Mark

- A jestem?

Mark

- jesteś - uśmiechnął się. - pewnego dnia będziesz ogromna! Zaufaj mi, mam znajomego który jest Rayquazą. Może chcielibyście się spotkać?

Marta
Po upadku otrzepuje się i rozgląda

- Co to za miejsce? - mówi z niepokojem

Mark

Jakaś dziewczyna spadła na ziemię, a chibi Rayquaza uciekła

//Ray jest offline, więc nie przypominaj, bo jak wejdzie to i tak będzie miał powiadomienie//

Mark

Zignorował słowa Marty i pobiegł za Rayquazą.
- zaczekaj! Nie uciekaj proszę! Jesteś jedyną osobą której nie chcę zabić!

Mark

W swojej glutowatej formie niezbyt ci to szło przez co ją zgubiłeś

Marta
Wzrokiem szuka czegoś do jedzenia

Helena
Dalej przygląda się malowidłom

Mark

Przybrał swoją furry formę po czym zaczął szukać tropów.
- zaczekaj na mnie!

Marta

Rośnie sobie z boku krzaczek z jakimiś jagodami

Helena

W sumie nie ma nic ciekawego, jakieś drzewo i wielki czarny nudel, dinozaury z klocków lego czy też facet stojący przed lustrem, w którym jest kobieta

Mark

- Kim ty jesteś?! - o, znalazłeś. Była pod kamyczkiem. Chyba chciała się tam schować

Mark

- to tylko ja - przybrał slime'ową formę. - widzisz?

Helena i Marta

Pośrodku jaskini zmaterializował się stalaktyt. Albo stalagmit? W każdym razie wystaje z ziemi

Mark

- Aha...

Mark

- możesz mi zaufać. Jeśli chcesz to mogę zmienić wygląd. Co tylko zechcesz.

Alabaster

Wylazł z Tardisa i zaczął rekonesans.
- a co to za miejsce? I gdzie jest Mark?

Helena
Podchodzi do niego, aby się przyjrzeć

Marta
Podchodzi do tego krzaka jagód i się przygląda im uważnie, aby przypadkiem nie zjeść trujących

Helena

Wyszedł z niego wielki czarny nudel

Marta

Kij wie. Wyglądają tak:



Alabaster

Naprzeciw ciebie stanęła taka tam zwykła dziewczyna:



Mark

- Słyszałeś? Coś się tam stało. - popełzła w stronę, z której przyszłeś

Mark

- zaczekaj na mnie! - pobiegł za nią, podskakując jak na żelka przystało.

Alabaster

- cześć, dlaczego masz taki wyzywający wygląd Mark?

Helena
- Ja? Nie jestem Mark. Jestem Helena. - mówi zdziwiona

Marta
Zrywa jeden owoc i je go.

//...\\

//Dzięki za powiadomienie. Zapomniałem, że mam wam odpisać//

Mark

Jaskinia się zmieniła. Po środku stał teraz stalaktyt (a może stalagmit?), a także shiny mega Rayquaza

Ray

Z korytarza po lewej wybiegły dwie istoty. Raz: niebieski szlam. Dwa: chibi Rayquaza!



Helena

To samo co Ray oraz, stalaktyt jest większy w środku

Marta

Jagoda była słodka, więc pewnie nie jest trująca. Czekaj, co to tam w tych krzakach leży:

Helena
- To musi być nieznana technologia obcych. - mówi lekko podekscytowana

Marta
Podnosi tą kulką i ją dokładnie ogląda

Alabaster

Powoli pochylił się nad chibi Rayquazą z trudem powstrzymując łzy.
- nigdy nie sądziłem, że coś jeszcze doprowadzi mnie do płaczu - uśmiechnął się. - nie istnieją słowa które wyrażają to, jak bardzo jestem teraz szczęśliwy...

Mark

- no maluchu, poznaj swojego adoratora, Ray McCloud, zdrowo kopnięty Teksański pokemon.

Alabaster

- Wystarczy Alabaster, a dla ciebie maluchu mogę być nawet wujkiem.

Helena

- Podoba się? - ze środka usłyszałaś głos - To wchodź!

Marta

Kula się otworzyła



- No nareszcie! Czekaj, jesteś Mark'iem czy nie?

Alabaster

- Ale dlaczego? To przeze mnie? - w łapkach Raquaziątka zmaterializowała się chusteczka - Proszę, niech pan otrze łzy.

Mark

O, zauważasz wyjście. W suficie jest mała szczelina, z której dobiega światło

Alabaster

- nie, to nie przez ciebie - uśmiechnął się. - tylko dzięki tobie. Odzyskałem wiarę w ludzkość i przebaczyłem swojemu przyjacielowi.

Mark

- to może ja się ulotnię?

Alabaster

- myślałem, że jestem sam w tym łez padole ale myliłem się. Jesteś i ty. Maleńka, urocza i pełna potencjału Rayquaza która jakby czekała na dzień w którym ktoś ją stąd zabierze.

Mark

- no świetnie, a ten znowu odpalił tryb filozofa...

Alabaster

- chodź ze mną a pokażę ci rzeczy których twe maleńkie oczy nigdy wcześniej nie widziały...

Mark

- czy jest już za późno na rozwiązanie rozejmu?

Alabaster

- ...rzeczy o których zwykły śmiertelnik może tylko zamarzyć...

Mark

- to tylko dzieciak. Daj jej czekoladki to pójdzie za tobą w ogień.

Alabaster

- ...Ja, Alabaster, nie, Raymond Von McCloud przysięgam, że u mego boku będziesz czuć się bezpiecznie...

Mark

Zaczął uderzać głową w ścianę. - niech - pac. - ktoś - pac. - mnie - pac. Wreszcie - pac. - zabije...

Alabaster

- ...nie pozwolę nikomu cię skrzywdzić maleństwo. Będę się tobą opiekować niczym bezcennym skarbem.

Mark

- skończył? Nareszcie! Myślałem, że go zabiję...

Alabaster

- czy mogę prosić o twoje zaufanie?

Mark

- dwa słowa. Zamknij. Się.

//Ray, masz jakieś problemy psychiczne?//

//skąd te wnioski?

//Nie wiem//

//W sumie to trochę śmiesznie, jak jedna twoja postać "obraża" inną//

Marta
- Nie. Czym ty jesteś? - mówi zaskoczona

Helena
Wchodzi podziwiając to co jest w środku

Alabaster

Rayquaziątko zaczęło płakać wystraszone

Mark

Na ścianie została mokra plama z ciebie

Marta

- Kosiarzem. Gdzie jest Mark?!

Helena

Pośrodku była konsola z tubą, przy której stała wysoka dziewczyna z rudymi włosami sięgającymi do kostek i bardzo bladej skórze

- No cześć. Witam w TARDIS. Z kim mam zaszczyt?

Marta
- A kto to jest?

Helena
- Jestem Helena, dawniej niewidoma dziewczyna, teraz nie wiem co.

Marta

- Taki zmiennokształtny gaz. Ostatni raz go widziałem w formie niebieskiego gluta.

Helena

- W takim razie wyjaśnię. - przesunęła ekran w twoją stronę. Widziałaś na nim siebie w pełnej okazałości - Oto Lilithmon. Digimon będący jednym z Siedmiu Wielkich Władców Demonów. Uosobienie grzechu pychy. - kliknęła coś na konsoli, po czym na ekranie wyświetliło się to:



- Zmienia się z Lady Devimona, który zaś zmienia się z - znowu klik i na ekranie pojawił się kot:



- Black Tailmona. Ten zaś powstaje z - kolejne kliknięcie



- Plotmona. Ten ma też dwie niższe formy, ale myślę, że ci wystarczy. Cóż, Lilithmon jest na pozomie ostatecznym. Tylko skąd Digimon w świecie realnym?

Marta
- Niestety nie widziałam. Dopiero co tu spadłam z góry.

Helena
- Więc jestem demonem? Być może jest to spowodowane tą dziwną rzeczą, którą otrzymałam. Nie wiem czy nadal jest przy mnie.

Alabaster

- czekaj, nie płacz! Nie chciałem cię wystraszyć! Zaczął energicznie wymachiwać lapami.
- jak by tu... Wiem! - położył się plackiem na ziemi, tuż przy niej.

Mark

- czy ty właściwie wiesz coś i wychowaniu dzieci?

Alabaster

- mam córkę.

Mark

- dobrze wiedzieć. Płacisz alimenty?

Marta

- Kim ty właściwie jesteś?

Helena

- Nie wiem, nie interesuje mnie to. Chcesz gdzieś polecieć? Dawaj, wybierz miejsce. Dowolne, w czasie i przestrzeni.

Alabaster

Rayquaza uciekła od ciebie do niebieskiego gluta i przytuliła się do niego

Mark

^

Marta
- Jestem Marta. Straciłam rodzinę i po dziwnych podróżach trafiłam tu.

Helena
- W czasie i przestrzeni? - mówi zdziwiona

Mark

- chciał dobrze - przytulił się do niej. - ale niestety nie zdaje sobie sprawy ze swojego rozmiaru. Jest jak duże dziecko.

Alabaster

- przeżywam kryzys wieku średniego... - obraził się.

Marta

- Podobnie do mnie. - mówi z lekkim śmiechem - Ja tu przybyłem z innego świata i utknąłem w tej formie. Nawet nie potrafię się poruszać.

Helena

- Alternatywne wszechświaty również, jeżeli jesteś zainteresowana.

Mark i Alabaster

- Ja chcę z tobą... - powiedziała tylko do Mark'a

Marta
- Mogę pomóc.

Helena
- Próbuję zrozumieć jak to możliwe, że możesz podróżować w czasie i przestrzeni.

Marta

- A masz technologię międzywymiarową?

Helena

- Właśnie jesteś w miejscu, które jest większe wewnątrz, niż w środku. Jak myślisz?

Marta
- Nie.

Helena
- Czy jesteś kosmitą?

Mark

- na pewno? Ja kompletnie nie nadaję się na opiekuna. Może i teraz wydaję się przyjazny ale na dłuższą metę jak poznasz moją prawdziwą naturę to zapewne mnie znienawidzisz.

Alabaster

- mam nadzieję, że Brianna pilnuje Tardisa... - zaczęło go martwić, jak zostawił swoją córkę. - oby nic jej się nie stało. Zostawiłem ją bez zastanowienia i teraz ktoś może spróbować się włamać. Niedobrze...

Marta

- No to chyba nie pomożesz.

Helena

- Wszyscy jesteśmy kosmitami, bo wszyscy pochodzimy z Kosmosu. Ale tak, nie pochodzę z Ziemi. Jestem pół Władczynią Czasu, a pół Oodem. A to TARDIS. - zatoczyła krąg ręką wskazując na miejsce, w którym jesteś

Mark

Chyba zasnęła

Alabaster

Nie widzisz tamtej kobiety, którą spotkałeś na wejściu, więc kto wie?

Mark

- weź ją - zwrócił się do Ray'a. - ty będziesz mógł się nią zająć. Ja zabrnąłem zbyt głęboko w mroczne ścieżki. Jest już za późno na powrót - przybrał wygląd kostiumu hazmat po czym poprawił maskę gazową.
- gdybym zabrał ją ze sobą, zginęłaby już pierwszego dnia. Wciąż nie panuję nad swoją wściekłością.

Alabaster

Delikatnie wziął Rayquazę na ręce.
- ale ona chciała iść z tobą...

Mark

- ona nie zna mojej prawdziwej natury. Teraz wydaję się przyjazny ale jutro może się to zmienić. Poza tym - odwrócił się od Ray'a. - ona jest taka jak ty. Pasujecie do siebie.

Alabaster

Rayquaza lekko przewróciła się na drugi bok w twoich rękach, ale się nie obudziła

Mark

Kiedy się obróciłeś zauważyłeś kolesia w czarnych spodniach, bluzie itd, z kominiarką zasłaniającą również oczy. Trzymając siekierę, z karabinem na plecach zapytał:
- Jak ty się tu dostałeś? Przecież pilnowałem przejścia!

Mark

- pilnowałeś przed czym?

Alabaster

Ostrożnie zabrał ją do Tardisa.
- Bri... - szepnął. - chodź zobacz.

Marta
- No to szkoda - mówi nieco zasmucona

Helena
- Czym jest Ood i kim są Władcy Czasu?