Marek
Syknął z bólu
- Niestety me próby wykrzesania jakichkolwiek uczuć kończą się bólem. Muszę odzyskać mą duszę.

Alice
Głaskała Zarazę po włosach.
- Już? – miała ciepły głos, jak zawsze.

Marek
- Bez duszy jestem tym czym jestem. W jednej z gier wideo, chyba był to "UnderTale" to jeden z bohaterów również był bez duszy i próbował się zabić z powodu braku uczuć.

Tanja
-przypominasz mi kogoś, nie pamiętam kogo tylko- i jeszcze mocniej się wtuliła, dziwne zachowanie z jej strony ale ewidentnie lubi przytulasy od dziewczyn

Alice
- Nie musisz powtarzać bohatera z gry. Jak da się coś odzyskać, można spróbować, Kocisz. – powiedziała miło. - Jak ktoś może odzyskać skarb, który sama nie mogę posiadać, to pomogę, bo na tym polega ciepło serca. – powiedziała z lekkim uśmiechem i spojrzała na Kociarza z lekką motywacją.

Alice
Zaśmiała się na słowa Tanji i lekko pogładziła jej szyję.
Wtuliła się w Tanję, leciutko ją unosząc. No co? Wzrost i siła jej to pozwalały.

Marek
- Jednak jest mały haczyk. Jedna z osób, która może posiadać duszę mieszka na innej planecie, a obecnie nie mam opcji zdobycia rakiety, czy czegoś podobnego. Jako tajny agent mógłbym sobie taką załatwić, ale teraz nie mam opcji zdobycia jej.

Alice
- Mogę przenosić nas w przestrzeni dzięki krainie, tak samo jak i w czasie, tylko do tego drugiego potrzeba więcej wysiłku i magii.

Tanja
Zarzuciła na jej szyję ręce i pocałowała ją w policzek
-chyba się w tobie zakochałam-wyszeptała jej na ucho
//przerażająco ciężko jest zrobić ten krok jak wczujesz się w postać//

Marek
Do Alicji
- Powinienem spytać wcześniej o to. Co potrafisz?

Alice
Zarumieniła się mocno do Tanji, ale jej nie odepchnęła. Uśmiechnęła się tylko szerzej, jak nieco idiotka. Ale uśmiech był.
- Wszystkie eliksiry, znajomość niemalże każdej rasy ponadpodstawowych, oraz wykorzystywanie magii odśrodkowej w ruśle oryginalnej historii i czasu fizycznego, bądź biologicznego. Oprócz tego teleportacja i przenoszenie się w czasie dzięki obiektowi, który wygląda jak lusterko, ale jest to tak naprawdę magia zebrana w jeden obiekt mocy, skupisko pokoleń Wonderworld. – powiedziała. No nieźle jak na jedną osobę.

Alice
- Ja też. – szepnęła cichutko do Tanji.

//ooo, same tak bardzo.

Marek
- Ja obecnie potrafię rzucać mrocznymi pociskami, wywoływać ten niepokój wśród osób w pobliżu i tego nie mogę się pozbyć. W cieniu jestem całkowicie niewidoczny, potrafię przejść przez ściany oraz znam się trochę na walce wręcz.

Tanja
Przytuliła się do niej i pogłaskała za uchem

Alice
Uśmiechnęła się rumieniąc.

Marek
Po prostu je obserwuje

Tanja
Ona też się uśmiechnęła i spojrzała gdzie są

Tanja
Byli pod ogromnym, rozłożystym drzewem, którego gatunek był nieznany.
Alice
- W takim razie... Chodźmy? – powiedziała tym samym, łagodnym głosem. Poszła z Tanją na rękach w stronę turkusowej dróżki.

Marek
Idzie za nimi

Alice
Ruszyła wzdłuż drogi. Zresztą, zaczęło się powoli ściemniać.
- Wwww końcu rano. – powiedziała Alice sama do siebie. Było tu dosyć cicho, oprócz stukania damskich baletek Alice i chodu Kociarza, dało się usłyszeć zaledwie ciche pykanie fajki.

Marek
Próbuje metodą agentów wyciszyć swój chód.

Tanja
Dziwne było tak być niesioną ale przyjemnie. Lekko przymrużyła oczy i patrzyła sobie na dróżkę

Tanja
Dróżka była śliczna i jednolita. Turkusowe kamienie były piękne, a odstępy między kamyczkami i kamieniami, były zalane woskowym białym.
- O nie... Już siedemnasta wpół do szóstej. – mruknęła Alice sama do siebie patrząc na zegarek.

Kociarz
Udało się.

Tanja
Zeszła z alicji
-i co z tego?-

Alice
- To, że zaczyna się parada w cześć ślubu. Głośna parada. A nie chce wprawiać Kapelusznika w dno psychiki, bo właśnie po jednej z takich parad oszalał. – powiedziała Alice pogodnie, jakby mówiła o pogodzie.

Tanja
-aha, dobrze, czyli gdzie idzemy?

Alice
- Na chwilę zawitamy u Kapelusznika. – odpowiedziała. – Jest czymś podobnym do mnie, tyle że szybko się zmienia w nastroju.

Tanja
- no i super- zerknęła na chmury poszukując jakiejś o kształcie filiżanki

Alice
- Coś się stało, Tań?

Tanja
-nic, tylko mam rozkminę czy twoje lusterko to nie jest po prostu teleporter na inną planetę

//Dlaczego co drugi uczeń ma mocne problemy psychiczne?

//być może przez natężenie mocy, które powodują inne emocje i odczucia. Alice po prostu jest sama sobie winna. //
Alice
- Nie, to magia Wonderworld zebrana w jeden punkt, widziana od pokolenia prapraprapraprapradziadka.

//No właśnie to jest bardzo interesujące.//

Marek
- Czyli jeszcze za życia mojego pra pra pra pra dziadka?

Tanja
-moc całych pokoleń? Nieźle tu musi być nabałaganione.-uśmiechnęła się pokazując szereg białych ząbków.
-ruszamy?

- To na pewno. – odparła Alice.

Alice
Skinęła głową na pytanie Tanji.

Tanja
Złapała alicję za rękę i poszła dalej drużką
- no to nie traćmy czasu

Alice uśmiechnęła się lekko.
Ruszyli wzdłuż dróżki.

Marek
Idzie za nimi szybko i cicho. W myślach:
- Adolf coś mówił coś o pozwoleniu na ożywieniu kilku osób i przygotowaniach do apokalipsy. A ostatnie próbował zataić. Pewnie ma to związek z tym, że na Adrienie wyryto daty początku Anglikanizmu i prawdopodobnego jego końca. Jeżeli odzyskam duszę to mógłbym ocalić świat.

Kociarz
A to idea! Możliwa, nawet bardzo. I co ważne: ma możliwość się udać.

Tanja
-heh, ja się zawsze bałam końca świata, w końcu sama mam go wykonać, i nie wiem co się stanie jak się zbuntuje

Alice
- Nie bierz sobie tego do głowy.

Tanja
-i tak nie wiem co o tym myśleć. Chciałabym być z tobą dłużej niż kilka miesięcy jakie mogło nam pozostać w optymistycznej wersji- połaskotała ją w wierzch dłoni

Alice
- Apokalipsa dotyka przedmioty wymyślone, nieistniejące, oraz wyobrażone?

Marek
- Jakim cudem słyszałyście me myśli?

Tanja
Odwróciła się do kociarza
-nie to, nie słyszałam. Ja po prostu wiem, od tej czystki jestem coraz bardziej pewna że apokalipsa nadciąga-
A potem ponownie do alicji
-chyba nie, a jeśli tak to możemy tu zamieszkać w domku nad jeziorem i pluskać się w nim- uśmiechnęła się do alice i ją pocałowała w policzek,

//To będzie ragnarok czy apokalipsa Jana?