Marek

No niestety się nie udało, dziewczyna za mocno cię trzyma.
- ty właściwie masz jakieś moce?

Marek
- Jeśli mam to o nich nie wiem!

Tym razem się mocniej szamota i do tego zaczyna ją kopać, a przynajmniej próbuje.

Marek

Dziewczyna w końcu upuściła cię na dywan.
- w takim razie dlaczego Rose twierdzi, że je masz?

Marek
- Odpowiedź jest nadzwyczaj prosta: ona jest walnięta.

Marek

- nie czepiaj się. Ona była świadkiem śmierci jej własnych rodziców, trochę jej przez to odbiło. - westchnęła. - czy ty musisz taki być? Naprawdę, nikomu nic się nie stanie, jeżeli chociaż raz w życiu trochę zaszalejesz. Byłeś smokiem. Miałeś moce. A ty co? Wolisz nudne życie w domu. Nikt nigdy nie będzie szczęśliwy, jeżeli nie podejmie się ryzyka aby spróbować czegoś nowego. Nie znajdą swojej miłości. Umrą w samotności nie mając dobrych wspomnień. Czy tak właśnie chcesz skończyć?

Marek
- A co jeśli nie lubię ryzykować? Ciągle ryzykując można szybko stracić życie, a tego nie chcę.

Marek

- lepiej umrzeć ciesząć się wspaniałym i krótkim życiem niż dożyć późnej starości w kompletnej samotności. - roześmiała się.

Marek
- Spójrz na mnie. Czy wyglądam na kogoś, kto lubi ryzykować?

Marek

- wyglądasz mi na kogoś, komu znudziło się życie. To miało być pytanie retoryczne czy co?

Marek
- To było pytanie retoryczne.

Marek

- super, całe życie przed tobą a ty masz zamiar gnić tutaj jak jakaś poświąteczna mandarynka? - Dziewczyna spojrzała na ciebie z wyrzutem po czym podeszła do drzwi. Nacisnęła drzwi na klamce i już miała wyjść ale zatrzymała się w połowie kroku.
- dla twojej świadomości. Nie przychodź do mnie z płaczem jak Rose zacznie tobą dyrygować. Skoro nie chcesz dać sobie pomóc to na mnie nie licz, zrozumiano?

Marek
- No dobra. Zgoda. - podchodzi do niej - I muszę przyznać tobie rację, że moje życie jest nudne.

Marek

- a więc jednak zmieniłeś zdanie? - zdziwiła się, ale sądząc po jej uśmiechu było to na jej korzyść.
- mało kto przyznaje mi rację więc... to trochę dziwne uczucie. Normalnie to wszyscy byli przeciwni a ty jak widzę jednak zrozumiałeś co chciałam ci przekazać. Ale co tak właściwie chciałbyś zrobić?

Marek
- Zwiedzić świat.

Marek

- nie taki zły pomysł - stwierdziła. - znaczy się, większość ziemi jest albo zaludniona, albo zanieczyszczona albo właśnie się pali... nie żeby ktoś tęsknił za australijskimi pająkami czy coś, ale chciałabym ci tylko przekazać, że wybór jest niewielki. Z kolei poza naszym światem...

Marek
- Ale co "poza naszym światem" ? - pyta zdziwiony

Marek

- wszystko. Skały w kosmosie, słońca, marsjańskie ruiny, jakieś tam cywilizacje, latające budki policyjne, alternatywne wymiary - zaśmiała się. - planeta z brokatu.

Marek
- Latające budki policyjne? Rano w moim świecie widziałem jedną.

Marek

- i co wtedy zrobiłeś? Posikałeś się ze strachu?

Marek
- Trochę się wściekłem, ale ten dziwak zdążył uciec.

Marek

- zdążył uciec? - zapytała z niedowierzaniem.
- Że niby co, próbowałeś go złapać? Jak ciebie znam to uznałeś siatkę na motyle za odpowiednie narzędzie... Wybacz, nieco mnie poniosło. Więc, wracając do tematu mieliśmy gdzieś iść. Co powiesz na wypad na miasto?

Marek
- Czemu nie? Tylko mam jedno pytanie.

Marek

- jasne, o co chcesz zapytać mój koci przyjacielu?

Marek
- Czy jest pełno smoków, w sensie, że masowo zasiedlają miasta itp.

Marek

- Nie jest ich za dużo ale czego się spodziewać? Tak samo było z resztą. Wilkołaków też nie mamy od groma, wampirów również, sukkuby wolą się ukrywać a takie nadnaturalne stworzenia wolą chodzić do akademii herosów i mieć święty spokój. Zasadniczo osiemdziesiąt procent społeczeństwa jest albo obdarzona mocami, albo zmutowana albo wcale nie jest człowiekiem. Swoją drogą, potrafisz sobie wyobrazić takiego smoka w ciasnym blokowisku?

//Tak//

Marek
- Zależy o jak dużym smoku mówimy. - chwila pauzy - Pójdę do mojego pokoju po rzeczy i zaraz wrócę

Idzie do swojego pokoju. Ciekawe, czy też się zmienił

Marek

Twój pokój wyglądał tak samo jak wcześniej, zadbany, posprzątany z biurkiem łóżkiem i co tam jeszcze miałeś. Dziewczyna pobiegła za tobą.
- smoki to dość spore stworzenia. Wyobraź sobie autobus. No to smoki są większe oraz na pewno szybsze. Dobra, to było złe porównanie. Swoją drogą zauważyłam, że ty strasznie nieogarnięty jesteś. - złapała cię za kołnierz i przyciągnęła do siebie, patrząc ci w oczy. - zapomniałeś o pewnym ważnym szczególe.

Marek
- Jakim? - zapytał nie wiedząc o co jej może chodzić.

Marek

- jak mam na imię?

Marek
- Cóż, tego nie wiem, więc raczej wypada się zapytać.

Marek

- I czemu miałabym ci o tym teraz mówić? Czuję się urażona...

Marek
- Proszę, wybacz mi. Ta sytuacja jest dla mnie nowa i jestem do tego nierozgarnięty. - odpowiedział smutnym głosem.

Marek

- dobra, nich ci będzie - położyła rękę na twojej głowie. Nic dziwnego, była od ciebie o wiele wyższa. - więc dlaczego wołają na ciebie kociarz?

Marek
- Ponieważ takie mam nazwisko.

//Niechcący tu wszedłem, ale już poprawię - Naprawdę słyszałeś, aby ktoś tak mówił? Dialogi to nie sztywne trzymanie się zasad. Zwykłe "Takie mam nazwisko" zupełnie starczy.

Marek

Dziewczyna zamilkła, po czym parsknęła śmiechem.
- dobry żart, przez chwilę myślałam, że ty na serio tak się nazywasz!

Marek
- Zaraz tobie udowodnię.

Przeszukuje kieszenie w poszukiwaniu swojego dowodu osobistego.

Marek

Dowód znalazł się w czeluściach męskiej kieszeni z przyklejoną, porośniętą grzybem miętówką.

Marek
- Znasz skuteczny sposób na odklejanie miętówek porośniętych grzybem?

Marek

- oderwać ręką? Słuchaj, wiem, że twoje IQ może nie być specjalnie wysokie ale nie musisz udawać aż TAK głupiego, dobra? - dziewczyna spojrzała na ciebie z politowaniem.

Marek
- Dbam o higienę, bo przecież nie mam pewności, że się tym grzybem nie zarażę. - odpowiada.

Marek

- hm, faktycznie kociarz. - skwitowała. - a co do miętówki to nie powinieneś być taki wrażliwy. Zarazki są wszędzie tylko ich nie widzisz bo są małe więc czemu przejmujesz się byle grzybem?

Marek
- To, że bakterie są wszędzie wiem z lekcji biologi, których akurat nie lubiłem z powodu nauczycielki. - odparł i poszedł do kuchni w celu znalezienia ścierki, czy czegoś.

Marek

Ścierka leżała w zlewie, wraz z patelnią i garnkiem.
- więc czemu przejmujesz się zwykłym cuksem?

Marek
- Przezorny zawsze ubezpieczony

Bierze ścierkę i próbuje odkleić cuksa z dowodu

Marek

Cukierek odkleił się po chwili szarpaniny zostawiając ślad na dowodzie. Dziewczyna wyciągnęła z lodówki mleko i pociągnęła spory łyk.
- więc... Smoki mają teraz swoje prawa i tak dalej... Tylko co dalej...

Marek
- Pokój? Nie wiem, ważne, że ta cała wojna się skończyła

Ścierką postanawia zetrzeć ślad.

Marek

Brud nie schodzi.
- fakt, tylko co teraz? Jak powinnam odnaleźć się w waszym świecie? Opowiedz mi o tym.

Marek
- Coś konkretniejszego chcesz?