Jedna ze strzał świsnęła obok niego.

*Przyspieszył tempa*

Jedna ze strzał trafiła go w nogę.
- Jaaa nie chcę umierać! - wydzierała się w niebo głosy dziewczynka.

*Po prostu wyrwał ją z nogi. Biegł dalej kulejąc*

Kolejna trafiła go w ramię (jeżeli nie chcesz umrzeć schowaj się gdzieś. Cyklopik na
zachętę -))

*Tego tak mocno nie zniósł. Schował się za drzewem. Wyrwał strzałę i zrobił sobie "opatrunek" na szybko z liści oraz z lian rosnących na drzewie. Po chwili biegł dalej*

W pewnej chwili "wyczuł" dziewczynkę, która stała trochę dalej.

*Jednak on uznał, że lepiej będzie najpierw wyeliminować zagrożenie. Biegł w stronę dziecka*

- POOOMOOCY - wydzierała się dziewczynka.

*Podwójnie przyspieszył w stronę dziewczynki. Takie darcie mordy to przesada :D*

W końcu dopadł dopadł do dziewczynki. Lecz wtem, w dziewczynkę wycelowano dwie strzały (jedna na głowę :D).

*Spostrzegł, że dziecko już się nie odzywa. Nawet się nie rusza. Wpadł w "furię". Zaczął pędzić do miejsca, z którego padały strzały*

Strzały przeleciały przez ciało woja. Usłyszał jakieś głosy. Całe jego ciało roiło się od długich cienkich prętów, zakończonych ostrzem z jednej strony, a lotką z drugiej. Upadł na ziemię... Ciemność...

//Idę, dokończymy jutro.

(Szlag, a chciałem "cofnąć ruch" :D)
*Zemdlał*

/kurde ile wy piszecie?

Revir pisze:
/kurde ile wy piszecie?

(Dużo :) )

Ciemność. Głosy. I ciagle ciemność.

*Nieprzytomność. Złe nadzieje i ciągle nieprzytomność...*

Czyżbym umarł? - była to jedyna myśl wojownika.

*Czekał aż coś się stanie*

Był nieprzytomny. Słyszał głosy (tak - zostaniesz wariatem :D).

Erykhit pisze:
Był nieprzytomny. Słyszał głosy (tak - zostaniesz wariatem :D).

(Znowu kuźwa?)
*CZEKAŁ*

Leżał, leżał (może w końcu się obudzisz?).

*Przebudził się, lecz nie miał siły by wstać*

- Leżcie spokojnie - rzekła jakaś kobieta. - No nie ruszajcie się tak!

*Nie mógł nic zrobić więc wykonał rozkaz*

- Podziękujcie trubadurowi Dandelionowi, gdyby nie on już byście nie żyli

*W myślach*
- Czyżby on?
*Normalnie*
- Już drugi raz uratował mi życie...

- Doprawdy? A no, widocznie miał powód... Nie ruszajcie się tak!

*Wykonał rozkaz*

(Może napisz coś od siebie? Zapytaj co z dziewczynką, itp.)

- A... Co z tą dziewczynką?
(Masz :P)

- Można powiedzieć, że uratowałeś jej życie. Pochodzi ona z królewskiej rodziny, uciekła, gdyż nie chciała poślubić... Nie ruszaj się! - zakasłała. - Elfy z Tasartir was zaatakowały. Nieprzyjemna sprawa.

- U-... Uratowałem jej życie? Nie zdążyłem nawet do niej dobiec, a oberwała dwoma strzałami...

- Coś musiałeś pomylić, dziecko ma się dobrze.

- Może...
*Już się nie odzywał*

- Mistrz Dandelion kazał Ci przekazać, że ciągle oczekuję na swoją lutnie.

- Dobsz...

- CO? Dobsz, to imię męża mojej siostry. Skąd go znasz?

(:D)
- Znaczy... Nie chodziło mi o imię...

- Słucham? Powtórz, Synku, bo nie do słyszę.

- Nie chodziło mi o imię.

<przypływa>-Ahh jak pięknie <nagle pojawia się wilk Maks> Co ty tu robisz?!
Byłem w twojej kajucie
-Że co proszę?! A zresztą <zauważa strzały> Hm co tu się stało <bierze jedną ze strzał>-Scoia'tael mają inne może to były elfy z Tasartir...

kuba1231232003 pisze:
<przypływa>-Ahh jak pięknie <nagle pojawia się wilk Maks> Co ty tu robisz?!
Byłem w twojej kajucie
-Że co proszę?! A zresztą <zauważa strzały> Hm co tu się stało <bierze jedną ze strzał>-Scoia'tael mają inne może to były elfy z Tasartir...

(Niech zauważy te zakrwawione :) )

Spójrz są też zakrwawione-Racja Maks... To były elfy z Tasartir Scoia'tael by szybko zabili tych ludzi no bo to przecież najlepsi łucznicy jakich Ziemia mogła nosić

kuba1231232003 pisze:
Spójrz są też zakrwawione-Racja Maks... To były elfy z Tasartir Scoia'tael by szybko zabili tych ludzi no bo to przecież najlepsi łucznicy jakich Ziemia mogła nosić

(Jak są z Tasartir, to nie z "Skojatel")

- Nie rozumiem. Jakie mienie? Państwowe? - zapytała.

- IMIĘ, nie mienie.

- Aa, golenie Cię bolą! Miałam gdzieś maść... Gdzie ona jest?