Czytałeś więc.

Czytał, czytał do końca książki.

Książka była na tyle opasła, że nie przeczytasz jej w ciągu dwóch godzin danych przez Maga.

Postarał się przeczytać jak najwięcej do tych dwóch godzin.
// podsumuj też czego się dowiedział w skrócie :v//

Poza tym co już przeczytałeś, nauczyłeś się jak zmniejszać temperaturę wokół siebie, robić lód i śnieg, a także lodową barierę. Oczywiście w teorii, bo chyba teraz przyszła pora na praktykę.

Zadowolony ze zdobytej wiedzy odłożył książkę na miejsce i wrócił do maga.

Był tam, gdzie wcześniej.

Stanął koło niego.
- Minęły już dwie godziny? Trochę się naczytałem...

- Przeczytać to jedno, a zrozumieć to zupełnie coś innego.

- Coś tam zrozumiałem! W każdym razie znam teorię...

- Więc powtórz, co zapamiętałeś.

Streścił magowi czego nauczył się z książki.

- A zaklęcia? Znasz jakieś?

- A utworzenie lodowej bariery to zaklęcie ? Bo jeśli nie, to nie zdążyłem poczytać o tych zaklęciach.

- Tak, to zaklęcie. Jedno z prostszych.

- A! Było też coś o zmniejszaniu temperatury wokół siebie i tworzeniu lodu i śniegu.

- Więc zademonstruj.

Przypominając sobie teorię spróbował obniżyć temperaturę w pomieszczeniu.

Udało się (zauważalnie) za trzecią próbą.

Jego pierwsze udane zaklęcie. Był bardzo zadowolony, opłacało się czytać tę cegłę.
-Ooo... Udało się!

Mag pokiwał głową, bo była to prawda.

- Co teraz zrobić?

- A nie nauczyłeś się czegoś więcej? - odparł pytaniem na pytanie.

-A, no tak. - Przypomniał sobie o lodowej barierze i spróbował ją stworzyć, działając według wiedzy z książki.

Potrzeba było aż pięciu prób, żeby ćwierć metra przed Tobą wyrosła ściana z lodu, wystarczająco wysoka i szeroka, by osłonić Cię w całości. Mag pochwalił to oklaskami.

Uśmiechnął się nieśmiało, wcześniej się tej magi bał, teraz chciał się nauczyć ją posługiwać a może i nauczyć się innych dróg magi.
- Jeśli mag używa magii mrozu w zimnych terenach, na przykład w Karak'Akes, jest wtedy efektywniejsza?

- Na tym kontynencie byłby niemal niepokonany. Ale nadmiar mocy mógłby go też zabić.

- Oh, rozumiem. Spróbuję jeszcze czegoś. - Tym razem spróbował utworzyć w dłoni śniezke.

To udało się już za drugim razem.

- No, to na tyle. Jak mi idzie?

- Bardzo dobrze. Jak na człowieka. I jak na pierwszy dzień.

Był nieco zdziwiony po słowach maga, w końcu jest elfem...
- Człowieka? - Wysunął jedno ucho dłonią spod włosów.

Wtedy to Mag wstał i ściągnął kaptur. Był Styricem o oszronionej brodzie, bladej cerze, płaskim nosie i... cóż, oczy miał dziwnie zabielone. Po chwili zdałeś sobie sprawę, że jest ślepy.
- Wybacz, jeśli nie odgadłem. Po słuchu ciężko odróżnić Elfa od człowieka.

Zdał sobie sprawy że jest ślepy więc nie czuł urazy.
- To nie twoja wina. Tak, jestem elfem.

- Znałem wielu Elfów... - powiedział z melancholią w głosie i jakby na chwilę odpłynął wspomnieniami w przeszłość. A ta mogła być odległa, w końcu liczy sobie pewnie setki lat. Niemniej, po chwili wrócił do rzeczywistości.
- Czegoś jeszcze się nauczyłeś? - spytał.

- Na razie tylko tyle się nauczyłem.

- Jak an początek to dobrze. Możesz dziś odpocząć. Masz wolne do jutra.

- Dobrze. A, skąd mogę wziąć taką statuetkę jak inni mają przy pokojach?

- Dziś Ci przyniosę.

- A, jeszcze jedno. Mogę pożyczyć książkę z biblioteki na noc?

- Książek nie można wynosić poza obręb sali bibliotecznej.

- Dobrze, to ja już pójdę. - Powoli skierował się do wyjścia z sali.

A więc powoli wyszedłeś.

Poszedł do pokoju, w którym wcześniej był.

Drogę już znałeś, więc trafiłeś tam bez problemów.

Wszedł do środka i rozejrzał się.

O dziwo się nie zmienił.

Załatwił swoje potrzeby i położył się spać.

Położyłeś się, zasnąłeś, spałeś. Obudziło Cię pukanie.

Wypoczety wstał i otworzył drzwi.
- Tak...?