No to wstał i wyszedł na zewnątrz.

Cisza, spokój.

No to zasiadł na schodkach prowadzących do domku i wpatrywał się w gwiazdy, brnąc w nostalgię, przemyślenia i resztę tego filozoficznego szajsu.

Nie dało się, a powyższa wypowiedź narratora to była prośba o utrzymanie tego. Coś gigantycznego było przed domkiem.

//Mam latarkę w karabinie, nie?//

//Tja.

Zapalił latarkę, kierując na to coś lufę karabinu i snop światła.

To był kararuch, wielkości chleba.

Zastrzelił gnoja.

Nie udało się, pocisk się odbił. Jego oczy jakby coś mówiły...

Co?

Sprawdził czy ma jakiś słaby punkt, aby wpakować tam kilka kulek.

No chyba nie, to karaluch.
///Wcześniej popełniłem literówkę i jej nie zauważyłem ;-;

- Wypi***alaj! No już! Sio! - powiedział, starając się go odgonić.

Uciekł.

W sumie to nie przewidywał, że się uda. Tak więc z bronią w dłoni siadł na schodkach i zaczął kontemplację.

Ta, ta. Robił to.

Uznał, że kontemplacja bez browca nie ma sensu, więc z bronią w ręku ruszył do stołówki po jakieś zimne piwko.

Dotarł do stołówki. Teraz pytanie: Zapala światło, czy po ciemku?

Zapala światło.

Zauważył, jak ktoś śpi przy lodówce.

Podszedł, aby sprawdzić kto to.

Chyba wiadomo kto.
Pan Jack Yates.

Obudził się.

Pierwsze, co rzuciło się w oczy to fakt, że był w sterylnym, białym pomieszczeniu. Leżał na szpitalnym łóżku, a do jego ciała prowadziło kilka kroplówek. Miał na sobie maskę umożliwiającą oddychanie, a głowa była usztywniona tak, że nie widział swoich kończyn. Obok ktoś siedział i coś czytał.

Spróbował się ruszyć by dać znak tej osobie obok.

Nie dało to żadnego efektu, nie udało się ruszyć. Za słaby organizm.

Spróbował coś powiedzieć.

Nie udało się, ale na chwilę zastopowało to dopływ tlenu. Większe przerwy powinny zwrócić uwagę osoby znajdującej się obok.

Spróbował siarczyście zakląć.

To już się udało, podstać wstała i sprawdziła wszystkie jego funkcje życiowe. Był to Aion.
-Witaj wśród żywych.

Spojrzał na miejsce ugryzienia - Chociaż nie półżywych -

Problem w tym, że nadal nie mógł mówić. No i ten, nie było widać kończyn.

Westchnął i spróbował nimi poruszyć

Musiały być przymocowane do łóżka, bo się nie udało.
-Jedno ugryzienie, na nodze. Nie było tak źle, zareagowałem w porę. Mrugnij trzykrotnie, jeżeli mam ci zdjąć maskę z twarzy.

Mrugnął trzykrotnie.

A Aion zdjął mu maskę z twarzy. Powietrze było znacznie bardziej... czyste. Przy okazji też zimne.
-Możesz mówić.

- Chyba -

W takim razie odsunął go i skołował sobie zimnego browca.

Hjeter
-Teraz z pewnością już tak.

Kuba
Wyciągnął go sobie.

- Czy było aż tak źle, że aż mnie przypieliście? -

Hejter
-To było konieczne, ale nie było groźnie.

Spróbował wstać - Cholera jasna. -

Nie udało się.
-Nadal jesteś słaby, powinieneś leżeć.

To się napił.

Kuba
Napił się, dobre było.

Pił, aż do opróżnienia puszki/butelki.

Opróżnił. Pytanie, co dalej.

-Nic ciekawszego do roboty nie mam -