Reakcją było na pewno zaskoczenie... Ale odwrócił się w stronę psa i jak najspokojniej mówił.
-Dobry Pies.... Grzeczny pies...
//Raczej chdoziło o to, by ludzie inni się zainteresowali.

Zauważyłeś, że ten pies żuł w paszczy... krzyż aurelii wykonany ze srebra ?
Po za tym poczułeś bardzo wielkie pragnienie napicia się krwi z tegoż wilczura...
Rzuć sobie na wolę, musisz przebić połowę swojej statystyki.

//1 na 8. Jej.

Po drobnej chwili słabości znów zagłuszyłeś swój instynkt, wiedziałeś, że to kiedyś się odbije jeszcze większym echem...

Uklęknął przed tym wilkiem.
-Hej mały, co ty tutaj robisz? I co masz w pysku, co?

Wilczur mocniej zacisnął szczęki na krzyżu, a jego oczy rozbłysły jakby mocniej, po chwili były w ilości nie dwóch lecz czterech ( po dwa z każdej strony czaszki )

Odsunął się lekko.
-Ej, spokojnie... Nie chcę zabrać Ci krzyża czy uważasz to za gryzaka...

Czułeś jak z każdą sekundą patrzenia na gryziony krzyż, z każdym ugryzieniem psa, słabniesz...

Sppjrzał się na niego i sięgnął po ten krzyż. Jak najszybciej, by zabrać.

Kiedy chciałeś wyciągnąć piękny krzyż ze srebra bestia cię użarła, poczułeś jak wyssała z tym trochę krwi z ciebie.

Odskoczył natychmiast z ręką.
-Jakim wampirem ty jesteś...

Zyskałeś srebrny krzyż Aurelii, pies zaś po chwili jak gdyby nigdy nic odwrócił się w tył i odszedł w las.

Spojrzał się na krzyż i na miejsce ugryzienia. Dar od Aurelii czy żart Valaris?

Po chwili miejsca ugryzienia nie było. Trochę tylko szkoda, że krzyż jest zepsuty, a ty nie masz żadnego jubilera, który by go mógł naprawić...

Niestety... Ale ładnie będzie wyglądał. Ale ta regeneracja... Mi9dnie... Udał się do dworku szukać kogoś do pomocy.

Jan akurat poganiał chłopów, by poszli po dostawę zboża

Podszedł do niwgo
-Był tu dziwny wilk...

- Cóż wilki w tych lasach niekiedy pamiętają czasy elfów...
Odrzekł

-Z czterema ślepiami kwawymi, wampiryczny bo krew wyssał i miał w pysku to- pokazał krzyż Aurelii.

- Chyba za dużo pan wypił.
Stwierdzil Jan nie zwracając uwagi na krzyż.

-Wiesz, że ja praktycznie nie piję.

- Tak samo jak wiem, że spiżarnia została ogołocona z wina...
Stwierdził nieco ironizując Jan.

-Jakbyś zajrzał, to byś znalazł trupa Skavenów, którego własnoręcznie utłukłem.

- Byłem, trupów brak, jak i beczek z winem ...

-Musieli wszystkie wynieść. A teraz spójrz na mnie.

Spojrzsł

-I?

- I ?

-Myślałem, że mi przywalisz. Albo... Daj lustro?

- Cóż... służyłem już raz w innym, o wiele bardziej dziwnym przybytku, prowadzonym przez demona, powiedzmy że moja młodość była.... burzliwa... Dawniej używałem mojego drugiego imienia by oszukać cyrograf i wyrwać się spod poprzedniego szlachciura z piekła rodem, wówczas przedstawiłem się jako Walter Dornez, ale skoro pan demonem nie jest, a tylko wampirem to mogę w pełni używać swojego miana jakem Jan Walter Cordis Dornez.
Stwierdził z dumą ubrany na czarno Jan. Po czym otworzył zegarek, który nosił w kieszeni i ukazał ci przez lusterko w nim ukryte, że już przemiana zaczęła zacgodzić tak daleko że nie widzisz się w nim.

Westchnął tylko.
-Właściciel wampiro-wilkołak, podskarbi zawarł pakty... Jeszcze powiesz, że Koniuszy jest olbrzymem a Reu północnym wilkołakiem, jak im tam...

- Ulfheddinem czy Fenrisarem ?
Spytał z delikatną ironią, ale był to raczej humor ze smakiem.

Wetchnął tylko.
-Następnym razem bardziej muszę sprawdzać podwładnych. Jeszcze mi Mannfred się zatrudni jako kucharz.

//Albo Alamar

-Oj Konstante, czemu jesteś tak rygorystyczny, przecież chyba nic się nie stało, czyż nie ?

-Wiem... Wiem... Po prostu się o nią martwię i o małego...

- Na tyle na ile znam panienkę Reu, to ona z całą pewnością lepiej radzi sobie, gdy pan jej nie rozprasza, niż gdy pan ją obserwuje panie Mercurius.

-Wiem wiem... Po prostu się o nią obawia... - po czym popatrzył na słońce.

Raziło cie jak cholera. Po za tym powoli zbliżało się w stronę zachodnią.

Spojrzał się spowrotem na Jana.
-To powiedz, skąd mi się krzyż Aurelii wziął?

- Hmm być może to jest pytanie, na które chce odpowiedzi każdy człowiek, który zamówi coś pod wpływem, a po tym się dziwi że takie coś otrzymał...

-Nie wypiłem tego całego wina. Czy ja wyglądam na smoka?

- Jest wampirem i wilkołakiem... tutaj mogli byśmy urwać tenat.
Odoowiedział

-To co, następnym razem mam zabierać takie zwierzaki do twojej ekspertyzy?

- Jeśli będą pod ręką...

Prychnął tylko, zaśmiał się i uderzył go w ramię lekko.
-To była pierwsza wolna posada, na jaką trafiłeś?

- Cóż wakaty na uniwersytecie do spraw nadnaturalnych w Khazad'Arin się skończyły...

-Teraz sobie ze mnie dworujesz?

- Nie śmiał bym.
Odrzekł po czym skierował kroki w stronę dworku.

Westchnął tylko i sprawdził, jak chłopom idzie transport zboża.