- A cóż to za wyjątkowa sytuacja? - zapytał starając się zyskać na czasie.

- Konferencja na Europie zakończyła się niespodziewanie. Ponadto w sąsiednim mieście doszło do zamachu bombowego na giełdę. Doszliśmy do wniosku, iż konieczne będzie zapewnienie tutejszej ludności ochrony - wyjaśnił - Od teraz Deep Space Exploration Corp obejmuję pieczę nad planetą karłowatą numer 1, znaną potocznie jako Ceres.

- Cóż... Takie niebezpieczne rejony to nie dla mnie, prostego handlarza. Jeśli panowie pozwolą oddalę się teraz z planety.

Spojrzeli po sobie. Prawdopodobnie podejrzewali, z kim mają do czynienia, ale woleli się z nim nie zadawać.
- Bardzo proszę - w końcu odezwał się jeden z nich.

Spróbował usiąść, a jeśli się nie udało, to po prostu czekał.

Nie był w stanie usiąść. Po parunastu minutach przyszło dwóch gości z automatycznymi noszami, którzy chwilę potem bezceremonialnie podnieśli Stana i położyli go na ów noszach.

- Dzięki. Jak to wygląda?

Nie odpowiedzieli. Jeden z nich nacisnął parę przycisków na panelu sterowania noszy, po czym w raz ze Stanem pojechały one z dala od miejsca zdarzenia.

Czekał na rozwój wypadków ._.
// Uwielbiam, gdy moje postacie cierpią, dziwne, co? ._.

Nosze musiały mieć jakiś program sztucznej inteligencji, gdyż sprawnie przemieszczały się pomiędzy ludźmi i kupkami gruzu. W końcu dotarły do miejsca, które wyglądało jak punkt medyczny.

Co miał zrobić, czekał :V

Odwrócił się i wrócił na okręt zamykając rampę. Od razu poszedł na mostek.
- Grzejemy silniki, chłopcy. Zmywamy się stąd, i to gazem.

Michael

Po jakimś czasie przyszedł człowiek wyglądający na lekarza i w wniósł nosze do wnętrza pomieszczenia. Stan nie widział otoczenia dokładnie, ale wyglądało na to, iż było wielu innych rannych dookoła.


Kuba

-Szkoda - odpowiedział pilot - A dokąd konkretnie lecimy tym razem? Zapas paliwa jest już dość niski.

- Przepraszam, ale... Co się tak konkretnie stało?
Zapytał losowego człowieka.

Odpowiedział mu lekarz.
- Androidy musiały dokonać zamachu. W terminalach znajdowały się bomby, a jeden z nich latał z działkiem i dokańczał robotę.
W końcu postawił nosze i zaczął grzebać w naściennej apteczce.

- A gdzie jesteśmy w stanie dolecieć na tych resztkach?

- Nigdzie poza strefą wewnętrzną, to pewne. Na Marsie raczej nas nie zechcą, na Ziemi tym bardziej. Na Merkurym nie kupimy nawet oleju do smażenia. Pozostają księżyce i ewentualnie Wenus.

- Ustaw kurs na Wenus. Tam polecimy najpierw.

- Zachciało się pobyć w jakimś miłym miejscu, co? Już ruszam.
Właz od komory się otworzył i statek opuścił hangar.

- Lepiej tam niż tu.

- Zdecydowanie. Podobno w Dos Astra można kupić wszystkie dragi łącznie z niebieskim piaskiem.
Statek przeleciał przez śluzę i przygotował się do skoku. Teraz podróż nie powinna trwać więcej, niż pół godziny.

- Dragi? Nie biorę tego świństwa, a jeśli Wy chcecie się faszerować to przynajmniej na kilka dni przed wylotem z planety. No i nie wnosić mi tego gówna na pokład, jasne? - zapytał. Może i byli piratami i przemytnikami, ale na każdym statku muszą obowiązywać jakieś zasady.

Czekał ._.

Kuba

- Jak uważasz szefie - odpowiedział pilot, po czym jakby w ramach odwetu wrzucił na jonowy, co szarpnęło wszystkimi na pokładzie.


Michael

Po chwili lekarz wyciągnął coś przypominającego maskę gazową z dołączoną butlą.
- Proszę wdychać przez dwadzieścia sekund. Straci pan przytomność, a my będziemy w stanie... Po prostu proszę nam zaufać.

Złapał się czegoś by zachować równowagę i wyjątkowo tak krótką podróż przeczekał na mostku.

//Kontynuujesz na Wenus//

- W stanie? Co? Proszę dokończyć!
// Będą amputować ._.

- Spróbujemy połączyć włókna nerwowe w kręgosłupie. Oczywiście możemy zrobić to, gdy jest pan przytomny, jeśli ma pan wrodzoną odporność na ból. To jak będzie?

- Rozumiem... Ile to będzie kosztować?

- Nic. DSEC zafundowało leczenie dla wszystkich ofiar ataku. Nikt ich tu za bardzo nie chce, wiec musza zgrywać tych dobrych - lekarz podał Stanowi inhalator, czy czymkolwiek było to urządzenie.

- Bogu dzięki.
To wdychał ten inhalator ._.

Z początku nie czul nic, ale już po chwili wszystko zaczęło ciemnieć.

Obudził się na nieco porządniejszym łóżku szpitalnym. Znajdował się w ciemnym pomieszczeniu, które prawdopodobnie było salą pooperacyjną.

Spróbował się poruszyć.

Nogi wciąż nie odpowiadały. Za to ktoś naprawił jego protezę ręki.

- Zawsze coś.
Czekał...

W końcu przyszedł jakiś lekarz. Inny, niż poprzednio.
- O, pan Stan Coel. Mam dla pana dobrą i złą wiadomość. Którą podać najpierw?

- Złą.

- Zła jest taka, że włókna nerwowe okazały się być kompletnie przerwane, przez co prawdopodobnie będzie pan kaleką do końca życia.

// Dzięki .__.
- Ehhh... A dobra?

- Ludzie usłyszeli o pana bohaterskim czynie i zorganizowali zbiórkę ekstranetową na wózek inwalidzki dla pana. Ponadto dostanie pan gratisową naklejkę do pojazdu - lekarz wręczył leżącemu charakterystyczną nalepkę.

// Wózki inwalidzkie są takie same jak dzisiaj, nie?
- Bohaterskim czynie? Ja bym tego tak nie nazwał.

//Bardziej zautomatyzowane. Zobaczysz zresztą//
- Zaatakował pan androida gołymi rękoma. Taki akt daje ludziom odwagę, zwłaszcza w takich niespokojnych czasach... - lekarz zadumał się na chwilę - Nieistotne zresztą. Kampania została już prawie sfinalizowana. Proszę tu zostać. Za parę godzin przyniosą panu obiad - powiedział, po czym wyszedł z sali.

- No, to więcej szczęścia mieć nie mogłem.
Głośno pomyślał.
- Zaraz... Bastnazyt! Kosztował kupę forsy! Cholera.

Lekarz musiał już być daleko, gdyż nie skomentował głośnej wypowiedzi Stana. Nie było wiele do roboty, także pozostawało jedynie czekać.

// A jest możliwość przeniesienia mózgu człowieka do ciała androida?
Czekał więc.

//Teoretycznie...//
Po jakiejś godzinie przyjechał wózek z jedzeniem. Były na nim nie przypominająca niczego białkowa papka oraz butelka wody.

Spróbował jakoś usiąść.

Ze sporym trudem, ale się to udało. Lekarze musieli usztywnić jakoś kręgosłup.

Wózek przyjechał sam? Takie skurczybyki mają technologie...
Wziął papkę na nogi, bo przecież do niczego mu się już nie przydadzą, i zaczął jeść.

Dość szybko zjadł posiłek. Najwyraźniej gaz usypiający wciąż działał, bo znowu poczuł się senny.