-Twierdzę, że jak do nas ma przyjść ten cały Syndykat to zaraz u nich zjawią się i ci drudzy, a wtedy to może być nieciekawie. W dodatku najgorzej jak paladyni zdołają tutaj dotrzeć, ale możliwie zaatakujemy szybciej nim cała północ się zbierze.

- A wiadomo w ogóle kiedy rozpocznie się nasza ofensywa?

-Jak pojawi się Pan Xeno, a zjawi się jak przybędą wszyscy zaproszeni.- Powiedział i głową wskazał ci na nadchodzące grupy orków chaosu, ci zaś nie prezentowali się na jakichś specjalistycznych bestiach, mieli najwyżej swoje większe wargi, ale to tyle. Niewiele szło się spodziewać po orkach, które nie używają magii.

- A do tego czasu zajmiemy się...?

-A tego to ja już nie wiem, możemy najwyżej wyczekiwać jakiegoś przedwczesnego ataku ze strony tych za mostem.

- W obliczu tylu przeżytych wieków te kilka dni faktycznie nie robi wielkiej różnicy.

-Ja to przeważnie i tak wolałem grać w kości czy karty, chociażby z nudów, czasem po prostu nie ma co robić, a wszyscy w moim zamku to sztywniaki, dosłownie.

- Ja czytałem. Gdy nie było z kim wojować ani nie potrzebowałem jeńców to po prostu czytałem.

-To też opcja, ja tam zwykłem dwa razy tej samej książki nie czytać, a wkrótce potem się skończyły... A weź sobie załatw w tych czasach literaturę...

- Zgadza się, choć ma się swoje sposoby. Niemniej, teraz musimy zaczekać te kilka dni. Czy naprawdę nikt po drugiej stronie się nie zorientuje i nas nie zauważy?

-Kilka dni? Najwyżej godzin. W dodatku po drugiej stronie się już pewnie mobilizują i zaraz będą tu zbierać, niestety my tego za bardzo nie mamy jak dostrzec.

- Niech więc czas mija jak najszybciej.

//No to trzeba będzie uśpić na jakiś czas :v//
-Niestety władać czasem nie potrafi nikt, co prawda byłbym jednak zaskoczony, gdyby potrafił to nasz Pan.

- Taka łaska przysługuje już chyba tylko bogom, a może nawet i oni jej nie doświadczyli.

-Co nam wiedzieć na ten temat, jesteśmy tutaj tylko pionkami.- Powiedział śmiejąc się nieco ponuro.

- Tak, tylko pionkami. - powtórzył.

-Może któremuś się poszczęści i dostanie jakiś awans, a co za tym idzie moc, chwałę... Demony bywają hojne.

- Tu już trzeba by wykazać się osobiście na polu walki, ja tak chętnie uczynię.

-Jak jeszcze zobaczy to Pan Xeno to w ogóle będzie dobrze. Ale radziłbym ci jedynie dowodzić swoimi wojskami, jak przyjdą paladyni to może być bardzo źle.

- Nie jestem głupi, przyjacielu. Wiem kiedy należy nadstawić własną skórę, a kiedy sobie darować.

-Dlatego niech ci najbardziej zuchwali tam polegną, najlepiej ten bufon Benetoni. Nie dość, że wepchał mi się jeszcze do jaskini, do której trafiłem jako pierwszy to jeszcze zabrał część pełzaczy, które oczywiście to ja musiałem ze swoimi pokonać...

- I ja nie życzę mu najlepiej.

-No widzę, że ty przynajmniej swój jesteś. Może warto byłoby się takich jak Benetoni pozbyć, oczywiście o ile nie skonają tutaj.

- Podczas walk łatwo o nieszczęśliwe wypadki.

-Gorzej jak ktoś ten wypadek zauważy, dlatego wolałbym to zrobić jakiś czas po bitwie albo i po inwazji.

- Rozumiem.
//Panie, to się nie powinno tak ciągnąć. Dawaj już tę inwazję.//

//To chcesz tu orkiem się bić czy nie? :v//

//Moim Orkiem? Wolę nie, bo boję się, że tak głupio zginie, na przykład w starciu z moją postacią. Niech dołączy później, czy cuś.//

//Najwyżej jak będą Pustynną Włócznię oblegać czy cuś :v//
Wreszcie, gdy tak odczekaliście rozmawiając ze sobą te dwie czy trzy godziny to wasze armie się rozrastały, dołączyły do was plemiona orków chaosu, sporo jednostek Syndykatu, a zaraz wkrótce pojawił się skrzydlaty demon wysokości nieco ponad dwóch metrów, ten zaraz przemówił do was wszystkich swoim głosem.
-Niestety nasz pan nie może obecnie stawić się w boju, ma pewne sprawy na głowie, którymi musi zająć się najpierw. Zatem wysłał mnie, żebym przemawiał jak i walczył w jego imieniu. Uformujcie się jakoś i czekajcie na rozkaz szturmu. Słyszałem też, że Syndykat planuje dzisiaj coś specjalnego, czyż nie?- Spytał obracając się w stronę ich grupy, zaś Dowódca odpowiedział.
-Wszystko będzie gotowe, w swoim czasie.

Polecił się ustawić swoim jednostkom w klasycznej formacji: Na czele Wyrm i nieco Kostuch, dalej kolejne Kostuchy, łucznicy i Lisze. Polecił także wznieść się Aerosarom trzymającym jego łuczników, a na koniec dobył mieczy i wskoczył na Wyrma, by na tym nietypowym wierzchowcu ruszyć do walki.

I tak przód tej całej waszej armii stanowili orkowie chaosu, a wraz z nimi inne bestie pokroju pełzaczy czy zębaczy. Zaś na tyłach ustawili się dowodzący tymi armiami, zastępca Xeno oraz jednostki Syndykatu.

Wypada ruszyć, a właściwie to ruszyć, gdy zrobią to Ci na początku.

I tak oto nadszedł czas ataku, orkowie wściekle ruszyli przodem, tylko po to by zostać przywitani przez coś co dla was mogło przypominać najwyżej ogromnego golema, ze stali. Konkretniej ten przeciwnik przywitał ich pociskami, które szybko pozbywały się wroga. Gdy skończyła mu się amunicja, to na przeciw wyruszyły im zjednoczone siły przymierza elfów i orków.

//Duży bydlak.//
Jemu nie pozostało nic, jak przeć naprzód i czekać na starcie z wrogiem. Oczywiście polecił łucznikom i Liszom strzelać we wroga bez rozkazu, jak tylko będzie w zasięgu, a swym lotniczym oddziałom polecił wznieść się i niech z góry ostrzeliwują wroga, co chwila zmieniając pozycję. Jeśli wypatrzą tam jakiś ważny cel, to mogą śmiało go ostrzelać.

Póki co nie było ważnych celów, ponieważ walczyli przede wszystkim zwykli wojownicy, na moście póki co starcie wciąż jest mocne, a z czasem najpewniej uformuje się tutaj jakaś ściana z martwych ciał. Syndykat od razu posłał swoje latające jednostki, by te chociaż odciągały giganta od powrotu do walki.
-Rozpocząć drugą fazę walki.- Powiedział dowódca Syndykatu i wcisnął kilka guzików na swojej rękawicy z klawiaturą. Niestety wy nawet nie wiedzieliście co się stało, ale coś na pewno. Siły ludzi nie będą nas już za bardzo niepokoić, przynajmniej przez jakiś czas.- Dodał jeszcze i nieco się zaśmiał.

A on czekał, aż będzie mógł osobiście dołączyć do walki.

Na to mogłeś jeszcze nieco poczekać, kto by chciał w końcu ginąć na froncie razem z resztą. Na obecną chwilę mogłeś najwyżej ożywiać poległych, część wampirów właśnie to robiła, by dalej utrudniać walkę siłom północy.

I on również, o ile nie wyczerpał w ten sposób swego limitu i nie musiał usuwać swoich podwładnych, by móc dalej wskrzeszać.

Jako, że twoje jednostki też tam zostały niszczone, to ten limit cały czas się zmieniał. Taki styl walki trwał, dopóty nie zobaczyliście czegoś dziwnego na niebie. Sylwetka ta podleciała nieco bliżej nadal będąc wysoko nad polem bitwy, a wy wreszcie mogliście ujrzeć jej majestat.
-W imię Światłości, gińcie!- Powiedziała osoba głosem, który rozległ się po całej okolicy, a następnie wzniósł miecz, który rozświetlił się blaskiem tak silnym, że był w stanie na chwilę was oślepić. Po tej chwili poczułeś się znacznie słabiej, z resztą jak twoi wampirzy pobratymcy. Na tyle, że nie mogliście dalej w walce utrzymywać nieumarłych i sami musieliście przejść do ofensywy.
-Przeklęty mistrz zakonny...- Powiedział zastępca Xeno i samemu wzleciał w powietrze tworząc przy okazji ze swojej dłoni ostrze. Najwidoczniej teraz na polu bitwy w waszych szeregach może zapanować lekki chaos skoro brak wam dowódcy.

- Naprzód! - krzyknął i wzniósł oba miecze w górę. - Za mną, do ataku! - wrzasnął jeszcze raz i począł usilniej przebijać się na swoim wierzchowcu, a jeśli nie dał rady, to zszedł z niego i ruszył ku pierwszej linii na piechotę.

Cóż, przepchnięcie się wierzchowcem przez nadal masy żołnierzy zarówno już martwych jak i wciąż walczących było wyczynem iście nieprawdopodobnym. Zachęceni do walki wampirzy lordowie również ruszyli do walki. Twoja obecna pozycja była wyjątkowo słaba, znajdowałeś się pomiędzy grupami orków chaosu, a już wszelakich nieumarłych, którzy byli w wielu przypadkach definitywnie martwi. Ale to oznaczało tyle, że jakoś wam udaje się to wszystko przepchnąć, najwidoczniej orkowie chaosu są bardziej brutalni od tych zwykłych.

Pozostało mu ruszyć na wroga na Wyrmie, niech ten robi użytek z ognia, pazurów, ogona i zębistej mordy, on natomiast miał zamiar uderzać we wrogów swymi mieczydłami.

Plan był naprawdę dobry, wykonanie też. Ale wróg nie lubi zbytnio jak ktoś może go tak łatwo bić i uderzać także tyły orkowej armii zaczęły rzucać w waszym kierunku włócznie, część już zdołała trafić twojego Wyrma, ale jako że jest nieumarłą bestią to raczej nie miała z tym żadnych problemów, gorzej jak ty zaraz takim dostaniesz.

//Powiedz jeszcze, że taka orkowa włócznia przebije mój pancerz ._.//
Tak więc postanowił profilaktycznie usunąć owych włóczników za pomocą pocisków Magii Mroku.

//Jedna nie, ale kilkanaście już może zrobić krzywdę.//
Poprzez wcześniej użytą moc mistrza zakonnego użyłeś najwyżej kilku pocisków zabijając na miejscu część z nich, ale dalej twoja magia zwyczajnie odmawiała posłuszeństwa. Przynajmniej Wyrm dalej mógł ziać ogniem bezproblemowo.

Pozostawił go samemu sobie, a sam zaczął wycinać sobie swoimi mieczami drogę przez szeregi wroga, chcąc dopaść włóczników, a przy okazji zabić jak najwięcej Orków.

Twój taniec ostrzy został przerwany, gdy już byłeś otoczony przez przeciwników, a nagle dostałeś młotem po ręce, a nawet nie wiedziałeś od kogo.

//Magia nadal osłabiona, czy mogę walnąć to pole wysysające życie?//

//Nie zabroniłem ci przecież tego używać, zwyczajnie bez tej części, gdzie będziesz się wzmacniał ich kosztem.//

Także schował miecze i zaczął mamrotać zaklęcie, które poskutkowało stworzeniem wokół siebie czerwonego niczym krew pola energii. Zaczął je metodycznie poszerzać, aby zabić jak najwięcej wrogów. Liczył też, że zaszarżują na niego, gdyż schował miecze i wpadną w pułapkę.