- No i tak miało być, to lubi Lordu. Coś jeszcze?

-Innych zadań jeszcze nie mam, więc wrócę na mury. Tam mnie znajdziesz, o ile dzisiaj jeszcze będę potrzebny.

- Będziesz, będziesz. - odrzekł, ale machnął ręką na znak, że możesz odejść nawet mimo to.

Kiwnął głową i poszedł, by odbyć swoją część służby na murach.

Było dość spokojnie, klasyka.

No to nudów ciąg dalszy.

No nie do końca, bo wreszcie nadszedł koniec warty, kolacja i zasłużony odpoczynek.
Obudziłeś się następnego dnia.

I coś nowego, skoro do tego momentu została przewinięta akcja?

Głównie to, że zamiast śniadania macie prawdziwą bandycką ucztę, więc nieźle.

No, więc zinnymi zajadał. Czyżby efekt wczorajszego handlu?

Najprawdopodobniej tak, bo mniej lub bardziej pijani bandyci urządzili sobie zawody we wznoszeniu toastu na Twoją część, a z racji imienia i nazwiska nie było to wcale takie proste.

No, wreszcie się na coś przydało.

Dokładnie. Niemniej, teraz nie masz nic do roboty, ewentualnie poza świętowaniem z resztą.

Do momentu kolejnego zadania.

Teraz w sumie masz dwie opcje, gdyż wyraźnie awansowałeś w bandyckiej hierarchii, a więc możesz dostawać zadania częściej lub rzadziej, choć z pewnością w obu wypadkach będą one o wielkiej wadze.

Wszystko zależy od obecnych potrzeb Szefa Krasnoluda i tejże grupy.

Tak czy inaczej, uczta się skończyła, a Tobie przypadło siedzenie na warcie, na murach. Na dodatek zbliża się już wieczór.

No cóż, nic nowego się nie stało, prawda?

Jak na razie nic się nie dzieje... Choć nie, widzisz wóz, głównie dzięki oświetleniu czterech pochodni trzymanych przez tyluż jeźdźców na koniach.

Powiadomił o tym, ale nie uznał tego za niebezpieczeństwo. Głównie przez to, że się nie skradali.

Zapewne to jakiś kupiecki wóz wraz z obstawą, co oczywiście postanowili wykorzystać Twoi kompani w liczbie siedmiu, właśnie opuszczający fort.

No to pozostaje pasywna obserwacja.

Czas leciał, a oni nie wracali... W końcu to zrobili, a właściwie tylko dwóch z nich, rannych i nerwowo oglądających się za siebie, zapewne z wyrazem paniki na twarzach.

Ouh, czyli pułapka. No to nie jest jego wina, bo on ma tylko informować o tym, co widzi. Czekać tylko na to, aż wyruszą po to, by tamtych złapać, lub przegonić.

Właściwie to chyba już wyruszyli, ale nie Wasi, lecz tamci. Czyżby wozy przewoziły zakamuflowanych wojowników? Tak czy inaczej w Waszą stronę ruszyły już dwa tuziny wojowników, z czego połowa wyposażona jest w duże tarcze i dwuręczne kusze oblężnicze z podpórkami, pozostali zaś dysponują mieczem długim, tarczą i parą mieczy jednoręcznych. Z racji sporej odległości oraz ciemności nocy, niewiele więcej możesz ustalić.

-Atakują! Stawić cały fort na nogi!

Nie trzeba było mówić tego dwa razy, zwłaszcza że tamci za bramą zostali dobici, a napastnicy zaczęli już strzelać do Was, zabijając jakiegoś Goblina stojącego niedaleko Ciebie. Reszta zaś zaczęła odpowiadać ogniem lub szykować się do obrony.

Mógł się tylko skryć. Przecież nie walczył, niestety. No... Goblin miał kuszę?

Miał dwa noże, małą tarczę i krótki miecz, czyli nic do walki na dystans. No, chyba że chcesz w nich owymi nożami i mieczem rzucić.

To nie miałoby żadnego sensu, co w tej sytuacji mógłby robić?

Najpewniej zejść z murów, bo obie strony strzelają, a Ty możesz co najmniej pałętać się pod nogami sojuszników i ewentualnie zrobić im za żywą tarczę.

A więc zszedł z murów.

Tam już w pośpiechu uzbrajano każdego, od wartownika po kucharza, gdyż zanosiło się, że zaraz dojdzie do szturmu i potrzeba będzie posłać więcej bandytów na mury.

No cóż, samemu też warto zgarnąć jakieś uzbrojenie?

Warto, zwłaszcza że kwatermistrz z kilkoma pomocnikami wszystko wszystkim roznosi.

Co dostał/dostanie?

Nie byłeś wojownikiem, więc Tobie ostatniemu dano sztylet, tarczę i prosty miecz jednoręczny, ci bardziej wojowniczy dostali sprzęt lepszy, wiadomo.

Zrozumiałe, teraz pora dołączyć do obrońców.

Z pewnością się tam przydasz, bo jeśli nie do walki, to chociażby do piłowania lin z kotwiczkami, które wystrzelili kusznicy i po których zaczęli się wspinać wojownicy.

Zaczął to robić. Przy okazji wysunął tarczę do przodu, by nie oberwać podczas tej roboty.

Udało się, sądząc po odgłosie rwącej się liny oraz krzyku tego pechowca, który się dzięki niej wspinał i osiągnął już jakąś tam wysokość. Niemniej, inni nie zdołali poradzić sobie z tym tak szybko, i choć kilka linek pocięliście, to nie wystarczyło to, aby uniemożliwić szturm i tak zaraz pół tuzina wojowników wpadło na mury, siekąc wokół mieczami i pozbawiając życia dwóch bandytów.

Czy atakujący znalazł się do niego przodem, czy tyłem?

Akurat przodem, bo tyłem do Ciebie stoi Hobgoblin usiłujący z nim walczyć.

No i jak z tym walczyć? Jakiś sposób?

Obecnie to najlepiej nie wchodzić Hobgoblinowi w paradę, bo jakoś sobie radzi, a mur jest za ciasny, żebyście stanęli ramię w ramię, a karkołomna akrobacja, aby znaleźć się za tajemniczym napastnikiem też raczej w grę nie wchodzi.

Czyli dbał o swoje plecy.

Nic im nie zagraża, ale od frontu pojawiło się zagrożenie, gdy Hobgoblin jednak uległ przeciwnikowi i stracił głowę. Tak czy inaczej, stanął przed Tobą osobnik o posturze człowieka, którego twarz skrywała drewniana maska oddająca najprostsze rysy ludzkie wraz z otworami na oczy. Odziany był w luźne szaty z nałożonym kapturem, acz posiadał nagolenniki, naramienniki i kolczugę. Zakręcił młynka skrwawionymi mieczami jednoręcznymi i ruszył do ataku, wykonując dwa szybkie cięcia na wysokości Twojej głowy i szyi.

Zasłonił się tarczą.
-Nie chcę być leniwy, ale ork z tyłu wygląda na groźniejszego przeciwnika!

Nie był na tyle głupi, aby nabrać się na tę tanią sztuczkę i odwrócić się, więc zaatakował ponownie, gdy oba wcześniejsze ciosy sparowałeś tarczą.

Ponownie się zasłonił, a następnie czekał na dalszy cios.