Cena wynosiła 5 kredytów. Trochę drogo jak na jednorazowy posiłek.

Było mu wszystko jedno, zamówił.

Napis na terminalu domagał się przyłożenia karty.

Zrobił to.

Po kilku sekundach zapaliło się zielone światło i zaczęło się odliczanie od 3 minut i 33 sekund.

// Połowa szatana ;_;
Czekał więc na koniec czasu.
// Mam zabrać 5 kredytów z konta?

//Jeśli możesz...//
Po upłynięciu wyznaczonego czasu ściana się rozsunęła i pchany niewidzialną siłą wysunął się talerz z jajecznicą. Z dołu natomiast wysunął się widelec.

Wziął talerz na kolana, widelec w jedyną ludzką działającą kończynę i zaczął jeść, jednocześnie jadąc w stronę pokoju.

Posiłek był dość smaczny. Kiedy dojechał do drzwi pokoju wciąż miał trochę do zjedzenia.

Wjechał do pokoju, dojadł przy stole, jeśli takowy się tam znajdował.

Biurko zdało egzamin. Nie wiedział za bardzo, co zrobić z talerzem.

Wrócił do bufetu. Rozejrzał się za jakąś drogą pozbycia się talerza.
// Zrób akcję :V

//Jeszcze nie//
Z boku była automatyczna zmywarka.

Wsadził do niej talerz.
// "jeszcze"

Talerz automatycznie został wsunięty do środka.

To samo zrobił z widelcem.

To samo się stało z widelcem.

// No, to teraz już naprawdę nie mam co robić.
Wrócił do pokoju.

Pokój był w nienaruszonym stanie.

A szkoda. Zerknął na zegarek.

Był już prawie "świt"

Wyjechał z powrotem na korytarz, zaczął szukać jakiegoś panelu informacyjnego, czy jakiegokolwiek źródła informacji.

Niczego takiego nie było. Ale z pokoju obok wyszedł jakiś mężczyzna z walizką.

Podjechał do niego.
- Przepraszam, wie pan może, gdzie zdobędę informacje o jakimś rozkładzie, czy coś?

Mężczyzna spojrzał się na niego i rozszerzył oczy.
- Umm... nie zapomniał pan się ubrać?

// Cholera, już więcej nie przyjmujemy ;_;
Spojrzał szybko po sobie. Jego twarz przypominała obecnie buraka.
- Boże, najmocniej przepraszam... Ja... E...Z tego wszystkiego chyba... Pozwoli pan...
Na jednej no- nie... Nie. "Na jednym kole"? SZYBKO pojechał do swojego pokoju.

Rozmówca wzruszył ramionami i poszedł swoją drogą. Stan dojechał do swojego pokoju.

- Jezu... Jakim cudem zapomniałem?!
Ubrał się, a przynajmniej spróbował.

Szło mu zaskakująco dobrze, ale zanim zdołał skończyć usłyszał pukanie do drzwi.

Wpierw wolał skończyć.
- Proszę.

Przez drzwi weszło dwóch mężczyzn w dość stylowych mundurach.
- Stan Coel, czy tak? - powiedział jeden z nich

- Zgadza się.

- Niech pan pójdzie... pojedzie z nami. I proszę nie zadawać zbędnych pytań - powiedział

- A mogę jedno?

Popatrzyli po sobie.
- Może być - odpowiedział jeden

- W jakim celu?

- I to jest właśnie zbędne pytanie. Nie ma czasu na wyjaśnienia - odpowiedział.

// Toć pozwolili :V
- No dobra...

Wyszli z pomieszczenia i ustawili się przy drzwiach.

Jechał za nimi.

Poszli w stronę wind.

Jechał za nimi.

Weszli obaj do windy i ustawili się przy ścianie.

Zrobił to samo.

Jeden z nich nacisnął guzik i winda pojechała w górę. gdy dojechała na miejsce drzwi się otworzyły ukazując hangar.

Wyjechał z windy, czekał aż zrobią to samo.

Wyszli jednocześnie z nim.
- Plan jest prosty: Wystartujesz tym swoim stateczkiem i polecisz na drugi koniec planety. Za jakąś godzinę wyślemy sygnał, po którym polecisz na punkt orbity geostacjonarnej ponad bazą i zestrzelisz okręt główny przeciwnika. Kiedy wszyscy odlecą wrócisz triumfalnie do bazy. Wszystko jasne?

- Jasne.
Jeśli pamiętał, gdzie owy statek się znajdował, pojechał doń.

Przez chwile błądził po hangarze, ale w końcu zauważył statek. Został on wyczyszczony z kosmicznego pyłu i stał przodem do włazu, jakby gotowy do wylotu.

"Załadował" się do niego.