Alabaster

- No ja. - odpowiedziała ta w bluzie Eevee - Ale nie umrę, prawda?

Marta
Z lekkim strachem w głosie pyta:
- Więc co tu robisz?

Helena
- Może rzeczywistość, gdzie Polska jest jedym ze światowych mocarstw

Helena

- Nie ma problemu! - przestawiła coś na konsoli, pociągnęła za dźwignię i już byliście gdzieś indziej - Kojarzysz typowy polski mapping? Tutaj Polska jest tym co tam przedstawiano.

Alabaster

Znów gdzieś się przenieśliście

Helena
- Jaki mapping?

Helena

- Nieważne, chodzi o to, że tutaj Polska gdzieś na końcu 2019 roku weszła w sojusz z Rosją, podzielili się Ukrainą, a następnie zmienili flagę bez powodu i przejęli władzę nad światem. Aktualnie mamy rok 2050, Polska przejmuje w tym momencie nawet DNA.

Mark

- ja po prostu idę swoją ścieżką - opuścił broń zaskoczony tym pytaniem. - Nikt nigdy wcześniej mnie o to nie pytał. Zawsze błagali o litość albo pytali, dlaczego ja? Dlaczego nie mógł to być ktoś inny? A dlaczego miałby to być ktoś inny? Tak samo wyjaśniam powód dla którego jestem tym... czymś... Pasożytem który żywi się cudzymi wspomnieniami abym myślał, że jestem częścią tego świata. Ludzie nigdy nie próbowali dostrzec we mnie dobra. I zapewne nigdy go nie dostrzegą.

Alabaster

- spokojnie, nie umrzesz bo to by zabiło nas wszystkich. Serio, paradoksy są niebezpieczne, bo mogą wytworzyć ogromne ilości energii. A to mogłoby wysadzić połowę galaktyki. - spojrzał na kokpit swojego Tardisa i przyszedł mu do głowy pewien pomysł. Wyjątkowo idiotyczny pomysł.
- mam pomysł. Niestety nie mam skanera czasowego, więc nie wiem, gdzie cię odesłać. Ale wiem kto może to sprawdzić.

Alabaster

- Skaner czasowy jest w składziku. - powiedziała Ishi - Idź prosto, pierwsze drzwi po prawej. Gdzieś powinien być i chyba nawet znajdziesz tam manipulator wirów.

Marta
- Czy zrobiłeś coś co sprawiło, że ciebie tak postrzegają? - zapytała nieco pewniej

Helena
- Ale jak to przejmuje DNA? - pyta zdziwiona

Helena

- Normalnie, podbijają. Zresztą, sama możesz zobaczyć, za drzwiami jest planeta Ziemia z Wszechświata Quo Vadis

Mark

- urodziłem się. To sprawiło, że się mnie bali. A ja ich nienawidziłem. Czułem ból podczas ich testów. Cierpiałem, gdy na moich oczach ginęli ludzie o których się martwiłem. Ale w końcu zapłacili za to. Dopilnowałem aby każdy mógł poczuć to, co ja czułem przez te lata męki. - uśmiechnął się lekko. - możesz mnie uważać za psychopatę i potwora ale... nie zawsze taki byłem. Kiedyś chciałem być inny.

Alabaster

- w porządku, pójdę do składnika a ty postaraj się nie wysadzić niczego w powietrze, zrozumiano? To nowy Tardis, nie chce na nim zadrapań.

Alabaster

- On ma sto lat dla twojej informacji! - usłyszałeś na wyjście. A składzik jest. Lekko uchylone drzwi jakby zapraszały do środka

Alabaster

- nie lubię uchylonych drzwi. Zawsze zwiastują kłopoty - wszedł do środka upewniając się, że Leviatan jest bezpieczna.

Alabaster

Znowu śpi. Senna dziewczyna, nie? A w środku... Growlith. Tak. Ten Growlith

- Cześć! Witam w moim TARTIS! Bo... tak to się nazywało, nie?

Alabaster

- słuchaj nie wiem jak ci to powiedzieć, ale to tak jakby mój Tardis, na szyi mam inną Rayquazę, a w centrum dowodzenia jest moja córka razy dwa, oraz jakiś świr aka mój kumpel Ishi. A tak w ogóle to jak udało ci się tu dostać?

Alabaster

- No przecież pięć minut temu mnie tu zostawiłeś, bo chciałeś coś sprawdzić, nie pamiętasz? - spojrzał na twoją szyję - To jest Rayquaza? Myślałem, że są mniejsze.

Marta
- Czy można tobie jakoś pomóc?

Helena
Podchodzi do drzwi i je otwiera

Helena

Zwykła ulica z dziurawymi drogami, rozwalonymi chodnikami, brudem wszędzie, a do tego pada gęsty deszcz

Mark

- jedyne co możesz dla mnie zrobić to podać powód dla którego miałbym być dobry.

Alabaster

- przecież ja też jestem... Ech, nieważne, słuchaj, potrzebuje skanera czasowego, taki bajer który wygląda jak latarka. Widziałeś go może?

Alabaster

- Hm... Niech pomyślę... - rozejrzał się - O to chodzi? - wskazał łapą na piłkę do nogi

Marta
- Nie wszyscy są źli i okrutni, a cały świat jest pełen miłych ludzi, lecz też można trafić na tych złych.

Helena
- Nie tego się spodziewałam.

Mark

- i tu się nie zgodzę. - warknął. - nie ma złych i dobrych. Są tylko ludzie dbający o swoje sprawy. Z ich perspektywy zawsze będą dobrymi ludźmi nawet gdy wszyscy wokół mówią inaczej.

Alabaster

Mrugnął.
- przypomnij mi, jak się tu dostałeś?

Marta
- Twoje postrzeganie świata takie jest, ponieważ doświadczyłeś wielu krzywd.

//Ray, chyba coś się do moich postaci za bardzo przyzwyczajasz\\

//uhhh... Spójrz, ściana!

//...\\

//Niemamnietu znów dostał banana. Chyba pozostało nam czekać.