Brutus podszedł do tej trzeciej.
-Dzień dobry, jest szansa na wypożyczenie łodzi?

Xavier szedł dalej przed siebie, sprawdził bezpieczne miejsca w Nowym Gilgasz.

- Niestety nie. Płyniemy z tajną misją dla Czarnego Słońca.

O dziwo poza listą karczm była tam też lokalizacja... Pałacu Księcia Czarego Słońca.

-Ciekawe...
Udał się tam.

Brutus udał się więc do łodzi nr. 2
Zadał takie same pytanie.

- Jasne. Gdzie chcesz płynąć i ile zapłacisz?

Udało Ci się go znaleźć dzięki wskazówkom ojca.

Sprawdza, jak ogólnie wygląda ten budynek.

Brutus odrzekł:
-Zapłacę od 3 tysięcy do 10 tysięcy, zależy jak szybko mnie przetransportujecie na tą większą wyspę.

- Przyjmuję ofertę. Kiedy chcesz wypłynąć? - zapytał mężczyzna, który był pewnie kapitanem. Na statku był eż kolejny facet i kobieta.

Tak jak wszystkie budynki był z drewna. Głównie z dębu, cisu, świerku i buku. Drewno było bogato rzeźbione. Pałac był duży i sprawiał wraże ie starego.

Idzie do niego.

-Może być teraz. Jednak na pewność zapłacę dopiero na wyspie.

- To ładuj się na pokład.

O dziwo przed pałacem nikogo nie było.

Szedł dalej.

Wszedł na statek, poczekał aż zaczną płynąć.

No i w końcu wypłyneliście.

Udało Ci się wejść do dużego, słabo oświetlonego holu.

Czekał.

Poczekał, aż będą blisko wyspy.

No to poczekasz kilka dni.

Jak na razie nic się nie dzieje.

Czekał dalej.

Postanowił kogoś poszukać.

Powiem jak dopłyniecie.

Udało Ci się przejść kilka kroków, a wtedy z góry zeskoczyło czterech ludzi w czarnych zbrojach i płaszczach. Mieli sztylety, miecze jednoręczne i dwuręczne, a także kusze.

-Witam- odrzekł spokojnie- Xavier Waasi z tej strony.

- Wassi?
- Wassi?
- Niemożliwe.
- Kim był Twój ojciec?
Byli bardzo zaskoczeni Twoją wizytą.

-Był nim Aren Waasi.

Odstąpili na kilka kroków i jeden z nich powiedział:
- Syn Arena Wassiego zawsze będzie tu mile widziany.
- Co Cię do nas sprowadza? - zapytał drugi.

-Zostałem zmuszony do znalezienia innego domu, spokojnie życie z Panem Andersenem skończyło się wtedy, kiedy podczas jednej nocy jakiś ork wparował do domu i go zabił.

- Ork? To dziwne. Na tych terenach nie ma ich wielu.

-To jest właśnie najdziwniejsze.

- Dokładnie...
- Wpadłeś tu tylko chwilowo czy na dłużej?

-Zależy. Raczej nie będę tutaj przesiadywał tygodniami. Zostanę góra dwa tygodnie.

- Nie będziemy tak stać w korytarzu. Choć do głównych pomieszczeń.

-Dobrze
Poszedł za nimi.

Prowadzili Cię przez wąski korytarz aż do drzwi, przy których stali dwaj strażnicy z halabardami, w hełmach i pancerzach. Pancerze były metalicznie srebrne, ale na piersi tkwił wymalowany na czarno symbol tej organizacji przestępczej - jak nazwa wskazuje czarne śłońce.

Czekał więc.

Po krótkiej wymianie zdań między Twoimi towarzyszami i strażnikami drzwi stanęły otworem.

Szedł za nimi.

Trafiliście do wielkiego pomieszczenia. Pełno tam było stołów, krzeseł i stolików do hazardu. Między krzesłami kręciły się różne kobiety i Elfki w skąpych strojach roznosząc napoje. Czasem piszczały lub krzyczały kiedy jakiś bardziej rozochocony klient klepnął je w tyłek.
Przy stolikach siedzieli przedstawiciele różnych ras pijąc, grając i dobrze się bawiąc. Każdy z nich miał na ramionach, dłoniach i klatkach piersiowych czarne słońce.

-Więc.. co teraz?

- Rób to na co masz ochotę. My idziemy pogadać z szefem. - powiedział jeden z zabójców odchodząc razem z towarzyszami.

Usiadł gdzieś w rogu, przy wolnym stoliku.

//Dojechaliśmy już? :v//

Vader:
Samotne siedzenie nie było najlepszym sposobem spędzenia czasu w takim miejscu.

Dla niego było.
I tak spędził ten czas czekając na nich.

Nie wracali. Rozmowa chyba się przedłuża.

Czekał nadal, raz na jakiś czas sprawdzał ostrze sztyletu swojego ojca.

Ostrze z czarnego stopu jakiś metali. Nadal ostre i wygląda na krasnoludzką robotę.
Jeden z wojowników w końcu wrócił do Ciebie.

-I jak?

- Możesz zostać ile chcesz. Przedstawimy Ci też Księcia Czarnego Słońca. Choć woli kiedy mówi się o nim Vigo Czarnego Słońca. Ale te tytuły znaczą to samo.

-Kiedy dokładniej poznam Vigo Czarnego Słońca?

- Najlepiej natychmiast.

-No to idźmy.

Wstał od stołu i zaczął prowadzić Cię korytarzem, aż do podziemi pałacu.
- Radzę ważyć słowa. Naszego pana można bardzo łatwo obrazić. A on szybko się zemści.

-Rozumiem. Czyli dawać proste, pojedyncze zdania?

- Nie chodzi o iloraz inteligencji, ale o dumę. Wielką dumę. I dość spore ego...

-Rozumiem.

Trafiliście w końcu do sali tronowej. Lub pomieszczenia, które ją przypominało.
Podłoga wykonana była z kremowego marmuru. Filary i kolumny podtrzymujące sklepienie były granitowe. Ściany wyłożono bursztynem, złotem i kamieniami szlachetnymi. Ale najwięcej tych niesamowicie drogich minerałów zeszło na sam tron stojący w centrum komnaty. Był dość wysoki, a na nim siedział człowiek. Choć ciężko było go nazwać człowiekiem. Był bardzo opalony i umięśniony, ale uwagę przyciągały blizny różnego rodzaju na twarzy, rękach i klatce piersiowej. Jedne były małe, a inne ogromne. Część z nich wyglądała na stare i zabliźnione, ale niektóre były świeże. Może nawet zrobione dziś.
Ubrany był w czarne spodnie i purpurowy płaszcz. Poza bliznami miał wiele tatuaży, a także symbole Czarnego Słońca. Jego szmaragdowe oczy przyglądały się Wam badawczo.

Z szacunkiem złożył mu niski ukłon. Nadal milczał.