To rzeczy pakuję do kufra i idę spać.

Pijacka hulanka na dole co prawda nie ułatwiała tego, ale w końcu zasnąłeś, budząc się wczesnym rankiem następnego dnia.

Pakuję się. Jak tam zapasy?

Wystarczą na dzień, góra dwa, więc słabo. Choć to karczma, tutaj możesz się łatwo zaopatrzyć.

//Dwa ostatnie posty, strona 8 jak coś//

- Jestem Baron Bogumyr Napefnoniegrasnolut. Przyszedłem doprowadzić do pogromu tych zielonych sku*wieli orków, które rozwaliły moją górską osadę. Chce widzieć się z zastępcami księcia.

Kuba1001 pisze:
Otworzono Ci bramy ratusza i już na parterze trafiłeś na Krasnoluda i rudych włosach i brodzie. Może to jeden z nich?

Baron podszedł do krasnoluda o rudych włosach i zagajał.
- Tyś zastępca księcia?

- Można tak powiedzieć. - odrzekł mętnie, mierząc Cię wzrokiem. - A Ty to kto...?

- Jam jest Baron Bogumyr Napefnoniegrasnolut, władca Warmuda z krwi przodków, aż do teraz. Górscy orkowie zdobyli moją osadę szturmem, przyszedłem doprowadzić do pogromu tych dzikusów i odzyskać co moje.

Podszedł do barmana i zapytał
- Po ile udko kurczaka i woda na wynos?

Kebab:
- Woda za darmo, dej mnie no bukłak, to napełnię. A za kurczaka to pięć złotników.
Czerwony:
- Jak widzę jest to dłuższa sprawa, więc proszę tędy. - powiedział, wskazując drogę do jakiegoś pomieszczenia, zapewne gabinetu, gdzie też sam ruszył.

Baron ruszył za przydupasem.
- Jeśli mi nie pomożecie to sam odzyskam Warmugę! Choćbym miał zginąć!

Dał mu bukłak i pińć złotych.

Kebab:
Krzyknął do kuchni coś o kurczaku, sam zaś zajął się uzupełnianiem bukłaka. Gdy już to zrobił, podał Ci go, a że kurczaka jeszcze nie było, to zagadnął:
- To już pan wyjeżdżasz, tak?
Czerwony:
Przemilczał tę uwagę i dopiero, gdy wmaszerowaliście do jego eleganckiego gabinetu zajął miejsce, Tobie wskazał podobne naprzeciw siebie i zaplótł dłonie w piramidkę.
- Oczywiście, że pomożemy. - zastrzegł od razu. - Lecz potrzeba mi więcej konkretów, obecna sytuacja polityczna jest na tyle napięta, że wydzielenie większych oddziałów wojska może być kłopotliwe.

- Przeklęci górscy orkowie! - unosił się baron. - Od dawien dawna moi przodkowie toczyli z nimi zażarte potyczyki, napadali na karawany i szturmowali Warmugę. Za każdym razem rozbijali łby o Wieczną Bramę lub uciekali nakarmieni bełtami. Jednak tym razem to nie była już tylko banda górskich orków, mieli cyklopy i ogry i na przodków wie co jeszcze. Szturmowali bramę powoli, acz postępowo, widać, że byli zorganizowani. Wreszcie się przebili, wtedy stanąłem do obrony. Potem przodkowie mi świadkiem, ogłuszył mnie jeden z moich gwardzistów i przywlekł tutaj wbrew mojej woli.

- To zależy. A działo się tu coś ciekawego?

Kebab:
- No, dorobić sobie można na różnych zleceniach i misjach, a tak poz tym to niedługo zawitają tu tacy jedni, co będą sprzedawać różne rzeczy...
Czerwony:
- Doskonale rozumiem pańskie wzburzenie oraz postępek gwardzisty, a także potępiam działania tych barbarzyńców. Mimo to potrzeba mi więcej informacji, a mianowicie chodzi o szacunkową liczbę Orków, Cyklopów i Ogrów oraz czy może dysponowali czymś więcej lub mieli jakieś symbole? Na przykład... Hordy?

- Jedni mieli czerwone orkowe czaszki jako sztandar, a drudzy jakieś bohomazy. - Baron zacisnął brwi i spróbował sobie przypomnieć szczegóły. - Jak ich zobaczyłem pierwszego dnia było nie wiem z cztery cyklopy, ale w oblężeniu brały udział tylko dwa, nie wiem co się stało z resztą. Orków było od zajebu, a jeszcze więcej goblinów, gdy cyklopi targali wielki taran do Wiecznej Bramy zawsze się zbierali wokół niego. W pierwszym dniu użyli kilku mniejszych machin katapult i balist, problem był jeden, nie mieli zbytnio gdzie strzelać. Warmuga to górska osada, wewnątrz Góry Przodków, chroniona Wieczną Bramą przed zagrożeniem zewnętrznym, aż do tej pory. - Baron usiadł na miejscu, wcześniej tego nie zrobił przez wzgląd na powagę sytuacji. - Ogrów mieli z ponad dziesięć, widziałem ich tylko pierwszego i ostatniego, kiedy brama upadła. Dwa-trzy trolle może było więcej do tego jedna magiczka.

- Ciekawe. A przyjmują skóry?

Kebab:
- Pewnie tak, muszą sobie z czegoś szyć ubrania, bo żyją gdzieś w górach.
Czerwony:
Mniej więcej tyle, ile trwała Twoja przemowa, rudobrody Krasnolud milczał.
- Bez dwóch zdań to wymaga naszej interwencji... Niezwłocznie poślemy odpowiednie siły pod dowództwem jednego z naszych oficerów, aby uporali się z tym problemem, wybili Orków i zwrócili Warmugę jego prawowitemu właścicielowi. Czy coś jeszcze?

- Mam w dupie waszego oficera, sam mogę poprowadzić armię.

- A taką skórę zaakceptują czy wyrzucą do kominka? - Zapytał, pokazując mu skórę szczuropodobnego zwierza.

Kebab:
- Wątpię, żebyś dowodził Magami, a dopiero tymi wszystkimi specjalnymi oddziałami, które ruszą, żeby skończyć walkę jak najszybciej. - wyjaśnił z tajemniczym uśmiechem i błyskiem w oku. - A tymczasem spotkanie uważam za zakończone, chyba że ma pan coś do dodania. Wojska zbiorą się i będą czekać tutaj dziś wieczorem, ruszycie jutro nad rankiem.
Kebab:
- Trochę to małe, za wiele nie dostaniesz, ale na buty lub rękawice im się nada, więc pewnie tak.

//Kebab dostał dwa odpisy
- Nikt nie wie o Warmudze tyle co ja, skoro orkowie byli na tyle sprytni, żeby ją zdobyć, nie będą na tyle głupi, aby ją stracić i wykorzystają osadę przeciwko wam. - skończył Bogumir, wyszedł i powrócił do swoich gwardzistów.

- Rozumiem. To kiedy przybędą ci kupcy?

//Akurat wtedy za mną chodził, okej?//
Kebab:
- Pewnie dziś albo jutro, ale najpewniej dziś.
Czerwony:
Zabijali czas grając w kości i chlejąc uratowany z Warmugi bimber, a gdy tylko pojawiłeś się an horyzoncie, natychmiast wyprężyli się na baczność, chwycili za broń i w inne sposoby udawali, że wszystko ogarnęli.

- Zgaduję że przybędą wieczorem. To za ile będzie to udko?

- Sprawa ma się w prosty sposób. Organizujemy najemników i dołączamy jutro do wyprawy piździowatego oficera, który nie ma żadnego pojęcia o Warmudze. Niech któryś z was mi powie ile kosztuje średnio najemnik.

Kebab:
Podrapał się po głowie.
- Przecież żeś już zapłacił za kuraka, to co? Chcesz jeszcze jednego?
Czerwony:
- Przecie, ku*wa, najemnicy to nie miecze. - mruknął jeden.
- Głupiś! - wrzasnął drugi. - Z nimi to właśnie tak jak z mieczami: Im lepszy, tym droższy.

- Morda, wyście mnie w to wciągnęli. Nie będę spoglądał jak odbija moją osadę i zgarnia chwałę, a ja w tym czasie siedzę na dupie. Jak będzie trzeba zadłużę się na resztę życia u lichwiarzy...

- Mój błąd. Chciałem zapytać kiedy będzie ten kurczak.

Czerwony:
- Ło panie, nie, lepiej nie.
- Gildia Lichwiarska to są najgorsze ch*je na tym świecie, mnie raz tak orżnęli, że musiałem rok w kuźni zapi***alać, a żem tylko kasę na piwerko pożyczył.
- A mnie to, ch*je jedne, wywieźli brata gdzieś na galery, to dziś go nie spotkałem... Jak któregoś kiedyś zobaczę, to mu topór po same zęby wbiję!
Kebab:
Wzruszył ramionami i skierował się do kuchni, po chwili wracając z Twoim jeszcze ciepłym i pachnącym zamówieniem.

Zaczął jeść to ciepłe i pachnące danie.

Z racji tego, że wczorajsze szczurocoś nie było zbyt syte oraz przez wcześniejsze eskapady, w tym wędrówkę po górach i ucieczkę przed bandytami, byłeś dość głodny, to dość szybko z apetycznego ptaka pozostały tylko kosteczki.

Wstał i oznajmił odchodząc.
- Idę się napić muszę to przemyśleć.

Schował kosteczki do kieszeni i wyszedł z karczmy. Jeśli nic go nie zatrzymało to porozglądał się po okolicy.

Czerwony:
Oni oczywiście ruszyli z Tobą, choć mniej żeby myśleć, a bardziej żeby pić.
Kebab:
Nic się nie zmieniło, choć dzięki temu, że jest dzień, a Ty zawitałeś tu wieczorem, mogłeś dokładniej przyjrzeć się osadzie: Poza karczmą było tu wiele kamiennych, oczywiście krasnoludzkich chat, kuźnia, szyb małej kopalni, choć ciężko stwierdzić, czy używanej, oraz duży budynek będący pewnie jakimś magazynem lub coś w tym guście.

Jest jakaś tablica ogłoszeń? Jak nie ma to do kuźni.

Nie ma, raczej jej funkcję pełni karczma, lecz do kuźni trafiłeś. Kowal miał akurat przerwę, gdyż zajmował się jedzeniem posiłku wraz z pomagierem, dzięki czemu raczej unikniesz zdzielenia młotem w łeb, jak byłoby, gdybyś zaskoczył go podczas pracy.

A zauważyli mnie?

Owszem, choć na razie bardziej interesowało ich jedzenie niż Ty sam.

Czyli nic tu nie zabiorę. Jak tam magazyn?

W mieście? Owszem. W kuźni? Nie.

Chodziło mi o ten duży budynek w tej osadzie.

//Zamiast "Jak" przeczytałem "Jest," mój błąd.//
No cóż, duży, zbudowany tak, jak inne budynki w osadzie i strzeżony przez trójkę wartowników uzbrojonych w proste włócznie, tarcze i topory u pasa, do tego posiadających też hełmy z osłoną nosa i proste kolczugi. Jednakże z racji panującego tu spokoju, bardziej zajęci byli kartami i gąsiorkiem wódki, przez co tylko jeden obserwował okolicę.

Da się niepostrzeżemie zakraść z boku? Jak nie to pójdę między domy i zapozoruję magią dymu pożar.

Jest to dość duży budynek, więc tak, acz problemem może być fakt, że magazyn ma tylko jedno wejście, które strzeże trójka strażników.

Podszedł od boku i oparł się o prawą scianę magazynu.

//Powrót smoka//
Bogumyr wkroczył do najbliższej karczmy niczym zdobywca i usiadł do jednego ze stolików.

Czerwony:
//Skubaniec.//
Chyba akurat wszyscy byli w robocie albo to jakaś mniej lubiana karczma, bo nie tylko Ty znalazłeś sobie miejsce, ale i wszyscy Twoi pozostali wojowie.
- Co podać? - zwrócił się do Ciebie karczmarz, prawidłowo uznając Cię za wodza tej grupki.
Kebab:
Nie widzieli Cię ze swoje wartowniczej pozycji lub olali sprawę, więc nie jesteś przez nich niepokojony.

- Dla każdego piwo i danie dnia, jeśli macie tu coś takiego, a jak nie to przynieście całego świniaka.

Obserwował uważnie otoczenie, czekając na moment, w którym będzie mógł przedostać się magią cienia niezauważony.