//No, no, dokładnie.//
- Koledzy, tak? - spytał, ale bez wahania skinął na dwóch swoich pomagierów, aby zajęli się beczkami, zaś kucharzom polecił wkładać tłustego wieprza na ruszt. Poza tym wręczył Ci komplet dziesięciu kluczy i zabrał odpowiednią ilość złota, a nawet została się reszta w postaci piętnastu złotych krążków.

Cholera, nie zdążyłem wyliczyć. Ale nie ma co narzekać. Rozsiadł się wygodnie na jednym z krzeseł i czekał na towarzyszy.

//Somsiad złodziej jeden//
Bogumyr z niewyraźnym wyrazem twarzy dobył sakiewki i zapłacił karczmarzowi należyte pieniądze.

Kebab:
Wrócili dopiero po godzinie, ale piwo akurat było zimne i gotowe do podania, podobnie jak upieczony prosiak.
- Panie, to na zewnątrz wszystko, a nam piwa i mięsa. - powiedział Vrogak, gdy reszta również zajęła miejsca, a karczmarz wzruszył ramionami, dzięki czemu prosiak i piwo dość szybko znalazły się poza karczmą, czyli w łapach Ogra.
Czerwony:
//A do tego menda.//
Krasnoludowi, jak to Krasnoludowi, źle było rozstać się ze swoim złotem, ale opłaciło się, bo po chwili dostaliście Wasze piwa i mięsiwa, oczywiście Twoi kompani od razu wzięli się za ich konsumpcję.

- Vrogak, a Napi**dalak gdzie będzie spał?

- Na zewnątrz, bo do karczmy się nie zmieści, a jak raz spał w stajni, to konia przypadkiem zapie**olił.

- Biedny koń. - skomentował, po czym zaczął rozdawać reszcie klucze.

Orkowie tego nie skomentowali, bo wzięli się za zamawianie jedzonka i piwa dla siebie, sam też mógłbyś coś zamówić. Ale tak czy inaczej to klucze przyjęli, bo pewnie po zakończeniu uczty i popijawy nie będą mieć do nich głowy.

- Karczmarzu! Dej mnie no z jedno udko kurczaka! - Zawołał, wręczając mu 5 złotych.

Dość szybko je otrzymałeś, rzecz jasna złoto zniknęło w jego sakiewce jeszcze szybciej, ale to nic dziwnego.

Zaczął konsumpcję mięsa, siedząc bezczynnie na jednym z krzeseł dopóki nie zaczęło robić mu się senno lub coś mu przerwało odpoczynek.

Właściwie to nie masz nic do roboty poza udaniem się do pokoju, Orkowie radzą sobie sami, jedząc, pijąc i podśpiewując różnorakie wulgarne przyśpiewki.

Właściwie to czuję się trochę zmęczony. Idę spać.

Odgłosy wesołej popijawy na dole nie dawały Ci zasnąć przez bitą godzinę, ale później odpłynąłeś, budząc się dopiero późnym rankiem.

Ziewnął i wygramolił się z łoża. Pozbierał swój ekwipunek i wyszedł z pokoju.

Na dole zastałeś jedynie Zrona i Grogha, reszta najpewniej wciąż spała lub zajmowała się czymś w wiosce.

Przywitał się z dwójką i zamówił u barmana to co zwykle, uprzednio płacąc.

Trochę na zamówienie poczekałeś, karczmarz wyglądał na takiego drugiej świeżości, ale dostałeś.

Zjadł sobie śniadanie, po czym wyszedł na zewnątrz.

Wioska już dawno obudziła się do życia, widziałeś mężczyzn idących na kolejną zmianę do kopalni, bawiące się dzieci, zajmujące obejściem kobiety, a także słyszałeś uderzenia kowalskiego młota i donośne pochrapywanie Ogra, który spał gdzieś za karczmą.

Wszystko ułożone w swoim porządku i monotonii. Chodził sobie po wsi, sprawdzając czy nie zaszły gdzieś jakieś zmiany, po czym zaczął szukać kolegów.

Zmian brak, próżno szukać ich w tak spokojnym miejscu. Zaś jeśli chcesz szukać swych towarzyszy to powinieneś udać się za karczmę, gdzie wciąż chrapie Ogr, lub do jej wnętrza, gdzie z pewnością jest reszta bandy.

Do ogra nie pójdę bo lepiej ogrów nie budzić. Rzucił okiem na magazyn i udał się do karczmy.

Magazyn jakoś niespecjalnie się zmienił, a w sumie to w ogóle się nie zmienił. Gdy wróciłeś do karczmy po swojej przechadzce znalazłeś tam już całą ekipę, zajętą robieniem zapasów, jedzeniem, piciem i odpoczynkiem, ponieważ pewnie kwestią czasu jest ponowne wyruszenie na gościńce.

Jakoś nie czuł się głodny, więc czekał aż wyruszą.

Dość szybko pozbieraliście wszystko, co potrzebne i całą bandą opuściliście wioskę.

Szedł sobie razem z innymi.

Maszerowaliście kilka godzin, aby wkrótce schronić się w jaskini na półce skalnej, nieopodal traktu, skąd mieliście doskonałe pole widzenia na gościniec. W środku zauważyłeś, że bandyci już nieco w tym fachu siedzieli, bo jaskinię (za pomocą prostych, drewnianych drzwi zbitych z elementów wozów i karoc) podzieli na zbrojownię, spiżarnię, jakieś puste pomieszczenie i główną izbę, gdzie (sądząc po wyposażeniu w postaci paleniska, skór, futer i reszty) jedli, spali i odpoczywali.

Trochę zmęczony marszem usiadł na jakimś kamieniu i przywołał orlicę, obserwując sobie krajobrazy.

Krajobrazy to miałeś wyśmienite, bo góry Krasnoludów były nader malownicze, więc zarówno ich stały bywalec, jak i ktoś, kto przybywa w okolicy od niedawna, mógłby tak siedzieć i wpatrywać się w nie godzinami.

Czekał sobie, ciesząc oko krajobrazami i zerkając od czasu do czasu na drogę.

- Chcesz siedzieć na warcie? - spytał jeden z Orków, siadając obok.

- A czy tego nie robię? - Odparł, zajadając się chlebem ze swojej głębokiej kieszeni.

- Jak tam wolisz. - mruknął i wrócił do jaskini. W chwili, gdy zacząłeś spożywać swój chleb usłyszałeś potężny huk za horyzontem oraz zbliżającą się powoli, acz nieubłaganie, ścianę deszczu. Burza nadciąga, jak to zwykle bywa w tych górach.

Schronił się u wejściu do jaskini. Jeśli stamtąd nie widział drogi, to założył kaptur i przysłonił głowę jakimś szerokim kamieniem.

Kamień był całkowicie zbędny, miałeś doskonały widok na drogę, acz mało prawdopodobne, żeby ktoś się nią tu wybrał... No, chyba jeśli nie liczyć jakiegoś samotnego jeźdźca zbliżającego się do Waszej kryjówki gościńcem. Z racji pogody i odległości ciężko ustalić cokolwiek więcej.

- Chłopaki! Jakiś typ na koniu jedzie.

Kilku Orków zareagowało natychmiast i stłoczyło się na skalnej półce.
- Załatwisz gnoja stąd? - spytał Vrogak.
- Da radę, szefo. - odparł Zorn i przyklęknął, ładując swoją kuszę. - Jak dostanie w środek łba to stawiacie mi chlanie w karczmie. Dobres?
- Ta, a tera strzelaj. - mruknął zielonoskóry, zapewne wiedząc jak skończy się dla niego ten zakład.

Przykucnął na skraju półki, gotowy do oślepienia jeźdźca i konia kiedy wystarczająco się zbliżą.

Było to zbędne, Zorn miał celne oko, pewną rękę i dobrą kuszę, toteż po chwili nacisnął spust, a bełt poleciał i trafił jeźdźca w głowę, odrzucając go. Zapewne spadłby, gdyby nie stopy w strzemionach, a tak to jedynie smętnie wisiał na koniu, który zatrzymał się bez poganiania swego pana.

- Świetny strzał. - skomentował i ruszył w kierunku truchła tak, by nie spłoszyć przypadkiem konia.

Vrogak i Zorn również, reszta została. I w sumie dobrze, bo teraz pewnie leżałbyś na dole z pogruchotanymi kośćmi, gdyż noga obsunęła Ci się na śliskiej od deszczu skale i tylko szybka reakcja jednego z Orków uratowała Ci życie, bo chwycił Cię w ostatniej chwili. Niemniej, po tej małej eskapadzie we trzech stanęliście na ziemi. Zorn zaczął rozglądać się wokół, w razie gdyby jeździec miał towarzystwo, Vrogak wziął się za przeszukanie trupa, a Tobie pozostaje chyba tylko zabranie stąd konia lub przeszukanie juk przy siodle.

Poszedł przeszukiwać konia, tylko gdzie niby go później zabrać?

Kebab:
Odpowiedź na to pytanie znał zapewne tylko któryś z Orków, acz najpewniej będziesz mógł go wziąć, tudzież go zjedzą lub sprzedadzą. Poza tym w jukach znalazłeś tarczę migdałową, miecz długi, sztylet, kilka ksiąg i zwojów pergaminu, zapasy wina, wody, sucharów i suszonego mięsa na około tydzień i dwadzieścia pięć sztuk złota, a więc całkiem nieźle jak na pierwszy łup.
Makaroniarz:
Mimo iż krasnoludzkie góry uchodzą za miejsce raczej nieprzyjazne to co w porównaniu do mroźnego Karak'Akes wydawały Ci się rajem objawionym. Niemniej, wielka górska metropolia, a zarazem monumentalna twierdza, wielka kuźnia, kopalnia i gorzelnia oraz dom dla dziesiątek tysięcy brodaczy, nazwany na cześć jednego z najsłynniejszych pośród brodatego ludu, Axera Wielkiego, robił wrażenie.

- E, Gdzie go zaprowadzić? - Zapytał najbliższego orka.

Tenir wziął głęboki wdech. Wspaniałe, rześkie powietrze, lekko tylko zanieczyszczone zapachami kuźni. Mimo tego, że odwiedził już kawałek świata, nigdy wcześniej nie widział czegoś, co robiło takie wrażenie.
-Cholera jasna, Butyl. Czemu nie zabrałeś mnie tu nigdy wcześniej?

Makaroniarz:
- A co? - spytał. - Prosiłeś?
Tymczasem we dwójkę trafiliście pod pierwszą z wielu linii murów obronnych, gdzie kilku strażników zagrodziło Ci drogę.
- Imię, nazwisko, status społeczny, miejsce pochodzenia i cel przybycia do miasta? - spytał jeden z nich, wygłaszając formułkę starą jak świat, znaną we wszystkich rejonach Tego Wymiaru.
Kebab:
Vrogak wzruszył ramionami.
- A co? Chcesz go? Bo nam niepotrzebny, raczej się go we wsi gdzieś sprzeda albo zeżre.

- Złoto zawsze się przyda. Jak nie ma miejsca dla konia to sobie go zjemy. - Odparł, czytając sobie pierwszą lepszą książkę, jaka była w jukach.

- Tenir Hand. Jestem właścicielem karczmy. Pochodzę spod Karak'Akes i przybyłem do tego wspaniałego miasta wraz z mym przyjacielem odwiedzić starych znajomych. I skosztować trochę waszego legendarnego w moich stronach piwa- Uśmiechnął się czekając na odpowiedź

Kebab:
Czytanie na ulewnym deszczu nie było dobrym pomysłem, tak jak stanie na nim. Zorn z łupami już wracał do jaskini, Vrogak jeszcze zrzucał trupa do przepaści, aby choć trochę przypominało to wypadek.
Makaroniarz:
Najwidoczniej taka odpowiedź (zwłaszcza to o piwie) pozwoliło Ci wkroczyć do miasta. Oczywiście, po kilku kolejnych kontrolach. Niemniej, wreszcie znalazłeś się w środku, a było na co popatrzeć.