseł spojrzała na zegarek wiszący w kuchni.
- Ojoj, chyba muszę się zbierać. Sylv sama sobie w moim hoteliku nie poradzi! - zachichotała.

Po ostentacyjnym, rozdrażnionym westchnieniu, chłopak oparł się o ścianę i zjechał po niej do pozycji siedzącej. Spojrzał na drzwi, oczekując tylko momentu wejscia Susla.

//A zna Susła w obu formach?

//chyba raczej tak

-Jasne. Ja też będę się zbierał. -podniósł się powoli po czym przeciągnął się.

W końcu usłyszał rozanielony głos szarowłosej dziewczyny, gdy wchodziła do pensjonatu.
- Ocho, czyżby to był Junsu? Cóż sprowadza cię w moje progi? Uroczo wyglądasz jako jelonek~

Chłopak wywrócił oczami.
-Chciałem się jedynie przenocować.- Stwierdził ostrożnie, wstając.

- To chodź Karu, zanim cię omyłkowo zamknę, bo w pośpiechu czasem mi się zdarza. - zaśmiała się dziewczyna.

//tak kurka, w tej samej minucie bym odpisała >_<

- Ten pokój co ostatnio? Jest wolny, a Sylv dopiero co go wysprzątała. - klasnęła w dłonie Suseł.

- Nazywam się Celestia Ludenberg. - Odparła - Czy wiesz o co chodzi w tym świecie? - Spytała po chwili. Mimo wieku dziewczynki, nie wymagała odpowiedzi.

Po chwili namysłu chłopak kiwnal głową. -Ta, myślę, że ten będzie dobry.-

- Nie wiem. Nie znam twojego domu i nie mam... poróżnienia. - westchnęła dziewczynka. - U ciebie pewnie nie ma elfów i wampirów?

Suseł z satysfakcją podała mu kluczyk. Zapewne lubiła, gdy goście do niej wracali. Zaśmiała się radośnie i życzyła chłopakowi miłego pobytu.

Abbei_The_Toy_Maker pisze:
- To chodź Karu, zanim cię omyłkowo zamknę, bo w pośpiechu czasem mi się zdarza. - zaśmiała się dziewczyna.

-Oczywiście. -uśmiechnął się promiennie. -Sam często zapominam o różnych rzeczach. -stwierdził pogodnie po czym ruszył ku wyjściu. -A jak nazywa się twój hotelik? Tak na wszelki wypadek gdybym miał wrócić a zapomniałbym gdzie mieszkasz... -machnął lekko ręką. Wiedział, że w tej Krainie co chwilę będzie przeklinał swoją słabą pamięć.

- "Pod śpiącym Susłem". Prosta nazwa, więc od razu wiadomo o co i o kogo chodzi. - uśmiechnęła się do Karu i zadzwoniła kluczami.

Sztywno uśmiechnął się, szybko biorąc klucz. Kiwnął głową. Szybko wszedł na górę. Chciał zostawić tylko niepotrzebne rzeczy, a później wyjść. Najprawdopodobniej po to by coś namalować. Begin było przytulnym miasteczkiem, więc pomimo tego iż nie było jakieś olśniewające, zawsze wywoływało dobre wrażenie.

Sylv wyszła z budynku, a Suseł już bez przeszkadzania mu zasiadła w recepcji z zadowoleniem na swej nieco dziecinnej mordce. Nikt mu nie przeszkadzał, a jego pokój wyglądał równie przytulnie.

Wywalił większość rzeczy z torby, zostawiając tylko szkicownik i komplet ołówków. Wyjrzał za okno i westchnął. Światło padało prawie idealnie, ale cóż, wszystko dało się naprawić. Wyszedł z pokoju. Pewnie wróci tu dopiero późnym wieczorem.

Miał święty spokój, a cololwiek miało być jego weną i modelem, raczej przed nim nie uciekało. Suseł czytała jakąś książkę z zasłoniętą okładką. Może lepiej nie wnikać co konkretnie?

Spojrzał na dziewczynę, jednak szybko odwrócił wzrok i skierował się ku wyjściu. W myślach już planował swoje dzieło, choć wciąż nie wiedział co na nim będzie.

Na dworze był spokój i cisza, świszczał wiatr, a dzieciarnia zapewne była na plaży. Mógł iść gdzie chciał.

Chłopak skierował się do jednego miejsca. Było to jego ulubione miejsce w tym mieście. Park! Zawsze mu się podobał, był taki ślicznuni.

W parku leżał Kamil, stare psisko, obserwując poczynania małej dziewczynki. Słońce prześwitywało przez korony drzew, tworząc uroczy światłocień. Był spokój.

// s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/36/f9/85/36f985a3d51e7693a3f1cb2ab714f9d5.jpg kawaii~

- Wybacz... Nie znam Cię, nie znam tego świata... - Powiedziała - Przepraszam, już będę iść - Powiedziała po czym poszła gdzieś (może na główną ulicę)

Dziewczynka wzruszyła ramionami i przytuliła psa. Na głównej ulicy kręciło się kilka elfów.

Ivy weszła za starszą panią.
- Dziękuję, że pani mnie przyjęła.- Powiedziała dziewczyna z lekkim uśmiechem.

- Miło, że niektóre dzieci są takie wdzięczne. - mruknęła, poprawiając okulary. - Nie wyglądasz mi, moje dziecko, na tutejszą. Nie jesteś czasem ze Świata?

-Ze Świata?- Zapytała lekko zaciekawiona Ivy.
- Nie za bardzo wiem co w ogóle się stało i nie wiem też za bardzo o co pani chodzi, może to ma związek z tą biblioteczką?... Może mi pani wytłumaczyć?- Zapytała się dziewczyna.

- Drogie dziecko, jesteś w miejscu zwanym Czarną Krainą Czarów. Wnioskuję, że obudziłaś się w opuszczonym domu mojego kuzyna. To się zdarza. Jesteś ze Świata, a tacy wpadają w dziwne miejsca.

Chlopak usiadl na przeciwko zwierzęcia i wyciągnął szkicownik. Przez chwilę siedział w totalnym bezruchu wpatrując się w biel kartki, a później ostrożnie podniósł wzrok na psa. Przyłożył rysik ołówka do gładkiej powierzchni i zaczął rysować.

Absolutnie nikt mu nie przeszkadzał, Kamil jedynie co jakiś czas wywalił język na wierzch.
- Będę mogła zobaczyć, jak skończysz? - zapytała dziewczynka.

Jasnowlosy spojrzał na dziewczynkę, po czym szybko opuścił wzrok, burczac coś w stylu "No jasne". Westchnął cicho, mocniej naciagajac kaptur na głowę.
Po niecalej godzinie rysunek był gotowy, a chłopak całkowicie usatysfakcjonowany z dzieła.

Mała spojrzała z radością na niego, ale nie rzuciła się, żeby zobaczyć. Czekała cierpliwie.
- To... mogę?

Chłopak zawahał się, ale po kilku sekundach pokazał rysunek. Cóż, przedstawiał on psa. I kawałek parku. Wszystko narysowane bardzo realistyczne, tak iż slabsze oko nie umialoby rozpoznać różnicy pomiędzy nimi.

- Jakie piękne! A z moich rysunków to się tylko śmieją... - westchnęła dziewczynka.

Chłopak zmarszczył nos. Nie powinno się śmiać z rysunków, nieważne jak pokraczne były.
-A starasz się, gdy je rysujesz?- Zapytał jakby od niechcenia.

- Oczywiście! - parsknęła, uderzając się maleńką łapką w pierś, co wyglądało dość zabawnie.

Junsu uśmiechnął się krzywo, przekrzywiając lekko głowę. -Pokażesz mi je?- Zapytał ostrożnie.