//Budzisz się nie wiesz gdzie i nie wiesz kiedy, ale wspomne synbiotowi żeby następnym razem brał tłumik\\
Odbiegł od niego żeby nabrać dystansu.

Dystans zniknie za 5 sekund.

Odbił się od ściany i uderzył go w splot słoneczny.

Coś tam go odrzuciło, ale nieatpliwie ma Cię dość.

//czasem się palec omsknie podczas pisania\\
Szybki podbrudkowy i kopniak poniżej pasa.

Nie zareagował, ale go podniósł i rzucił.
W międzyczasie Hawk leci za śladem Symbionta.

Starając unikać przeciwnika przekazał ~ Wiesz że na ziemi panuje pewna tradycja, jakoby osoba która sprowokowała niebezpieczną sytuacje na innej powinna jej do k*rwy nędzy pomóc! ~
//Mógłbyś pójść tym symbiotrm troche w Sheldona Copera\\

-Nie widzę takiej potrzeby.-chyba się uśmiechnął. Chyba się do ciężkiej uśmiechnął. Ale tamten gościu zaczyna Cię niebezpiecznie okładać.

~ Jak ja cię ku*wa nienawidze ~ odskoczył wyciągnął glocka i wystrzelił kilkakrotnie przeciwnikowi w twarz

Rzucił się do ucieczki szukając po drodze czegoś mocniejszego najlepiej wybuchowego żeby obronić się przed ribotem
//Mógłbym odrobine zmienić mojego symbiota? Bo to co mam to taki symbiotowy pakiet a większość ma jakieś dodatki, i moja postać może ssać dobiore sobie ocxywście jakieś wady w gratisie\\

//Przeszło, nie dyskutujemy.
Widzi beczki z gazem.

//a chciałem dodać sobie takie szpony i nóż jak w prototyoe :(\\
Rozszczelnił po czym biegł dalek czekając aż robot podejdzie. Gdy to zrobił strzelał w niego by kule odbite od jego powłoki zaiskrzyły

//Czyli to co ja mam .-. I to nie nóż tylko Ostrze.

*Jebudu*
Ale robot dalej kroczy.

//To tyle z oryginalności nie pamiętam na pamięć skilli evoli\\
Biegł dalej

Idzie za tobą i strzela.
-Chcesz, bym wkroczył?

//Evole były ograniczone do bomby chemicznej i podwójnych Ostrzy. Zaś Prototype'y (Alex Mercer i James Heller) mogą używać: Pnączy, Chłostacza, Ostrza (pojedynczego), Szponów, Mocarnych Pięści, Wzroku Zainfekowanego 1 i 2 (chodzi o rodzaj), Pancerza, Tarczy, Bomby Chemicznej, Muskulatury (Trochę gorsze niż Mocarne Pięści) i Dewastatora. Korobov to było do mnie?

//To Hawka? A i owszem.

-Tylko w krytycznej sytuacji.
Odpowiedział przez komunikator z Bazy Defenders.

//Tylko że mercer tworzył evole, i stworzył hellera, wydaje mi się że to on nakładał in ograniczenia, i nie pozwalał się nawzajem zabijać. A heller zdobył właśnie w ten sposób dodatkowe moce, zresztą evole to nazwa nowego gatunku. Bo skoro mercer stworzył hellera tak jak inne evole, a ten był w stanie osiągnąć moc mu równą to inne evole prawdopodobnie teź były w stanie tylko bały się mu sprzeciwić\\
~ Przydałoby się ~

//Hejter to było pytanie do Fronterina poprzez komunikator.

Hawk
-Jasne.-leci za śladem.

//czekaj bo się zgubiłem to ja gadam z symbiotem czy kim?\\

//Symbek.

//Ale to z pomocą było do Fronterina przez komunikator.

//Jedna osoba na raz bo się nie wyspałem. Korbov słowo "wkroczyć" były użyte przez symbiota czy hawka?

//Hawka do mnie. Gdyż użył komunikatora, którego używają Defenders.

//Znaczy to był symbiont. Jakbym w jakiś sposób to rodzielił, ale w sumie mogą być obie odpowiedzi.

//Okej\\
Biegł dalej i unikał przeciwnika oraz rozglądał się za bronią

Hejter
Bronią może być wszystko tak szczerze.

Gzależało mu na jakiejś broni zdolnej zniszczyć androida

Widzisz butlę z gazem spawalniczym, szybkoschnący beton i wodę.

korobov pisze:
No i Catty poszła za nią, radośnie niosąc twoje i swoje prezenty.
-Ale wiesz co, nie aż tak źle... I Mleczko niezłe... Powinnaś spróbować.

-Mleka? Jakoś nie jestem przekonana, wolę mocną kawę...- powiedziała, wreszcie znalazłszy (chyba) właściwe pomieszczenie. Uchyliła nieznacznie drzwi i zajrzała do środka, mając nadzieję, że nie pomyliła pokoi. Choć w sumie... Komu mogłaby w czymś przeszkodzić w mrowisku?

Em... Mrówkom? Królowej. Tak czy siak, w pokoju panuje taki porządek, jaki zastała.

//Znasz znaczenie wyrażenia: pytanie retoryczne?

Weszła do środka, wpuściła Catty, po czym zamknęła za nimi drzwi tak cicho, jakby nawet ich mechanizm się nie poruszył, gdy korzystała z klamki (choć rzec jasna tak nie było). Podeszła do łóżka i usiadła na jego brzegu, po czym zerknęła na tygrysicę. -Dobra... Czy tylko moim zdaniem to było choć odrobinę dziwne?- zapytała, mając rzec jasna na myśli wizytę Mikołaja, na dodatek w mrowisku. Szczerze powiedziawszy, dawno przestała w niego wierzyć. Kiedy robiono na niej bolesne eksperymenty i trzymano ją niczym zwierzę w klatce, przestała wierzyć w cokolwiek. Wcześniej była bardzo religijna, a wówczas... Cóż, doszła do wniosku, że nie ma Boga, nie ma świętych, nie ma demonów i nie ma Diabła. Są tylko ludzie. Okrutni i zdolni do wszystkiego, potrafiący sobie nawzajem zrobić niewyobrażalną krzywdę. Tak jak tamci zrobili to jej... Dziecięce, naiwne wierzenia więc ma się rozumieć także bardzo, bardzo szybko poszły w odstawkę.

-Nie, to nie było dziwne.-powiedziała rozrywając papier.

//-Coś ty, na pewno nie zwariowałaś i nie masz żadnych omamów!- oznajmił mi gadający tygrys.

Westchnęła. -Skoro tak twierdzisz...- mruknęła i wzięła się za rozpakowywanie swoich prezentów.

//I mówi to dziewczyna przemiejająca się w tygrysa... Częsciowo..
A tam były wyroby pani Mikołajowej, jakiś woreczek oraz wszystkie książki o Sherlocku Holmsie podpisane przez autora! Oraz wiele innyvh książek.

Samanta rzecz jasna ucieszyła się z prezentów, choć ciężko byłoby to po niej poznać. Zwłaszcza z książek, choć za wyroby pani Mikołajowej oczywiście też była wdzięczna! Przejrzała kilka pierwszych książek o Sherlocku Holmesie, jakie wpadły jej w ręce, uważnie przyjrzała się podpisom, po czym postanowiła sprawdzić zawartość tego jakiegoś woreczka.

//Aż mi się Book of Murders przypomniało... Pojawił się tam autor Sherlocka Holmesa.

W środku perły, rubiny, diamenty i jakieś bardziej niezydentyfikowane kamienie. Była tam też karteczka z napisem: "W największej potrzebie rzuć o ziemię i pomyśl o ratunku."

No dobrze... zdziwiła się nieco, jednak postanowiła nie kwestionować tego, co mogłoby jej dać rzucenie perłami i kamieniami o ziemię w razie potrzeby. Westchnęła, odkładając prezenty na bok i zastanawiając się, co będzie robić przez resztę dnia. W normalnych warunkach pracowałaby teraz, ale to nie były normalne warunki. Ech... Jak ona się w ogóle w to wpakowała!? Wszystko przez tego gościa w fiolecie... Gdyby nie zjawił się w jej domu nic by się nie wydarzyło!

Idąc tym tropem, gdyby nie Wielki Wybuch, nic by się nie wydarzyło.
Catty wlazła na łóżko i spojrzała się na karteczkę.
-Stawiam na te niezydentyfikowane kamienie, że trzeba rzucić.

-Hę?- spojrzała na nią i dopiero po chwili dotarło do niej, o co Catty chodziło. Myślami była już daleko gdzie indziej... -Ach, chodzi ci o tą karteczkę... Też to tak zrozumiałam, ale słabo mnie to obchodzi. Nie wiem, co musiałoby się stać, żebym faktycznie użyła tego czegoś. Ja nie ufam takim rzeczom...- mruknęła, po czym znów przeniosła wzrok na sufit. W sumie, z tym wielkim wybuchem... Nawet nie byłoby tak źle, gdyby i do niego nie doszło. Przynajmniej może by teraz nie istniała i nie znajdowała się w takiej, a nie innej sytuacji! No jak tu nie kochać życia...

Zaczęla się do niej łasić.

Pogłaskała delikatnie tygrysicę po grzbiecie, po czym sięgnęła po jedną z książek, które otrzymała i ułożyła się na łóżku, otwierając na pierwszej stronie. Jakoś trzeba zabić ten czas...

Chyba pierwsze wydanie. Co jak co, ale Scherlock zawsze dobry.

Tak więc czytała. I nie, nie zamierzała sobie robić przerw podczas czytania, po prostu zagłębiając się w lekturze. Chciała zapomnieć o wszystkich zmartwieniach... Swoją drogą, ciekawe, ile czasu zajmie ogarnięcie Tarczy, że Squirrel i Ant-Man ukrywają ją przed między innymi nimi.

Kijwie tak szczerze.

Czytała dalej, nie bardzo przejmując się czymkolwiek poza treścią książki.