- A dokąd właściwie będziecie ruszać?

-Gdziekolwiek gdzie płacą, taki w końcu żywot najemnika, zawsze się znajdzie ktoś kto potrzebuje obrony przed tałatajstwem z lasów.

- No w sumie racja, ja najpewniej wrócę do siebie i tam odpocznę trochę, by później wrócić do żywotu najemnika. Kto wie, może jeszcze się kiedyś spotkamy?

-Świat jest mały, więc to całkiem prawdopodobne. Całkiem miło się walczyło u boku takiego chłopa, skąd w ogóle masz taką magiczną broń?

- Sam zrobiłem. - przyznał z niejaką dumą. - Tajników run i kowalstwa nauczył mnie pewien Krasnolud. To właśnie dzięki runom młot wraca do mojej dłoni po każdym rzucie.

-A znasz ty jakie jeszcze inne runy czy tylko taką na powrót? W dodatku takie runy to raczej ciężko na bełt dać.- Powiedział śmiejąc się lekko.

- Tylko te runy, choć znam też takie na zwiększenie wytrzymałości, których również użyłem na młocie, i podstawy run ognia, ale nie nauczyłem się nic poza skromną dawka teorii.

-Ech, to szkoda, nam by się jaka broń magiczna przydała, ale może kiedyś coś się znajdzie.

- Jeśli chcecie to kiedyś zawitajcie do mej Samotni, chętnie obłożę Wasze miecze i inną broń choćby tymi runami na wytrzymałość, to zawsze coś.

-Samotnie na ogół są dobrze ukryte, jakbyśmy wiedzieli gdzie to jest to może byśmy tam się kiedyś udali.

Jakoś postarał mu się to wyjaśnić, w końcu nie powinno to być szczególnie trudne.

-No dobra, najwyżej wspomnę chłopakom to może się tam kiedyś zjawimy, rzecz jasna najlepiej jak tam będziesz.

- Ruszam się rzadko, tylko wtedy jak muszę coś kupić lub sprzedać, no i jak brakuje mi wrażeń.

-Ciekawe czy teraz sobie ich zapewniłeś.

- No nie powiem, było nawet ciekawie.

-Zawsze możesz iść dalej z handlarzem, jak ci nadal za mało.- Powiedział, a tamten już przebudzony spojrzał na was.
-Ale o co chodzi? Ach, bo zaraz do miasta trafimy, no ja tam trochę posiedzę i posprzedaję co mam.

- Ech, wolę mimo wszystko kręcić się po swoim terytorium i nie odchodzić zbyt daleko od swej Samotni.

-Trochę do przejścia będziesz miał, nie ma co.

- Dam radę, może coś mnie spotka po drodze.

-Licz, że będzie to coś pozytywnego, bo w obecnych czasach nigdy nie wiadomo.

- Ja to bym za pozytywny uznał nawet atak bandytów na moją osobę. W końcu dla mnie to rozrywka, a i szlak byłby w tym miejscu bezpieczniejszy.

-Nawet mistrz dupa, kiedy wrogów kupa, dlatego samotnie możesz mieć spore problemy.

//Ten tekst był świetny.//
- No cóż, powiedzmy że mam pewnego przyjaciela, który w razie czego będzie mógł przyjść mi z pomocą. - powiedział, mając oczywiście na myśli swoje alter ego.

-Ciekawyś, nie powiem... Oby tylko ten przyjaciel wystarczył.

- Och, spokojnie. Wystarczy.

-Ty się z jakimś ogrem przyjaźnisz czy co? Raczej ciężko mi pomyśleć o kimś innym do tego duetu.

- Cóż, powiedzmy, że mój przyjaciel chciałby być anonimowy, ale powiem, że nie jest to Ork. Przybył tu razem ze mną z mroźnej północy.

-Północ, tam to w sumie nigdy nie byliśmy i pewnie nie zajdziemy, a jak już to na pewno nie owijając się tuzinem futer.

- Tuzin to przesada, przy trzech człowiek czuje się już wystarczająco dobrze, no, przynajmniej ja tak miałem.

-Tyś nord, ja elf z nizin. To co ty uważasz za lekki wiaterek to dla mnie jest zamieć.

- No nie przesadzamy, czasem nawet mnie doskwierał tam mróz.

-Czasem, takich jak ja to zawsze tam zamrozi.

- Jeszcze nie byłeś, a już narzekasz.

-Już jak byłem w okolicy to było mi całkiem zimno, już nie wspominam co będzie jak gdzie nie spojrzę ujrzę śnieg.

- No cóż, jeśli tak stawiasz sprawę. - powiedział i zaczekał, aż znów wyruszą.

//Trochę ciężko to zrobić jak kogoś nie ma :v//

//Cóż, czekamy, zawsze to jedna postać mniej do odpisywania.//

//To sobie poczekasz :v//

//Bywa.//

//Dobra, koniec. Znudziło mi się czekanie. Czyń swoją powinność.//

// Tak się kończy granie z kimś :^)//
No i tak obudziła się już cała wasza drużyna, a wy powoli przymieszaliście się do wyruszenia w dalszą drogę.

No to czekał, aż ruszą.

No i ruszyliście w drogę.

On natomiast siedział na wozie i wypatrywał ewentualnych zagrożeń.

Zagrożeń na szczęście nie było, zaczynaliście już widzieć miasto, do którego od początku się kierowaliście.

No to zapewne jadą do miasta.

No i pod nie dotarliście, straż pozwoliła wam przejść widząc znanego kupca. A wreszcie przyszła pora na waszą wypłatę.

No to czekał na jej wydanie przez kupca, w końcu tylko on mógł się tym zająć.

-Chodźcie tu no.- Powiedział otwierając kluczem kuferek na wozie, a stamtąd wyciągnął kilka mieszków złota, idealnie was było proporcjonalnie do ich ilości. Każdemu dwieście sztuk złota chyba tutaj pasuje, nie?- Dodał jeszcze patrząc się po was, a wszyscy przytakiwali głowami.

On również, bowiem nie liczył na więcej, a nawet sądził, że dostanie mniej.
//Postać Mianee to teraz bot?//