Helena
- W sumie to nie wiem, bo nic nie widzę. Moja laska się chyba roztrzaskała. - mówi zmieszana. Kto by pomyślał, że trafi do Londynu.

Mark

- no przepraszam bardzo, ale kojarzę tylko tego czerwonego Bakugana co był głównym bohaterem - zabrał tą figurkę i podszedł z nią do kasy.
- wezmę tego, spodobał mi się

Mark

- Żniwiarz Darkusa? Dziwna decyzja, ale nie wnikam. - położyła na ladzie kartę



- To jego karta postaci. Kupując go otrzymujesz też ją. Tak jakby w gratisie.

Mark

- no dobra - położył dwie stówy na ladzie. - jak właściwie w to się gra? Wykłada karty, przyzywa exodię i zwycięstwo?

Mark

- To dokładnie te zasady, ale pomyliłeś gry z Yu-Gi-Oh //jak ja lubię śmiać się z Yu-Gi-Oh XD//. Wyierasz trzy bakugany, czy jak je wolisz nazywać, "kulki", trzy karty otwarcia i trzy karty umiejętności. To jest przygotowanie. W bitwie każdy gracz najpierw wyrzuca po jednej karcie otwarcia. Gdy zaczynasz turę możesz najpierw wystawić jedną kartę otwarcia. Ostatecznie jednak wyrzucasz "kulkę", tak aby trafić na kartę. Gdy dwa bakugany trafią na tę samą kartę zaczyna się bitwa. Każdy z graczy może wyrzycić max dwie karty umiejętności. No i karta otwarcia może zostać aktywowana przez właściciela, co też ma różne skutki. Wygrywa ten, który ma więcej punktów mocy, a cały pojedynek wygrywasz, gdy masz trzy zwycięstwa. Rozumiesz?

Mark

- a co jeśli mam tylko jedną piłeczkę?

Helena

//sry, zapomniałem//

- Wyrazy szacunku. Ale teraz pozwól, że się szybko oddalimy, bo nie widzi nam się siedzenie tu z tobą. - no i chyba poszli

Mark

- To grasz jedną, ale w turniejach raczej coś takiego nie przejdzie.

Mark

- no proszę, świat się wali a wam to nie przeszkadza - uśmiechnął się lekko. - no to do zobaczenia! - pomachał jej od niechcenia skrzydłem i wyszedł ze sklepu.

Helena
Ciężko westchnęła i zaczęła iść przed siebie, czyli nie wiadomo gdzie.

Helena

Uderzyłaś o ławkę

Mark

- Po co mnie kupiłeś? Nawet nie wiesz jak się ze mną obchodzić. - odezwał się bakugan ściskany przez ciebie w ręce, razem z kartą

Helena
Syknęła z bólu po czym odeszła nieco w bok i poszła dalej.

Mark

- ale mogę się nauczyć. Bakugany to gra taktyczna, prawda?

Helena

- Hej! Nie chodź po trawniku! - ktoś brzmiący jak jakiś ekolog wydarł się na ciebie

Mark

- To nie jest gra! Wy to tak traktujecie, ale prawda jest zupełnie inna!

Helena
- Kto mówi?

Helena

- Złaź i to już, a nie pytasz się o takie rzeczy!

Mark

- są zasady, karty i pionki, więc jak dla mnie gra - odparł. - swoją drogą to pewnie prosta. W końcu udało mi się podbić cały świat Watykanem w Europa universalis XVl. Swoją drogą czemu kasjerka uznała cię za "dziwny wybór"?

Mark

- Podobno jestem dość nieprzyjemny, ale tak już chyba każdy miałby, gdyby został wyrzucony ze swego świata i zamknięty w formie kuli, a następnie wystawiony na sprzedaż jak jakiś niewolnik! Ty byś nie był nieprzyjemny?

Helena
- Tylko, że ja nic nie widzę.

Helena

- Nie obchodzi mnie to, natura ważniejsza!

Mark

- doskonale cię rozumiem. Ja zostałem stworzony przez bandę idiotów jako nieśmiertelny pierd ze wspomnieniami jakiegoś kretyna

Mark

- Ty przynajmniej możesz się swobodnie poruszać, ale coś czuję że możemy się dogadać. Tak w ogóle to czemu mnie kupiłeś?

Helena
- No dobrze.

Idzie przed siebie.

Mark

- chciałem lepiej zrozumieć młodzież, a wyglądasz mi na coś skrajnie niebezpiecznego. Młodzież to lubi

Helena

- No i czemu wchodzisz w trujący bluszcz!? To zagrożony gatunek! - czujesz jak pali cię po łydkach

Mark

- Patrzcie no, furras gra w bakugany! - odezwał się ktoś za tobą

Marek

- kto to powiedział!? - odwrócił się.

Mark

Nastolatek. Czerwona bluza, brązowe włosy, białe spodnie, zielone gogle. Stał obok dwójki innych - fioletowego gluta i harpii

- Ja, a co? Przykro ci się zrobiło? - zapytał drwiąco, podrzucając czerwonego bakugana

Mark

- och tak, zaraz się popłaczę! - oparł teatralnie podnosząc głowę z udawanym smutkiem. - jak już chcesz kogoś obrazić to wymyśl coś bardziej kreatywnego od autystycznego pięciolatka ty niedorozwinięty, rasistowski zdrowo je**ięty homunkulusie! Jeżeli jeszcze nie zauważyłeś gówniarzu to twój tekst tyczy się również Bakuganów, tej harpii i jakieś jednej czwartej gatunków na tej cholernej planecie! - wziął swoją figurkę na ręce. - i jak ja mam nie doprowadzić do ludobójstwa jak na ziemi żyją takie abominacje?

Mark

- Chętnie bym się przyłączył, ale no widzisz... - Żniwiarz podskoczył, rozkładając się - Nie da rady.

Mark

- dobra, dzieciak, daje ci dwie opcje. Albo stąd spadasz i skończysz udawać twardziela albo upokorzę cię w tej twojej gierce - zacisnął pięść. - a wiedz, że lubię grać nieczysto...

Mark

- Dobra, zagrajmy! - zauważasz, że oprócz karty Żniwiarza masz ten jeszcze jedną, z takim symbolem:



A na niej położona notatka, zapewne od kasjerki
"Karta pola bitwy. Wybiegłeś tak szybko, że nie zdążyłam ci powiedzieć, że tym zaczynasz każdą grę."

- No to zaczynajmy. - dzieciak wyciągnął dokładnie taką kartę - Pole Bitwy. - zdawał się cieszyć z łatwego zwycięstwa, jakim pewnie według niego będziesz

Mark

- A mimo to zdążyła zapisać tą notatkę? - wyciągnął tą kartę. - pole bitwy? Dziwna nazwa...

Helena
- Ale ja dosłownie nic nie widzę. W którym kierunku mam iść?

Mark

Karty zaświeciły się. Jego na czerwono, twoja na fiolet. Szlam i harpia chwyciły chłopaka za barki, a na podłożu pojawiły się te same symbole co na karcie "pola bitwy", od których biło oślepiające światło. Wszystko dookoła zaczęło zwalniać, od dzieciaka, który puścił balonik, samochodu czy dziewczyny chodzącej w trującym bluszczu, jakby była ślepa. Po chwili znaleźliście się na nieskończenie wielkiej białej przestrzeni, oddaleni od siebie znacznie bardziej, niż przed chwilą

- Nareszcie! - Żniwiarz podleciał na wysokość twojej głowy. Czej, od umie latać? - W końcu mogę się swobodnie poruszać!
- Zaczynamy? - zagadał chłopak, który pomimo odległości był dobrze słyszalny - Znasz w ogóle zasady?

Helena

-

Mark

- jasne, rzucasz kostką, kupujesz działki, wykładasz poker królewski i wygrywasz grę. Nie no żartuje, gra jest prosta jak konstrukcja cepa

Mark

- No to zaczynajmy. - wyrzucił kartę przed siebie, a kiedy wylądowała powiększyła się do znacznie większych rozmiarów (kto oglądał animu ten wie) - Dawaj kartę.

Mark

Wyrzucił przed siebie kartę Reaper'a. Podkręcona tak jak to robił podczas rozgrywek pokera.

Mark

Karty ułożył się tak, że twoja jest bliżej twojego przeciwnika, a jego karta jest bliżej ciebie

- Jako, że jesteś w tym nowy pozwolę ci zacząć.
- Dobra, furasie, obyś wiedział co robić. - zagadał Żniwiarz zamykając się w kulę przed tobą

Mark

Sprawdził jakie ma karty w talii.

Mark

No tak trochę żadne. Tak to jest, kiedy lecisz na pałę i nawet nie kupujesz kart

Helena
- Niech pan spróbuje postawić się w mojej sytuacji.

Robi zwrot w prawo i idzie przed siebie

Helena

- Nie zrobię tego, bo to zaprzecza mojemu światopoglądowi! - poczujesz uderzenie i się przewracasz na ziemię

Helena
- To bolało. Czyli po prostu jesteś fanatykiem?

Helena

- TAAAAAAK!

Mark

- Reaper, wygląda na to, że nie mam żadnych kart. Co robić?

Mark

- Rzucaj mnie i licz na to, że gościu jest nisko w rankingu, a jego umiejętności walki nie są równe jego zdolności wydzierania się na innych.

Mark

- no dobra, liczę na ciebie - cisnął nim przed siebie. Czy to ułożenie ma jakikolwiek sens? Kto wie?

Mark

Trafiłeś idealnie w kartę przeciwnika, kto wie czy to dobrze. Nie wiadomo co na niej jest. Propo Reapera to zmienił formę na taką:



No... duży jest

- Teraz zacznie się zabawa! - jak widać cieszy się z tego, że już nie jest taki mały
- Możesz pomarzyć. - dzieciak wyrzucił własnego bakugana



- Karta otwarcia aktywacja. - dodał z uśmiechem, a karta na której stoją wielkoludy zmieniła się w żywy ogień, a wielka gąsienica czy cokolwiek to jest owinęła się wokół Reapera i ścisnęła go, a sam Reaper wrócił do formy kuli upadając za tobą
- Czy ty naprawdę wyzwałeś pierwszego w rankingu nie mając nawet kart? - zdziwiła się harpia - Jesteś odważny czy głupi?

//No i tamten drugi też wrócił, a karta zniknęła. Zapomniałem o tym wspomnieć//

Mark

- mam IQ na poziomie trzystu punktów więc raczej niesamowicie odważny - odparł. - ale nawet z taką wiedzą nie wygram z jednym Bakuganem. Ale kto powiedział, że muszę wygrywać w tą grę? E, autyzm! - krzyknął w kierunku dzieciaka. - a może by tak zagrać w coś, w czym będziemy mieli równe szanse?