-Mogą się nawet polepszyć.
Uśmiechnął się od ucha do ucha.

- Nie podniecaj się zbytnio. Powiesz swoim ziomkom, że warto mnie nie zabijać?

-Może mnie posłuchają, może nie.
Powiedział.

- Nie zależy im zbytnio, więc raczej posłuchają, choćby żebyś się zamknął. A jeśli nawet nie, to mówi się trudno. Chcę tylko, abyś spróbował ich przekonać.

-Kiedyś zapytam Cię o twoje imię, na razie pozostaniesz Nieznaną. O czymś jeszcze chcesz porozmawiać? Misję oczywiście zamierzam zakończyć z sukcesem.

- Zaspokoję twoją ciekawość od razu: Wołają na mnie Ismena. I nie, nie odczuwam specjalnej ochoty na pogawędki.

-Zepsułaś klimat. W każdym razie widzimy się w przyszłości. Dalekiej lub krótszej....
Wyszedł z celi i poszedł do Agaresa.

Zaraz po wyjściu zatrzymał go strażnik, patrząc się na niego pytająco.

-Nie rozumiem.
Powiedział.

- Czy dowiedziałeś się czegoś interesującego? - sprecyzował

-Ma na imię Ismena. Niezbyt rozmowna.

- Może z tobą wiele nie gadała. Nam ględziła bez przerwy. Szczerze chętnie wrzuciłbym ją do wulkanu, choć nie wiem, czy mi pozwolą.

-Zależy jak ją traktowaliście...gdzie jest wulkan?

- Najbliższy? Jakieś pięć mil stąd. Pełno ich w tej sferze.

-Wszystkie oczywiście aktywne i wręcz chętne do erupcji?

- Nie. Większość jest zastygła i nie różni się niczym od zwykłych gór, poza tym, że na szczycie jest stromy krater, do którego można kogoś wrzucić.

-Musisz bardzo lubić wulkany.

- Nie da się ukryć. Ale wracając do tematu; Rozpoznajesz ją w ogóle?

-Kiedy byłem więziony w katakumbach była służką u nich. Była.

- W takim razie może część z tego co mówi jest prawdą. Chyba jednak nie będzie wrzucania do wulkanu. Szkoda.

-Szkoda marnować wulkan.

- Oj tam, przecież wulkanu nie popsujesz. Jak ma wybuchnąć, to wybuchnie. Swoją drogą odwaliłeś świetną eksplozję wtedy pod zamkiem.

-Do trzech razy sztuka, więc czekam na następną samobójczą misję.

- Radzę ci zaczekać gdzie indziej. Tutaj nie jest zbyt przyjemnie.

-Rozumiem. W takim razie opuszczam Cię wartowniku.
Jak powiedział tak zrobił.

A więc opuścił loch. Gdzie teraz miał zamiar się udać?

Zbrojownia lub coś podobnego.

Miał już trochę doświadczenia w chodzeniu po zamku, więc wkrótce znalazł zbrojownię. Naturalnie strzeżoną.

Podszedł do wartownika i spytał go:
-Doszły do arsenału jakieś materiały wybuchowe?

- Udało nam się zrabować parę beczek prochu - odpowiedział jeden ze strażników

-Jakaś broń palna?

- Parę muszkietów i chyba jedna bardziej nowoczesna sztuka. A po co ci to wiedzieć?

-Ciekawość to pierwszy stopień do piekła.

- Ty już dawno spadłeś z tych schodów na łeb, więc nie musisz się więcej dopytywać. No chyba, że masz w tym jakiś faktyczny interes.

-Tak tylko pytałem.
Poszedł do Agaresa.

Nikt go nie zatrzymywał. Agaresa zastał, jak zwykle, siedzącego na swoim tronie.
- Ah, to znowu ty. O dziwo nawet nie jestem zirytowany. Zapewne przyzwyczaiłem się już do twoich wizyt.

-Proszę o uwolnienie więzionej przez Ciebie kobiety. W sumie ona prosi, ja jestem pośrednikiem jak zawsze.

- Słyszeliście? - Ze strony korytarza rozległy się kroki. Najwyraźniej strażnicy poszli wykonać prośbę Nasima - Zrobione. To tyle?

-Dziękuję, gdzie się skierowała?

- Umm... To była taka przenośnia. Wydałem rozkaz strażnikom, którzy raczej bez problemu go wykonają, ale zajmie im to parę chwil. Nawet gdyby już ją wypuścili, nie wiedziałbym, gdzie się skierowała... czemu w ogóle muszę to tłumaczyć?

-Nie miałem w sowim życiu za dużo normalnych stosunków międzyludzkich, może dlatego nie zrozumiałem...

- To widać. Więc może pójdziesz porozmawiać z tą swoją koleżanką, albo z kimkolwiek, kto nie ma zamku do zarządzania?

-Jak sobie chcesz, Panie.
Poszedł szukać koleżanki.

Znalazł ją na korytarzu, czy może raczej ona niego
- O witaj, właśnie mnie zwolnili. Chyba jestem winna ci podziękowania. Rzadkość w tej sferze.

-Przyjmuję Twoje podziękowania. Co teraz zrobisz?

- Szczerze nie wiem. Popytam się tutejszych, czy jest jakaś robota. W ostateczności mogę zwinąć trochę zapasów i udać się w drogę do innej części sfery - odparła. Nie wyglądała na szczególnie zaniepokojoną sytuacją, a raczej na zadowoloną z przebiegu wydarzeń.

-Powodzenia. Ja tu jeszcze popracuję.

- Nawzajem. Oby piekło było nam obu lekkie - po tych słowach odwróciła się i poszła w swoją stronę

Wraca do swojego pokoju.

Zastał go w nienaruszonym stanie.