Frida się uśmiechnęła, po czym weszła n pokła i wzięła tunikę, po czym szybko ją nałożyła.
-Kto mi się patrzył na tyłek?
Vanetina
-Frida tu jest!

Frida:
Wzroki typu "nie ja" nagle wyczuwasz dziwną energię, energię której dawno nie wyczuwałaś, mniej więcej od czasu gdy, twoja siostra cię odwiedzała w więzieniu!
Vanetina:
-Normalnie powinniśmy zabrać ją do naszego uniwersum i oddać TARCZy, ale może zobaczymy co z nią tutaj jest?

Frida
-Ona tu jest....- popatrzyła się mniej-więcej w kierunku Rzymu.
Vanetina
-Racja... Wątpię, by sama tutaj wlazła... Jest jakby... O mamo jestem ciocią!

Frida:
-Kto?
Vanetina:
-Wszystko jest dobrze?

Frida
-Ktoś... Kto spowodował mą tułaczkę...
Vanetina nie może ukryć łez wzruszenia.
-Wiem tyle tylko, że mśli o swoim dziecku...

Frida:
-Zeus?
Vanetina:
-Szukamy jej?

Frida
-Nie... Ta sama krew, że tak to ujmę.
Vanetina
-Możemy... Możemy.... Na Epirus... Tam damy kurs...

Frida:
-Rodzina cię wygnała?
Vanetina:
-Sama polecisz czy mam cię zabrać?

Frida
-Rodzinę zabito, a oszczędzono siostrę... Można się domyślać...
Vanetina
-Sama... To sprawa rodzinna... A z tobą nie ma najlepszych wspomnień.

Vanetina:
-Mogę tu poczekać.
Frida:
-Ty przynajmniej masz jakąś rodzinę.

-Rozumiem Peterusie Quillusie... I ciebie również Gamoro, Draxie, Rockecie, Groocie... Rozumiem was...
Vanetina otworzyła portal do Epirusu, ale w pururowej todze i idzie tam.

Frida:
Energia jest coraz bardziej wyczuwalna.
Vanetina:
Wyczuwasz ja coraz wyraźniej, jest, na morzu śródziemnym, jakieś 50 mil od brzegu Italii.

Frida
-Jest tu... Coraz bliżej...
Vanetina zamyka tamten portal i... A, niech bedzie 49 mil od wybrzeży.

Vanetina:
Więc otwierasz portal.
Frida:
Na pokładzie pojawił się portal.
-Co to!?

Vanetina przezła przez niego.
Frida
-To moja siostra... Vanetina...

Vanetina:
I widzisz, ludzi przypominających Strażników Galaktyki, oraz swoją siostrę.

Frida w pierwszym momencie chciała zabić Vanetinę, na miejscu, ale... Zrobiła coś, czego się nikt nie spodziewał... Vanetina uklękła i powiedziała:
-Siostro, cokolwiek Ci zrobiłam, wybacz mi... Nie chcę prowadzić z tobą wojny... Jesteśmy bliżniaczkami i nie chcę przelewać tej krwi... Nie teraz i nigdy... Zdaję się na twoją łaskę...- po czym wyciągnęła kark. Frida już miała zadać cios, gdy w ostatniej chwili zmieniła kierunek ostrza i wbiło się w pokład.
-Nie mogę... Nie mogę Cię zabić... Siostro...- po czym wpadły sobie w ramiona i zaczęły płakać.
//A pytanie... Jak tu wygląda Vanetina?

//Jak w normalnym świecie, tylko z purpurową tuniką//
I tak stoicie w przytuleniu.

//A gdzie jest?
Po 5 minutach rozdzieliły sięd.
-Przepraszam...-powiedziały na raz. W tym momencie też Frida skopiowała umiejętności Vanetina.
-A w ogóle co tu robisz?
-Dwanaście zadań od Zeusa...

I to by było na tyle w temacie ładnej pogody. Widzicie że płynięcie w czarne chmury.

FRida
-Płynąć prosto w chmurę... Nie uciekniemy przed nią... Ale możemy przepłynąć...

-Zwykle te chmury oznaczają burzę, co się zwykle źle kończy.

-Chmura jest szybza od nas i za szeroka... A ie ma nic gorszego niż sztorm za plecami...
Vanetina telepatycznie do Hawka:
-50 mil morskich na wschód od wybrzeży Italii, burza.

Vanetina i Frida:
Gamora zeszła pod pokład. Quill poszedł w stronę steru.
Telepatycznie Hawk- Mam próbować zmienić pogodę?

Vanetina
-Po prostu przyleć.

Frida:
Widzisz na niebie lecącego Hawka.

Frida szykuje się do obrony, ale Vanetina ją uspokaja.

I Hawk ląduje na pokładzie.
Quill-Chwila, czy jego pomnik czasem nie stoi w Rzymie?

Frida
-Robią jego pomnik...-powiedziała z pewną nutą zazdrości w głosie.

I wplywacie w burzę. Zaczyna trochę mocniej trząść.

-TRzymać się...-powiedziały obie i chwyciły się burt.

Hawk też się złapał. Fale nie są zbyt niskie i statek unosi.

-O losie... A to Posejdon...- powiedziała Frida.

Z pomocą fali na pokład wpadł rekin

Frida telekinetycznie wyrzuciła go za burtę.

Wydaje ci się że widzisz tego potwora przez falę.

Frida
-Jest tutaj!!!

-Może to on powoduje burzę!?
-Strzelać do niego?

Sioatry rozumiały się bez słów. Vanetina natychmiast podała siostrze jej miecz.
-Ulepszone na wodę.
-I świetnie.-po czym natychmiast Vanetina przeobraziła swojego symbionta w jego naturalny kolor. Teraz pozostaje widzieć w gamma... Modyfikują oczy, by widzieć.
//Ciekawostka, wszystko wyrwarza promieniowanie gamma, a metale i organizmy żywe szczególnie mocno.

Frida i Vanetina:
Widzicie go pod wodą, płynie prosto w waszą stronę.

Uruchomiły miecze. Między palcami pojawiła się błona pławna... Po czym dały zasłonę dymną, czyli poszedł atrament i każda w inną stronę... Chcą mu odciąć płetwy.
//Można obrazek Lewiatana?

//#WcaleNiePodje**neZSubnautici

//
Płynie w waszą stronę z otwartą paszczą

//Można prosić o lepszą jakość?
Vanetina i Frida zrozumiały... Miecz Fridy natycmiast znalazł się w ręce Vanetiny, a Frida przemieniła się w to... Coś. Frida natychmiast ruszyła do ataku, a dokładnie dłońmi. Z kolei Vanetina natychmiast podpłynęła do reki tego stwora z zamiarem odcięcia mu jej.

//
//
I trwa walka. Bestia próbuje rękoma walczy z Fridą i ją gryzie. Vanetinę próbuje uderzyć mackami.

Frida odwdzięcza się tym samym, lecz jej ugryzienia tym razem niosą neueotoksynę.
Vanetina
Miecze są jej jedyną obroną... Gdy się macki zbliżą, odetnie je, niczym chwasty na grobiw jej rodziców...

I się wykrwawia. Neurotoksyna go zabiją.

Zostaje ostatni szczegół... Vanetina podpływa do głowy bestii i przebija ją mieczami.

I umar

Wynurzyły się po chwili, każda w swojej formi i wdrapały się na statek.
-Ku*wa mać... - każda powiedziała po polsku.

Rocket-Skoro już go zabiłyście to teraz zapłata.