- Pójdę z tobą. - Rzekła niemal od razu.

- Jeśli chcesz... - Udał się wolnym krokiem w kierunku wyjścia. - ...choć wiesz, coś mi się przypomniało. Kompleks jest, a raczej był, zasilany przez niewielką elektrownie geotermalną. Rzadko z niej korzystaliśmy, ale muszę przyznać że praca ze stałym źródłem zasilania byłaby o wiele bardziej komfortowa. Mogłabyś sprawdzić dlaczego nie działa zasilanie?

- Znowu mam robić za dziewczynkę na posyłki? - Zapytała, poirytowana.

- Nie, bo tym razem nie musisz mi niec przynieść. - Zażartował. - Jedynie sprawdź co się stało z generatorem i jeśli będziesz się czuć na siłach to napraw go.

- Niech ci będzie... Gdzie on jest? - Zapytała niechętnie.

- Masz mapę prawda? Powinien być na niej wyraźnie zaznaczony.-

- Jakoś o niej zapomniałam... - Zerknęła na swoją mapę.

Generator był po drugiej stronie piętra. Po drodze miałaś kilka niebezpiecznych punktów zaznaczonych przez twoją pajęczą przyjaciółkę.

Ruszyła więc tam, starając się owe punkty omijać.

Dotarłaś pod wielkie, ciężkie drzwi prowadzące do elektrowni. Po drugiej stronie słychać było jakieś niepokojące dźwięki.

Spróbowała wyważyć drzwi.

Od twojego uderzenia odleciała spora ilość rdzy, ale drzwi pozostały zamknięte. Znałaś za to mechanizm je zamykający: łańcuch z kłódką po drugiej stronie.

Walnęła jeszcze kilka razy, by mieć pewność, że na pewno nie da rady ich wyważyć.

Zawiasy trzymały się zaskakująco dobrze. Po każdym uderzeniu rozchodziło się metaliczne, niemal ogłuszające echo.

Rozejrzała się, szukając jakichś słabych punktów, czy czegokolwiek, co mogłoby umożliwić jej otwarcie drzwi.

Jedynym dobrym rozwiązaniem wydawało się rozwalenie kłódki lub łańcucha które to blokowały drzwi.

Miast uderzyć w drzwi po raz kolejny, tym razem naparła na nie z całą siłą, mając nadzieję, że łańcuch po pewnym czasie pęknie.

W końcu przestarzała kłódka puściła, a ty wpadłaś do środka. W środku powitał cie widok wielkiego generatora sięgającego głęboko w dół ziemi. Na przeciwko drzwi stała stacja kontrolna wdrążona w ziemie. Za to w kącie siedziała tajemnicza jak całe to miejsce istota.

Starając się nie zwracać uwagi na istotę, ruszyła do panelu.

Do środka prowadziły schody zakończone ciężkimi, lecz na szczęście uchylonymi drzwiami. W środku były niezliczone ilości, przycisków, przełączników, wajch i mierników.

Zaczęła przyglądać się aparaturze, w celu zrozumienia, o co w tym wszystkim chodzi.

Teoretycznie był duży czerwony przycisk z podpisem "URUCHOM", ale coś ci mówiło że to nie może być takie proste. Pod jedną z konsol znalazłaś zakurzoną instrukcje obsługi.

Wiedząc, jak działa życie, wzięła instrukcję i zerknęła na spis treści, o ile taki był.

Ano był i to trzy stronowy! Większość z tego to był jakiś inżynierski bełkot, ale znalazłaś rozdział pod tytułem "PODSTAWY URUCHAMIANIA GENERATORA".

Przewertowała więc kartki tam, gdzie znajdował się ów rozdział.

Wedle instrukcji, należało wpierw upewnić się czy wszystkie słupy energetyczne są połączone do źródła ciepła, a jeśli nie, uruchomić uprzednio pompy zasycające.

Zaczęła szukać w instrukcji opisu wyglądu tychże elementów.

Do opisu pasowały te wielkie słupy które minęłaś po drodze. Zgodnie z rysunkiem technicznym, pompy powinny być na panelu połączonym z tymi właśnie słupami.

Rozejrzała się trochę po okolicy, coby odnaleźć wzrokiem wspomniane słupy.

Z okna pomieszczenia kontrolnego był świetny widok na całe pomieszczenie. Słupy były rozłożone równomiernie wokół wejścia do sali.

Wyszła więc z pomieszczenia i sprawdziła, czy uda jej się znaleźć panele pomp.

Każda pompa miała swój własny panel w widcznym miejscu. Wedle instrukcji należało, po upewnieniu się że nic jej nie blokuje, najzwyczajniej w świecie pociągnąć wajchę.

Zrobiła więc to z każdą pompą.

Gdy aktywowałaś trzecią pompę zauważyłaś że tajemnicza postać zniknęła. W każdym razie udało ci się uruchomić wszystkie pompy.

Nie przejmując się postacią ruszyła z powrotem do pokoju kontrolnego.

W pokoju kontrolnym spotkałaś tajemniczą istotę... rozrywającą na strzępy podręcznik do obsługi generatora.

- Hej! - Wrzasnęła na stwora, poirytowana. - Co tobie się wydaje, że wyprawiasz?! -

- Światło nie może zapłonąć! - Krzyknął przeszywającym dusze głosem, pełnym bólu i nienawiści, nie przerywając niszczenia księgi.

- Dlaczego? - Zbliżyła się powoli. - Co jest nie tak? -

- On boi się ciemności! On jest silniejszy! On jest starszy! On nie może wyjść z ognia! - Krzyczał pełen desperacji.

- Kto? O kim mówisz?... - Dopytywała się, coraz bardziej zaniepokojona.

- O Tym który żyje w świetle, lecz nie tym które daje życie a tym które je odbiera w bólu. O Tym który był tu zanim głos Arcybiskupa rozbrzmiał w korytarzach Odwróconej Twierdzy. O Panu śmierci który nie wybiera ofiar, bo wie że każdy jest skazany na rychły koniec. - Wykrzykiwał dalej w opętańczym szale.

- Uspokój się! Kim on jest? Jak się nazywa? Skrzywdził cię? - Dopytywała się.

- Skrzywdził!? Nie, On nie krzywdzi.On odbiera duszę lub pozbawia życia. Lecz ja uciekłem. Odzyskałem duszę i nie mogę pozwolić by ktoś jeszcze ją stracił! - Uderzył jeszcze raz, a z książki zostały już tylko poszarpane kartki i okładka.

- Ale kto to właściwie jest?... - Zniecierpliwiła się Jean.

- Jego imienia nie wolno wypowiedzieć! On zabiera duszę które usłyszą Jego imię! Ale ja uciekłem! I nie wrócę! - Podszedł do ciebie szybkim krokiem i odepchnął, po czym wyszedł roztrzęsiony. -

Kiedy złapała równowagę, odprowadziła go wzrokiem. - Świr... - Czekała, aż się oddali.

Oddalił się... i zaczął uszkadzać pompy. Wszystkie po kolei.

- Tego już za wiele! - Wrzasnęła i rzuciła się na niego, mając zamiar wydrapać oczy, czy co tam w ich miejscu miał.

Warknął gdy drapnęłaś go po oczach. Zanim zdążyłaś się rozkręcić on odepchnął cię i sprzedał ci potężny cios podbródkowy jednym z cepów przyczepionych do rąk.