No cóż, postarał się znaleźć bibliotekę.

Krążenie po korytarzach było monotonne i bezcelowe, może warto byłoby spytać kogoś o drogę? Wewnątrz zamku nie widziałeś żadnych Nieumarłych, Demonów czy Mutantów, samych Uruków, ludzi, Gobliny, Drowy i tym podobnych, więc miałoby to spore szanse powodzenia.

Spytał się jakiegoś Goblina o to.

Goblin, jak to Goblin, był tutaj sługa pełną gębą, więc rozkład pomieszczeń miał pewnie wyuczony na pamięć, dlatego też dość szybko wskazał Ci drogę do biblioteki i wrócił do swoich zajęć.

Ruszył tą trasą.

Nie pomylił się, więc dzięki jego wskazówkom bez problemu trafiłeś do owej biblioteki, a ilość zgromadzonych tam ksiąg, zwojów, woluminów i innych przyprawiała o zawrót głowy, zwłaszcza że spora ich część może być starsza nie tylko od Ciebie, ale i całego zamku...

-Cóż za urocze miejsce.
Był tutaj bibliotekarz i miejsca siedzące dla czytających?

Owszem, miejsc siedzących nieco było, głównie w postaci krzeseł zgrupowanych wokół trzech okrągłych stołów. Za to bibliotekarza brak, chyba nawet żywej duszy...

Rozejrzał się, szukając dzieł naukowych.

Tak bogaty księgozbiór nie mógłby się bez nich obyć.

Jakie mniej-więcej tytuły?

//Weź lepiej napisz, czego szukasz dokładnie.//

Poszukał dzieł odnośnie alchemii.

Najwidoczniej bardzo interesowała ona Wampira, gdyż dysponował ich zawrotną wręcz ilością.

Jakiś przykładowy tytuł?

"Alchemia dla opornych"?

Coś, co nie jest dla debili?

"Przewodnik po eliksirach, miksturach i wywarach Elarid"?
//Vader, szybciej, mam NPC do zapoznania się z Tobą.//

//Jezu, znowu?
O. I to mogło być, więc do zabrał i rozpoczął lekturę. Poświęcił na nią godzinę, by nadal w pewni rozumieć resztę i się nie znudzić.

//Tym razem coś normalnego.//
Czytanie szło Ci nader szybko i sprawnie, dopóki nie poczułeś tego dziwnego uczucia, jakbyś był obserwowany. Jednakże kilkukrotne oderwanie się od lektury i rozejrzenie się wokół nic nie wskazało... Aż do teraz, gdy zauważyłeś stojącą niemalże nad Tobą postać, którą oddzielał od Ciebie jedynie stół, przy którym to usiadłeś. Bibliotekarz, bo to pewnie ten urząd piastowała istota, jedynie Cię obserwował, nie robiąc nic innego.

-Witaj.
Wrócil do lektury, a przynajmniej się postarał co do tego wrócić.

Nie mogłeś, gdy tak świdrował Cię spojrzeniem, którego mógł nie mieć. Dość specyficzny gość, prawda?

-Biblioteka zamknięta?

- Kim jesteś? - spytał szeptem, jednocześnie zmieniając pozycję i siadając na krześle naprzeciw.

-Wampirem, nowym w tym miejscu, jednakże już postarałem się o udowodnienie, że nie jestem darmozjadem. Nazywam się Grofilor Gliofrosziodew.

Pokiwał głową i szponiastym palcem zapisał sobie Twoje słowa na ramieniu. Po chwili i kilku wypowiedzianych szeptem inkantacjach informacje zniknęły, najpewniej trafiając do jego głowy, podobnie jak same słowa-blizny. Mimo to bibliotekarz nie ruszył się z miejsca, zapewne czekając aż odbijesz piłeczkę i zadasz mu podobne pytanie.

-Więc, z kim mam przyjemność rozmawiać?

- Zak'qreb, Maren, Podróżnik... Sługus i bibliotekarz. - odpowiedział, a po pauzie nastąpiła zmiana tonu i głosu z pełnego dumy, na pełen pogardy.

-Rozumiem, że nie odpowiada ci taka funkcja patrząc na te trzy wcześniej wymienione. Jak to się stało, że tutaj jesteś?

- Zdradzony, ale nie pokonany. Skuszony, ale nie zaspokojony. - warknął i zaniósł się chrapliwym kaszlem. - A dług wciąż nie spłacony, przysięga wciąż w mocy...

-Na czym polega ten dług?

- Życie i życia. - odparł. - Dopóki ja go nie ocalę, tak jak on ocalił mnie, dług jest niespłacony... A tylko przysięga trzyma mnie w Tym Wymiarze, bez niej trafiłbym na wygnanie do podziemnych więzień Pradawnych... Lub gorzej.

-Ocalił cię? Jak to się stało?

- Podróżnik, przebrzydły zdrajca... Gdyby nie kuracja Kettlosa, dawno byłbym martwy, tak jak Wy wszyscy.

-Powiedz mi więcej o Kettlosie.

- Poznałem go jako młodego krwiopijcę, może i nie ze szlachetnego rodu, ale o wielkich ambicjach... Widziałem jego drogę na szczyt... Byłem jej współautorem, pomagając jemu lub szkodząc rywalom. Mimo iż jestem od niego zależny i muszę traktować go jak pana, jest najbliższy mojej definicji przyjaciela.

-Nie podoba ci się perspektywa trafienia do więzienia Pradawnych, lecz również nie chcesz być traktowany jako sługus?

- Sarkhel - powiedział i kiwnął głową. - Dokładnie.

-Czyli jedyne co potrzebujesz, to większej roli w tym wszystkim i swobody, jednakże on nie chce ci jej dać, gdyż się czegoś obawia?

- Nie chce, bo nie może, nie ma wpływu na wszystko, tak jak i ja.

-Dlaczego nie może?

- Niektóre zdolności mają tylko Pradawni.

-Rozumiem. Chyba.

Pokiwał głową i wyciągnął długą dłoń, sięgając na półkę i po chwili kładąc na stole obok Ciebie pokaźnych rozmiarów zakurzoną księgę o pożółkłych stronach. Chwilę później odszedł, zapewne aby kontynuować swoje sprawy, które zostały przerwane przez krótką pogawędkę z Tobą.

Sprawdził tę księgę.

Poniekąd odpowiednik tego, co właśnie miałeś w ręku, z tym że tyczył się Magii Mutacji.

Teraz pytanie, co było w tym tak specjalnego, że jego towarzysz mu ją podał?

Najpewniej uznał Twoją fascynację Alchemią za pierwszy krok do nauki Mutagenizmu.

Zawsze coś, może kiedyś coś stworzy. Zajął się więc tą starszą księgą.

Czytanie jakoś Ci idzie, jak to dobrze być tym wykształconym.
- Panie? - zagadnął nagle gobliński służący, którego nawet nie zauważyłeś, bo był niewiele wyższy od stołu, przy którym czytałeś, a i byłeś pochłonięty lekturą. - Pan Kettlos wzywa pana do siebie. - powiedział i po przekazaniu tej nowiny niezwłocznie udał się do wyjścia, aby Cię poprowadzić.