Bilous

Położył się więc. Było dość przyjemnie, szumiał lekko wiatr, trawa była wygodna a słońce nie świeciło w oczy. Brakowało tylko śpiewu ptaków.


Bóbr

W końcu doszli do ów korytarza. Byl on długi i pełen drzwi
- Tutaj są pokoje dla gości. Ostatnio tych nam brakuje, więc... możesz się rozbić gdziekolwiek.

Michał

Góra była dość wysoka, wiec sporo mu to zajęło. W końcu jednak znalazł się na szczycie.

- Jak milusio..- mruknął do siebie, posiedział tak dłuższą chwilę po czym wstał i ruszył dalej przez wąwóz -.

Poszukał wzrokiem miejsca, w które warto byłoby się udać; czegoś ciekawego.

Michał

Sąsiednie wzgórze wyglądało na zamieszkałe. Widoczne było kilka małych chatek i jakiegoś rodzaju większych obiektów przypominających obeliski.


Bilous

Teren się podnosił, wąwóz rozszerzał a drzewa zaczęły formować niewielki las. W pewnym momencie usłyszał jakiś szelest dobiegający z pobliska.

Poszukał czegoś innego, jeśli nie znalazł, udał się na "sąsiednie wzgórze".

Znalazł masę drzew, parę stokrotek i duży kamień.

Nie zatrzymywał się, udawał że nic nie widzi jednak uważniej się przyglądał .

Wszedł do bylejakiego pokoju i rozejrzal się.

Udał się więc na to wzgórze :V

Bilous

Po chwili spostrzegł leżącą na trawię kartkę papieru.


Bóbr

W pokoju znajdowało się łóżko, biurko z dołączonym sprzętem do pisania oraz nieco podniszczona komoda. Wyglądało na to, że ktoś chciał miło urządzić pokój, ale brakowało mu funduszy.

// #Niewidzialny

Schylił się po nią i przeczytał to co było na niej napisane, jeśli coś było .

Położył się na łóżku i spróbował zasnąć.

Michael

Szedł więc pomiędzy drzewami. W miarę zbliżania się zaczął wyróżniać poszczególne sylwetki, choć wciąż nie był w stanie dojrzeć szczegółów.


Bilous

Zaczął więc czytać:

Jeśli to czytasz wiedz, że czytasz najwarzniejszy fragment pisma jaki pod słońcem lub księrzycem kiedykolwiek znaleźć się mugł. przeczytaj to do końca, gdyrz objawione ci zostaną boskie skerety i tajemnice...

Nagle usłyszał coś zza pleców


Bóbr

Musiał sporo się nachodzić, więc zasnął dość szybko. Jednak niedługo potem się obudził.

Odwrócił się z jedną ręką na pepeszy, trzymał ją tak żeby była wycelowana przed niego

- Pokaż się sku*wysynu albo nafaszeruje ci dupsko ołowiem tak że będziesz przypominał polskie miasto po przejsciu ruskiej armii

Szedł spokojnie rozglądając się.

Wstał i rozejrzal się.

Bóbr

W pokoju niewiele się zmieniło


Michał

Po jakimś czasie dotarł na miejsce. Najwyraźniej ktoś go zauważył, gdyż parę sylwetek pobiegło w przeciwną mu stronę.


Bilous

Gdy tylko się odwrócił dostał jakimś twardym pociskiem w głowę. Ogłuszony upadł na trawę.

- Hej! Czemuż uciekacie?
Krzyknął.

A zatem cóż miał zrobić skoro został ogłuszony ? Leżał .

Poszedł do tego pomieszczenia gdzie widział pana w mundurze.

Michał

Nie było odpowiedzi.


Bilous

Po chwili do Wasilija podszedł mężczyzna z siwą brodą, ubrany w coś na kształt worka.
- Oho, kogo my tu mamy? Miałem szczęście, że nie trafiłem w ten twój hełm.


Bóbr

//Że niby jakiego?//

Uśmiechnął się lekko, jeśli mógł się ruszać postarał się szybko wyszarpać swój nóż z cholewy i przebić nim nogę swojego rozmówcy .

Szedł do nich ;_;

Michał

Po chwili dwóch mężczyzn z włóczniami przybiegło i zagrodziło mu drogę. Mieli ciemną karnację, długie włosy i bardzo osobliwe stroje, wykonane z nieznanego Carlowi materiału.
- Stój! Z racji wkroczenia na to terytorium wyzywam cię do walki! - odezwał się jeden z nich


Bilous

Cięcie wyszło dość niezdarnie. Nieznajomy odskoczył i powiedział
- Ejże! Skąd ty się urwałeś?


Bóbr

Na miejscu nikogo już nie było. W ogóle w zamku zrobiło się pusto. Najwyraźniej nastał tutejszy odpowiednik nocy.

- Ze Stalingradu .

- Walki? A po cóż od razu agresję wprowadzać? nie mam złych zamiarów.

Michał

- Takie prawo obowiązuje w tej krainie. Staniesz do walki, czy uciekniesz? - rozmówca nie wydawał się zbyt przyjazny


Bilous

- Jakieś nowe miejsce? Bo ja nie do końca na bieżąco.

- Druga Wojna światowa, Hitlerowcy ? Niemcy ? Cokolwiek ?

- Prawo? Właśnie, jestem tu nowy. Wytłumaczycie mi, jak się sprawy mają?

Poszedł więc spać dalej.

Bilous

- Nic a nic. Nie słyszałem o tej drugiej wojnie światowej, pierwszej zresztą też nie. O co się biją?


Michał

- Ta sfera jest miejscem nieustającej walki. Jeśli chodzisz z bronią, oczekuj wyzwania. Jeśliś silny, będziesz mógł wejść. Jeśliś słaby, umrzesz ponownie. Do której grupy należysz, rycerzyku?


Bóbr

Tak wiec zasnął. Tym razem obudził go hałas w korytarzu.

- O poglądy, jak zresztą zawsze .- stwierdził -. Zabito mnie w 1943 roku .

Wstał i wyszedł z pokoju żeby sprawdzić co się dzieje.

Wyjął miecz z pochwy.
- Do z niechęcią przyjmujących wyzwanie.

Bilous

- Według jakiego kalendarza? Juliańskiego?


Michał

- Więc należysz do tej sfery - jeden z mężczyzn wyciągnął miecz, a drugi odsunął się na bok


Bóbr

Na zewnątrz żołnierze biegali chaotycznie. Jeden z nich podbiegł do Władysława.
- Hej ty! Nieważne kim jesteś, chwytaj za broń i właź na mury!

Przyjął pozycję obronną, jak to miał w przeciwnym do odwagi zwyczaju.

RozejrZal się za jakąś bronią do wzięcia.

- Nawet nie wiem co to jest, ale raczej tak .

Michael

Przez chwilę mierzyli się wzrokiem. Nagle przeciwnik zamachnął się na rycerza mieczem.


Bobr

Żadna bron nie leżała w pobliżu. Jednakże wciąż miał ze sobą swój ekwipunek bitewny


Bilous

- Aha. I mam rozumieć, że przyszedłeś tu sam?

- Nie, moja kompania stu strzelców czai się w około i czeka aż wydam rozkaz strzału .- stwierdził -.

Sparował cios i wykonał kontratak, tnąc od lewej w tułów wroga.

W takim razie pobiegł z toporem w ręce na mury.

Bilous

- Aha. A po co taka liczna brygada?


Michał

Udało mu się przejąć uderzenie, jednak przeciwnik nie pozwolił mu na kontratak, kopiąc go w nogę i przewracając na kolano.


Bobr

Pobiegł więc wraz z gromadą żołnierzy. Na mury prowadziły kolejne schody, tym razem bardziej strome.

- Akurat się zdarzyło że wszyscy padliśmy pod Stalingradem .

Czym prędzej odskoczył od wroga, jeśli ten miałby zamiar go zaatakować, to cios spróbował sparować. (dzikie rymy)

Wszedł tymi schodami.

Bilous

- Weź nie ściemniaj. Musielibyście mieć czas się sformować, a przecież widzę, żeś nowy.


Michał

Ledwie udało mu się uniknąć pchnięcia mieczem. Po nieudanym ataku przeciwnik się wycofał, najwyraźniej także czekając na atak.


Bóbr

Po jakimś czasie dotarli na szczyt. Mur był niezwykle szeroki i zewsząd obstawiony metalowymi rurami na kółkach. Polskich żołnierzy było pełno, ale nie widać było żadnych wrogów.