Nosgoth zniknął tak widowiskowo jak się pojawił i spotkanie dobiegło końca.

Wstał i spokojnie skierował się do wyjścia.

Udało Ci się opuścić salę.

Wrócił do pracowni

Była pusta, jeśli nie liczyć eksperymentów.

*Stoi pod bramą* Wpuśćcie mnie! Jam jest Kael i przybywam by się spotkać z Królem Nosgothem!

Szybko sprawdził ich stan, czy oby żaden nie umarł.

*Wchodzi do sali Nosgotha* Panie mam wieści *Czyta raport* I to wszystko. Żegnam. *Idzie do swojej komnaty*

Omeg:
Wszystkie żywe, a i przy okazji ktoś puka. Pewnie po odebranie eksperymentów.
Carmilion:
//Następnym razem wypowiedzi postaci zaznaczaj myślnikiem (znaczy coś takiego: - ), a wykonywanie czynności obejdzie się bez gwiazdek. Oddzielaj to też enterem.//
Właściwie to zatrzymano Cię już pod Czarną Bramą, czyli wielką fortyfikacją między dwiema górami blokującą wejście do Angbandu.
Przed Tobą pojawił się nagle Wampir z mieczem jednoręcznym, w zbroi i z czymś wyglądającym jak amulet na szyi.
Wampir jak Wampir, wyglądu opisywać nie trzeba.
- Człowiek? - zapytał ze zdziwieniem. - Nosgoth bardzo lubi ludzi. - rzekł obnażając długie kły. - Zwłaszcza jako główne danie.

Zadowolony, że nie musi ponownie czekać, otworzył drzwi.

Stały tam te same Wampiry, które dostarczyły Ci wcześniej Burgundy i ludzi.
- My po te Twoje potworki. - rzekł jeden.

- Są gotowe i na razie żywe - ustąpił im drogi

Omeg:
Kiwnął głową i razem z towarzyszem zabrał wszystkie.
Carmilion:
//Panu już dziękujemy. Ban.//

//No i elegancko//

- Przyniesiecie kolejne? Jeśli tak, to kiedy?

- Inni, słabsi Magowie zajmą się masową produkcją tych stworów, a Ty masz zabrać się za coś innego.

- To dość pochlebne, ale czym miałbym się takim zająć?

- Ty tu jesteś wynalazcą i szalonym doktorkiem. - stwierdził tą oczywistą prawdę wychodząc wraz z eksperymentami.

Westchnął, po czym raz jeszcze przejrzał półki, szukając jakiś potencjalnie niebezpiecznych składników.

To warownia Wampirów, panie doktor. Znalazłeś tu przynajmniej tuzin znanych Ci trucizn i przynajmniej dwa razy tyle nieznanych.

Wziął parę losowych trucizn i postawił je na blacie wraz z podstawowymi przyrządami chemicznymi.

No i tym sposobem możesz bawić się w małego chemika na poziomie trudności: śmiertelny.

Zmieszał ze sobą dwie losowe trucizny.

Czarna i zielona dały po zmieszaniu jakąś ciemnozieloną ciecz o bliżej nieznanych właściwościach.

Powąchał ciecz, po czym potrząsł zlewką chcąc ocenić jej gęstość.

Pachniała połączeniem siarki i róż, ale to pierwsze nieco przeważało. A poza tym ciecz ma taką samą gęstość jak zwykła woda.

Powinien poprosić kogoś o obiekty doświadczalne. Odłożył na razie zlewkę i sprawdził, czy nie ma oby żadnych mniej trujących mikstur.

Chyba takich nie było.

Wzruszył ramionami, po czym używając losowych trucizn stworzył jeszcze jedną mieszankę.

Stworzyłeś kolejną, teraz przypominającą wodę: Bez koloru, zapachu i smaku. Choć o tym trzecim trzeba by się przekonać.

Zatkał obie probówki, włożył je pod tunikę, wyszedł z pracowni i poszedł w kierunku lochów w nadziei znalezienia jakiś obiektów doświadczalnych.

Znów spotkałeś Wampiry, które przy jakiejś gorszej krwi grały w karty. Ich wypadałoby się zapytać o coś do testów.

Podszedł do nich
- Przepraszam, z tej strony początkujący alchemik. Dałoby się wypróbować na kimś truciznę?

- A to Ty. - mruknął jeden z Wampirów. - A kogo, albo co, byś chciał? Mamy tam sporo przedstawicieli różnych ras i gatunków.

- Nie mam zamiaru testować na zwierzętach. Potrzebuję humanoidów, najlepiej ludzi czy elfów.

- Możemy załatwić Ci kilku od zaraz, jeśli chcesz.

- Byłoby miło - odpowiedział, po czym dodał - Jeśli możecie, to zbierzcie zróżnicowaną grupę. Powiedzmy cztery osoby, dwóch ludzi i dwa elfy, czy coś w tym stylu.

- Zaraz ich dostarczymy.

- Dziękuję. Wiecie chyba, gdzie mnie znaleźć - odwrócił się i udał z powrotem do pracowni

Pięć minut nie minęło, gdy otrzymałeś ludzką kobietę i mężczyznę, oraz Elfa i Elfkę.

//Przytomni?//

- Szybcy jesteście. Z czystej ciekawości, jak obszerne są te wasze lochy?

- Widziałeś kiedyś skarbiec Krasnoludów? Jeśli nie to najmniejsze mają wielość góry. My mamy loch jak dwa, trzy takie skarbce. - wyjaśnił Wampir i odszedł zostawiając Ci przytomne obiekty do badań.

- Więc przejdźmy do rzeczy - zwrócił się do obiektów - Komu skrócić cierpienia?

Jakoś nikt nie miał ochoty wystąpić, nie wiedząc czego spodziewać się po tym stwierdzeniu.

Westchnął
- Pozwólcie, że wyjaśnię wam sytuację: Mam tutaj dwie mikstury, co do których właściwości nie jestem pewny. Mogą was zabić, albo nie. Zróbmy więc coś w rodzaju zakładu. Jeśli ktoś przeżyje eksperyment, pozwolę mu żyć dalej. Może nawet przekonam krwiopijców, aby go wypuścili. Jeśli zaś spróbujecie stawić opór, wkrótce zaczniecie marzyć o szybkiej śmierci - powiedział, po czym ponowił pytanie w nieco innej formie - To kto idzie pierwszy?

Wystąpił mężczyzna, człowiek.

- Więc to prawda, ze ludzie mają jakąś odwagę - położył na stole obie probówki - Chlapnij sobie z jednej. Którejkolwiek.

Wybrał to co uznał za wodę i pociągnął małego łyka.

Poczekał chwilę.

Po chwili jego stan nie uległ większej zmianie.

Czuł się trochę rozczarowany
- Nie czujesz się jakoś... inaczej?