//Mało to jest kuźwa w opisie :v//
-Równie dobrze i tak mogę teraz stąd zwiać w przeciągu ledwie kilku sekund i ten cały Kartel mógłby szukać wiatru w polu, ale wtedy wkracza opcja tego co mogliby zrobić komuś z was.

Najemnik wzruszył ramionami wracając do picia, a nikt inny nie miał zamiaru odpowiedzieć.

-Chyba wolę znaleźć jakieś normalniejsze miasto...- Wzruszył ramionami, po czym zebrał do siebie swoich towarzyszy.

- No tak... przecież mamy różne postrzeganie wieku. - skomentowała, po czym dodała- A co z charakterem? Barbarzyński czy raczej miły? - zadała kolejne pytanie, chociaż mogła domyślać się odpowiedzi. Cóż, kto pyta nie błądzi.

FD_God:
Nie było kogo zbierać. W końcu wszyscy nadal siedzieli przy stole.
Lunaaax:
- Niedługo sama się przekonasz. - powiedział Wampir nakładając na głowę kaptur i prowadząc konia w kierunku bram miasta.

-No to trzeba liczyć się z faktem, że spalą to miejsce... Cóż...- Począł powoli przygotowywać zaklęcie teleportacji, jego ludzie z miejsca powinni podejść do niego i usadzić dłonie na jego oraz kogoś obok ramionach tak by uformować zamknięty krąg.

Zrobiliście kółko, a większość gości miała to gdzieś. Tylko Elfka patrzyła się na Twoje poczynania.

Przez całą drogę do miasta nic już więcej nie mówiła.

-Zamierzasz się zabierać, Vierna? Jak mnie tu nie zastaną to mogą nieco się zdenerwować, a kto wie co wtedy zrobią.- Spojrzał na kobietę czekając na to czy coś odpowie.

FD_God:
- Godzina już minęła. - powiedziała, a na jej twarz znów wstąpił uśmiech.
Lunaaax:
Kiedy byliście już blisko bramy Wampir znów Cię zakneblował.
- Czego ku*wa?! - ryknął jeden ze strażników przy bramie wyglądających bardziej na takiego co częściej używa mięśni, a nie głowy.
- Interesy. - mruknął Wampir wskazując na Ciebie.

Uśmiechnął się cieplej w jej stronę.
-Zatem zrób to samo co reszta.- W tym czasie zwolniło się jedno miejsce przy jego ramieniu. Zabieramy się do mnie, a to kawałek drogi.

Niepewnie złapała za rękę Ciebie i jednego z towarzyszy.
- A gdzie mieszkasz? I czym właściwie się zajmujesz?

-Mieszkam niedaleko Hammer z powodów w miarę dobrego bezpieczeństwa i niskiej przestępczości, a niegdyś pracowałem jeszcze jako najemnik w służbie różnorakich armii, zawsze przynosiło to jakiś zysk, gdy wystawiałem do walki siebie oraz swoich ludzi. Dobra... Gotowa do drogi?

Kiwnęła głową i zacisnęła rękę na Twojej dłoni.

//Ramieniu*//
-Znikajmy stąd zatem.- Dokończył kilka gestów dłonią, a okrąg energii zaczął pojawiać się wokół ich zamkniętego skupiska, który zaraz ich przetransportował do domu Arkora.

//Czyli takie kółko...//
Transportowaliście się tam bez problemu.
//Zmiana tematu. Dodaj go. Zacznij.//

Na podstawie zachowania strażnika wywnioskowała stan jego kultury osobistej. Czekała na dalszy rozwój sytuacji.

- Sprzedać ją? Jaka taka brzydka. - powiedział drugi, a pierwszy dodał:
- Przechodź, ku*wa.
I tak brama stało otworem.

Mając bardzo dużo możliwości będąc związaną i zakneblowaną, starała się myśleć o czymś przyjemnym, czekając na dalszy rozwój sytuacji.

Prowadził Cię miastem, a przechodnie i strażnicy mieli Cię gdzieś. Dojechaliście w końcu pod coś co wyglądało na pałacyk. Z równo wyciosanego granitu i marmuru.

Eleganckie lokum. - pomyślała, podziwiając budynek. MMijanych wcześniej ludzi oraz przedstawicieli innych ras miała w poważaniu.

Wampir zdjął Cię z konia, rozciął Ci więzy na nogach i za pomocą Magii Krwi przywrócił krążenie. Mogłaś już nimi poruszać, ale nadal miałaś związane ręce i byłaś zakneblowana.

Jej ciało odczuło ulgę w miejscach, gdzie liny ją trzymały kilka godzin. Starała się kiwnąć lekko w podzięce Wampirowi, mimo iż chowała do niego głęboki uraz.

Pchnął Cię w kierunku bramy pałacu zostawiając przed nią swego konia.

W milczeniu szła tam, gdzie popychał ją porywacz.

Znalazłał się pod wrotami pałacu. Wampir mruknął coś niewyraźnie i szybko, a brama stała otworem.
Weszliście do drewnianego korytarza oświetlanego przez liczne pochodnie. W ich upiornym świetle wyraźne cienie rzucały głowy i czaszki wielu znanych i nieznanych Ci zwierząt, a także przedstawicieli wielu ras. Na końcu korytarza widać było jaskrawe, zielone światło. I właśnie tam się kierowaliście.

Nie śpieszyło jej się zbytnio na spotkanie z właścicielem posiadłości, więc zwolniła kroku, niechętnie przystępując ze stopy na stopę. Wystrój wnętrza zrobił na niej wrażenie. Jakie? Można łatwo się domyślić.

Wampir popchnął Cię dalej warcząc coś przy tym.

- Czy mógłbyś powtórzyć? - zapytała, starając się być miła.

//Knebel.//

// O ja mądra. ;-; Przepraszam. //
Gdyby tylko mogła mówić, zapewne spytałaby się wampira, co tam mamrotał. Ale nie mogła, więc przyśpieszyła krok do normalnego, zwykłego tempa.

I tak weszliście do sali tronowej lub czegoś co ją przypominało.
Centralne miejsce zajmował tron i siedzący na nim człowiek. Łysy, z twarzą pokrytą bliznami. Cała sala tronowa była z jakiegoś czarnego kamienia, a oświetlały ją pochodnie. W gorzej oświetlonych kontach sali mogłaś zauważyć jakieś sylwetki.
- Witaj, Lordzie Zaan. - powiedział Wampir kłaniając się nisko. - Cholerny watażka. - mruknął pod nosem podnosząc się.
- Co Cię do mnie sprowadza, Wampirze bez domu? - odrzekł domniemany Lord tubalnym głosem.
- Chciałem byś przebaczył mi moje przewinienia, a i pozwolił odpocząć tu kilka dni.
- Kilak dni?! - zagrzmiał watażka. - Jak śmiesz?! Ostatnio w ciągu tych "kilku dni" straciłem dwóch elfich łuczników, żebyś Ty mógł zaspokoić głód.
- Pamiętam o tym i dlatego przynoszę Ci prezent. - powiedział wskazując na Ciebie. Dopiero teraz watażka zmierzył Cię wzrokiem.

Dziewczyna pochyliła nieco tułów, jakby oddając (nie)należyty szacunek lordowi. Czekała na dalszy rozwój sytuacji wraz z towarzyszącym jej strachem.

Watażka pokiwał głową kilka razy.
- Nie jest taka zła. Skąd ją wytrzasnąłeś?
- Znamy się już wystarczająco długo byś wiedział, że nie zdradzam wszystkich swoich sekretów.
- Oczywiście, krwiopijco. Przyjmuję dar, a moja służba odprowadzi Cię do pokoju. - powiedział Lord dając znak ręką, a dwaj Orkowie, napakowani i uzbrojeni po zęby poszli z Wampirem by wskazać mu drogę do pokoju.

Spojrzała pytająco na Lorda w oczekiwaniu podjęcja przez niego decyzji dotyczącej jej skromnej osoby.

Wskazał ręką na Ciebie, a jakiś Elf zbliżył się do Ciebie. Wyjął sztylet i rozciął Ci więzy, po czym zdjął knebel. Rzucił to na ziemię i odszedł na swoje miejsce.

Chwilę stała w miejscu, zastanawiając się, co począć, rozmasowując jednocześnie niejsca wcześniej związane liną. Nareszcie postanowiła się przedstawić, mimo iż była całej tej sytuacji niechętna:
- Witaj, Lordzie. Nazywam się Vee, pochodzę z małej wioski w Księstwie Ludzi. Tamte wampirzysko mnie porwało i przyprowadziło przed twoje oblicze, panie.

- Nie obchodzi mnie Twoja przeszłość. Teraz jesteś moją własnością.

- Tak, wiem. Ale uznałam, że warto co nieco wiedzieć o swoich "rzeczach".

- Nie jesteś tu od myślenia. Ktoś pokaże Ci kwaterę. - rzucił i znów machnął ręką.

Postanowiła zamilknąć i w tym stanie czekała na tego kogoś.

I przybył.
Przed Tobą stoi Mroczny Elf w całej swej okazałości. Przy pasie nosi dwa sejmitary - zakrzywione miecze drowów -, statuetkę przedstawiającą jakieś zwierze i małą sakiewkę. Nosi czarne buty, spodnie, koszulę i pelerynę. Idealnie pasują one do jego mahoniowej skóry i kontrastują z białymi włosami.
Drow skrzyżował ręce na piersi, patrząc na Ciebie z wysokości ponad dwóch metrów.

- Witaj -przywitała się, jak nakazywały dobre maniery- Będziesz się tak na mnie dalej patrzył czy wykonasz rozkaz swojego pana? - odwróciła wzrok.

- Drizzt. - stwierdził po czym dodał: - Drizzt Do"Urden. - mówił jakby miał gdzieś wolę coraz bardziej zirytowanego watażki.

Nie rozumiejąc słów Mrocznego Elfa, po prostu rzekła do niego:
- Przepraszam, ale nie zrozumiałam słów. Mówisz może w spólnym?

Elf pokręcił głową.
- Drizzt Do'Urden. - powiedział wskazując dłońmi na siebie. - Jestem Drizzt Do'Urden. - dodał dla pewności.

- Cześć, Drizzt. To raczej nie czas na poznawanie nowych kolegów. Poza tym Twój szef się denerwuje - tu spojrzała na tego łysego gbura siedzącego na tronie.

Kiwnął jedynie głową i skierował się do jednego z wyjść z sali.

Miał ją gdzieś zaprowadzić, więc poszła za nim.

Elf zaprowadził Cię do skromnie umeblowanego pokoju. Małe łóżko, szafa, kufer i tobołek w koncie.