Ork:
-My magii na pewno się nie nauczymy, a kontakt z magią demonów u was wywoła splugawienie, jeszcze nie znaleźliśmy sposobu na otwarcie takiego portalu, nawet nie wiemy czego można się tam spodziewać.

Wampir:
Cięcie wykonałeś precyzyjnie, ale potwór w ostatnich spazmach przedśmiertnych uderzył się silnie łapą w okolice obojczyka łamiąc go jeszcze i wgniatając w tym miejscu silnie twoją zbroję, no ale potwór zaraz po tym padł martwy na ziemie, a ty mogłeś wykorzystać go jako swojego potężnego potwora.

- Ech... - mruknął i zamilknął na chwilę. Lecz zaraz, głównie po to, by podtrzymać rozmowę i zaspokoić ciekawość, zapytał:
- Jak jest w tym Waszym świecie? Różni się jakoś od naszego?

Także wstał i sprawdził, jak wielkie straty poniosły jego wojska.

Ork:
-Jeżeli pytasz o miejsce, z którego pochodzimy to jest tak samo jak u nas w bazie, nie ma tam co prawda takich zabaw jak zabijanie potworów czy przygód z odnajdywaniem artefaktów, ale też nie jest źle. Mamy takie rzeczy jak wirtualna rzeczywistość, a to może być podobne do tego. Wszystko jest w skrócie inne, ale nadal mamy sporo podobieństw, niektóre rzeczy po prostu się nie zmieniają.

Pokiwał głową. Uznał, że dalsze wypytywanie o świat ludzi nie ma większego sensu, także zapytał:
- Czemu przybyłeś do nas? Do naszego świata?

//A Wampir? :V//

Ork:
-Cóż, ja przybyłem tutaj dla przygód, zwiedzanie miejsca pełnego magii jest naprawdę ciekawe. Natomiast przybyliśmy tu, bo obserwowaliśmy to miejsce przez teleskopy i uznaliśmy je za takie, gdzie może istnieć życie, no i jak widać istnieje ono tutaj.

Wampir:
//Heh, zapomniłem...//
Poza stratą jednego lisza to nie były one jakieś szczególnie, musiałeś i tak poświęcić część z nich, by wcielić w swoje siły tego stwora.

Po tej odpowiedzi nie miał już zbytnio o co zapytać, więc milczał, licząc, że to on o coś zapyta.

Postanowił pozbyć się nowo wskrzeszonych Szkieletów i ożywić potwora.

Ork:
-A takie pytanie w sumie mam... Co wy w ogóle robicie poza taką walką i opijaniem się w karczmach?

Wampir:
Używając sporej ilości magii dokonałeś prawdziwego cudu nekromancji ożywiając stworzenie i przejąłeś nad nim pełne posłuszeństwo, z takim czymś pan demonów przyjmie cię z otwartymi ramionami.

- Polujemy, opowiadamy sobie historie i legendy... W sumie to całe życie Orków kręci się wokół walki, więc niewiele robimy poza nią.

Bardzo zadowolony wyprawił swoje oddziały przodem i kazał im odsunąć się od wyjścia z jaskini. Później wyprowadził na powierzchnię swój nekromancki twór.
//To gdzie miałbym się teraz udać?//

Ork:
-Przypomina mi to o dosyć starych dziejach z naszej planety, jedni chcieli zaprowadzić swój porządek siłą... No i można powiedzieć, że już nie istnieją.

Wampir:
Udaliście się, więc w końcu w swoje rodzime tereny.
//To teraz tam wrócicie do zamku, możesz dalej się przygotowywać do walki lub czekać na inwazję.//

- Oby z nami tak nie było.

//Czyli mam zacząć w swym zamczysku?//

Ork:
-Wy tacy nie jesteście, grzecznie żyjecie u siebie i jak widzę asymilujecie się, gdy żyjecie gdzieś indziej. Z tamtymi było inaczej, ale ci cali orkowie chaosu mogą być problemem...

Wampir:
//Owszem.//

- My właśnie ten problem próbujemy usunąć i to raz na zawsze.

-Z pewnością w tym pomożemy... Ciekawi mnie czy wybuchną jakieś konflikty na reszcie kontynentu jak uporamy się z przeciwnikiem występującym tutaj.

- A kto niby miałby wziąć udział w tych konfliktach?

-Nie wiem, może komuś zapragnie się władzy. Różne są przyczyny wojen, Providence miało sporo konkurencji swego czasu.

- Walczyłeś już kiedyś z Orkami Chaosu? - zagadnął.

-Na szczęście nie... Przeważnie i tak korzystam z latania, a obozy rozbijam najwyżej nocą... W dodatku rzadko kiedy ich w ogóle widzę, mają te swoje obozy jak mrowiska...

- Ja już walczyłem i to nie raz. - powiedział i zamilknął na chwilę. - Nienawidzę sku*wysynów, chyba bardziej niż Wampirów i reszty ich plugastwa.

-Tobie to się nie dziwię, w końcu zdradzili was pragnąć siły.

- To mnie mało obchodzi. - mruknął i po chwili warknął gniewnie: - Ch*je wybiły mi rodzinę! Wszystko co, ku*wa, doceniałem na tym poje**nym świecie! Rozumiesz?!

-Spokojnie, rozumiem... A chociaż ich morderców zdołałeś pomścić?

- Wyrżnąłem ich. Ich kobiety. Dzieci też. - odpowiedział z nikłym uśmiechem, w którym nie było żadnej wesołości.

-Ci przynajmniej już nikogo nie skrzywdzą... Jednak to wciąż za mało, trzeba i kolejnych załatwić.

- Trzeba załatwić wszystkich. - poprawił. - Tylko wtedy to będzie mieć sens.

-O to się postaramy, ale trzeba nam pierw wytrzymać to co wkrótce się zacznie.

- Czyli tę akcję Wampirów i ich sługusów?

-Żeby tylko oni, zapewne wspomogą ich jeszcze ci orkowie oraz pewnie te demony, ale nam też pomogą setki, musimy to wygrać, a wtedy pewnie zaatakujemy resztę Złych Ziem.

- To będą lata ciężkich walk. Wielu już zginęło, a jeszcze więcej może podzielić ich los.

-O ile inwazja nie powiedzie się po ich myśli to najpewniej przejdziemy do oblegania włości tych pomniejszych wampirów... A potem zniszczymy materialne portale demonów.

Rafael:
No i tak wasz statek właśnie leciał nad Złymi Ziemiami lecąc powoli w stronę waszych koordynatów. Ciężkozbrojny już szykował swoje uzbrojenie do użycia go.

-Jakieś dane dotyczące ukształtowania terenu, przydatne w planowaniu i wykonywaniu misji mamy? - rzucił w eter Raf, jednak tak, by było to słyszalne. Jeśli mają mapy to bardzo dobrze, jeśli nie, to mniej dobrze. Wtedy stanowiska ogniowe będzie trzeba sobie samemu wyszukać, niż zawczasu zaplanować.

-Na obszarze im bardziej próbowaliśmy się przyjrzeć tym większe zakłócenia się pojawiały, ciekawe, co? Wiadomo, że są wzniesienia w okolicy, ale większość na płaskim terenie.

- Jak mówiłem, to będą lata. Chyba że przybędzie Was więcej, z Waszą wiedzą i bronią. To może zmienić lata w miesiące, a może i w tygodnie.

-No cóż, posiadamy swoje miasto, a tam mamy naprawdę pokaźne siły. Co kilka tygodni i tak przybywają nowi, którzy chcą wspomóc naszą sprawę.

- A ilu z nich wspomoże nas w walce? Przecież nie wszyscy, to wojownicy. Nie byłem tam nigdy, ale wiem to z doświadczenia. Na pewno przybywają tam też Wasi naukowcy, Wasze rodziny i inni cywile.

-No zwyczajnych cywili to tu raczej mało, nadal jest tu wyjątkowo niebezpiecznie. W bazie to przeważnie żyją jacyś najemnicy, wojskowi, naukowcy i takie tam... Wspomoże was w walce jak najwięcej, ale nadal musimy bronić swojej bazy w razie jakichś problemów. Ale na silne wsparcie to możecie liczyć, nie ma co.

- Czyżby Syndykat używał zagłuszaczy, albo innego sprzętu zakłócającego? - spytał Rafael na wiadomość o nieudanych próbach zwiadu.

- Bronić? Że niby ktoś próbuje Was zaatakować?

Rafael:
-Czyżby? Oni tak robią cały czas. Pewnie używają jakiegoś już naprawdę profesjonalnego, który całkowicie maskuje położenie ich bazy przez co znalezienie ich jest bliskie niemożliwości.

Kuba:
-Całą dobę wody terytorialne są pilnowane przez kilkadziesiąt statków w pełni uzbrojonych, tak samo wszystko pod wodą, granice... Lepiej jak jest bezpiecznie, nie?

- Pewnie. - mruknął.
//Jak coś, to skończyły mi się tematy do rozmowy, więc jeśli nie masz pomysłu to śmiało przewijaj do rana, albo dopóki inny Ork nie zluzuje go na warcie.//

-No i widzisz, tak powinno być wszędzie, no i tak będzie.- Powiedział jeszcze nim zmęczony udałeś się spać, a Logan został sam na warcie, jako że snu nie potrzebował. Minął wam tak czas spokojnie do rana, gdy obudziłeś się ty i reszta gromadki.

- Czyli trzeba będzie samodzielnie ogarnąć fajną miejscówkę i urządzić sobie strzelaninę. A później wysadzić to co należy - podsumował plan Rafael lekko się uśmiechając.

-Zawsze możesz się tam jakoś od boku zakraść, ja w tym czasie będę zabawiał się z nimi od przodu.- Powiedział do ciebie jeszcze ciężko uzbrojony.

Tak więc była pora na jakieś śniadanie, bo Krasnolud o suchej mordzie i Ork o pustym brzuchu walczyć nie potrafią.

-No to co panowie, ja jeszcze mam prowizji dość na dzisiejszy dzień. Wody mam tylko dla siebie, swoją chyba macie, nie?- Powiedział wyciągając sporą garść saszetek ze swojej kieszeni.

Skinął głową, bo mieli wodę, więc zrobili z niej użytek, by móc dobrać się do jedzenia z saszetek.

No i tak znowu mogliście napełnić swoje żołądki pieczonym udźcem indyka.

I tak właśnie zrobili.

No to już po posiłku zaczęliście zwijać obóz.
-No to teraz do mostu i można uznać robotę za porządnie odje**ną.- Powiedział jeszcze śmiejąc się Logan.

- Lepiej bym tego, ku*wa, nie powiedział.
No i po tych słowach wyruszyli.