Marek

Trochę ciężko się otrzepać kiedy nie masz rąk.
- to nie myśl za długo bo nie byłoby co zbierać - warknęła. - czy ty zawsze byłeś takim fajtłapą? Mogłeś nas zabić!

Marek
- Nie możesz zwalać całej winy na mnie!

Tak jakby się zaczyna denerwować.

Marek

- a przepraszam cię bardzo w czym ja zawiniłam? - rozłożyła skrzydła wyraźnie rozwścieczona. - za mało cię chwaliłam? A co ja jestem, opieka społeczna!?

Marek
-Ty wymagasz, abym od razu wiedział wszystko, a dodatkowo nie mam czasu na zdobycie większej wiedzy na temat smoków, bo nie dość, że spotykam smoki pierwszy raz to do tego ciągle mam wrażenie, że mam brać odpowiedzialność za wszystko!

Bardzo się wścieka.

Marek

Nagle Rose się uspokoiła.
- jak to pierwszy raz spotykasz smoka?

Marek
- Przez całe życie nie widziałem smoków i dzisiaj je pierwszy raz spotykam.

Mówił ze spokojem

Marek

- w jakim ty świecie żyjesz, że nigdy nie widziałeś smoka?

//W swoim własnym//

Marek
- W świecie przeciętnego Jana Kowalskiego, który nie ma za bardzo czasu na podróże i poznawanie świata.

Marek

- aha, mhm, bo ja myślałam, że w Bieszczadach - mruknęła. - może jeszcze mi powiesz, że Ziemia jest płaska, co?

Marek
- W Bieszczadach nie byłem, ale myślałem nad przeprowadzką tam. A Ziemia nie jest płaska.

Marek

- brawo, jesteś taki mądry - odparła sarkastycznie. - idziemy do domu. Teraz

Marek
- Ok.

Powiedział niechętnie

Marek

- pamiętasz jak się lata?

Marek
- Chyba

Dla pewności próbuje przypomnieć sobie jak się lata

Marek

Machu, mach skrzydłami i latasz. Jakoś tak samo wychodzi.
- no i?

Marek
- Latać będę, lecz muszę jeszcze poćwiczyć.

Marek

- w takim razie możemy zacząć teraz - odparła. - ty zacznij, dogonię cię

Marek
- Ale w jakim kierunku mam lecieć?

Marek

- po prostu leć przed siebie a ja cię poprowadzę - odparła. - do będzie dobra lekcja skręcania

Marek
No to próbuje wznieść się nieco w powietrze

Marek

Nieco chwiejnie podleciałeś do góry. Nagle usłyszałeś w oddali krzyk kamikadze. Dużo kamikadze.
- Marek, myślę, że to dobry moment na ucieczkę. Proponuję zrobić to teraz

Marek
Leci przed siebie, a przynajmniej się stara. Czy to jakieś przekleństwo go spotkało, czy inne dziadostwo?

Marek

Wkrótce dołączyła do ciebie Rose. Za wami biegło setki Kamikadze.
- zapomniałam, że ten teren pokryty jest działaniami wojennymi mentala - mruknęła. - ale nie było aż tak źle, co nie synku?

Marek
- Czuję się trochę niezręcznie kiedy mówisz do mnie "synu".

Marek

- dlaczego?

Marek
- To takie dziwne uczucie, kiedy ktoś kogo się zna od niedawna mówi do ciebie "synu"

//Osoby z domu dziecka:

"I'm joke to you?//

Marek

- a niby co w tym dziwnego? Jesteś moim synem to tak cię nazywam - roześmiała się. - nie ma czego się wstydzić Marek

Marek
- Będę musiał się przyzwyczaić.

Marek

- w takim razie się przyzwyczajaj - uśmiechnęła się. - swoją drogą... Masz już dziewczynę?

Marek
- Niestety nie, lecz w mojej pracy była taka jedna, która mi się podobała, lecz byłem zbyt nieśmiały, aby z nią porozmawiać.

Mówił powoli i trochę cicho. Od czasu do czasu ogląda się za siebie.

//Przegryw//

Marek

- a gdzie pracujesz?

Marek
- W firmie informatycznej, która jest niedaleko domu. Zajmuję się naprawą komputerów, pisaniem programów i zaglądaniem do serwerowni

Marek

Rose nagle skręciła w bok.
- wiem gdzie to jest. Czas złożyć małą wizytę - uśmiechnęła się.

Marek
- Ale jak wszyscy zareagują na to, że jestem smokiem?

Tak trochę posmutniał, bo nie wie jak zareagują wszyscy na to, że jest smokiem.

Marek

- zdziwią się, a jakby inaczej? - roześmiała się.

Marek
- A mówiłem tobie o Zenonie z księgowości?

Zrobił dosyć poważną minę.

Marek

- cóż, nie mówiłeś. A kto to Zenon? - zachichotała. - przerażający Zenon nekromanta z księgowości?

Marek
- Był moim kolegą, lecz pewnego dnia wyglądał jak jakaś wielka dwunożna jaszczurka i nim zdążył cokolwiek powiedzieć, został zastrzelony przez szefa. Dopiero po chwili wszyscy zrozumieli, że był to Zenon.

Zaczęły mu lecieć łzy z oczu.

Marek

- Marek, nie płacz - posmutniała. - NIE PŁACZ! - rozpłakała się. - BO JA SIĘ ROZPŁACZĘ! - ryknęła ze łzami w oczach.

Marek
- Tamtego dnia straciłem kolegę z pracy, a w obecnej sytuacji jest ryzyko, że szef mnie zastrzeli.

Marek

- nie martw się Marek... będę po twojej stronie - odparła, nadal rozpłakana.

Marek
- Lecz obecnie jako smok mam troszkę ciężej, bo w mojej okolicy nie za bardzo lubią smoki.

Marek

- wszędzie ich nie chcą - odparła. - zaczęło się od zwykłego wypędzania z miast i lania miotłą, ale później problem zaczął się pogłębiać

Marek
- Dla mnie to dziwne, ale raczej nic na to nie poradzimy

Marek

- mylisz się - uśmiechnęła się. - mamy na to sposób

Marek
- Jak?

Zrobił zdziwioną minę