- Nie trzeba użyć magii by podobać się bóstwu pożogi...

-Co on zrobił?

- A czy ja wiem, ja wiem tylko od strony duchowej, że był powiązany z jednym z moich szefów.

Zaśmiałsię.
-To tłumaczy sweter, o którym mówił guślarz.

- Hmm ?

-Pięć razy wróżył nad moją kołyską i pięć razy coś innego mu wychodziło. Przynajmniej według opowiadań mojej matki.

- Ciekawe...

-Po prostu nie wiesz co powiedzieć i nie chcesz przerwać konwersacji?

- Chcę poznać o co ci chodzi z tymi wróżbami i swetrem.

-Nordowie mają zwyczaj, że nad kołyską nowonarodzonego dziecka odprawiają gusła mające na celu wywróżenie przyszłości. Nie wiem, dlaczego matka postanowiła je wykonać. W każdym razie... Guślarz przybyły tutaj pięciokrotnie odrpawił nade mną wróżby i pięciokrotnie wychodził mu innym wynik. A potem się upił i zaczął mówić o swetrze przeznaczenia czy coś w podobie.

- Iście śmieszne, teraz ma to jakiś sens. Dziękuję.
Powiedział obserwator i wchłonął się w ciebie.

Rozejrzał się po okolicy. Ciekawe, co tu się dzieje.

Wszyscy jeżdżcy już się wycofali, został tylko śnieg.

Ciekawe, że nie cuzje zimna od niego idącego... Udał się zatem do domu. Spojrzał się na niebo.

Nadchodził świt.

Udał się do swojego pokoju. Oj, rano się nasłucha, oj się nasłucha.

Mały spał grzecznie.

Połżył się koło niego i zasnął. To była ciężka noc.

No więc zasnąłeś. Dzisiaj nie było ni snu, ni koszmaru, spokojny dzień przespany od poranka do popołudnia.
// jak chcesz to możesz sobie kapkę zmodyfikować już teraz. Pd dopiero po kolejnym dniu //

//To dobrze, że czuję zaburzenia mocy?
No to postanowiłsię wybudzić.

Obudziłeś się tak, iż jeszcze widziałeś zachodzące promienie słońca, co gorsza miał też zaczynał się budzić.

Sp9jrzał się na młodeg9. No tak, jak nieszczęscia, to zwykle w fru0ach.

Mały patrzył na ciebie jeszcze leżąc swoimi pięknymi karmazynowymi oczętami.

-Cześć mały. Jak tam się spało?

Uśmiechnął się tylko.
Wiesz... Rozwój wampira wymaga, a nawet czasem potrafi być przyspieszony przy użyciu odpowiedniej ilości krwi do napojenia, z resztą krew jest naszym świętym graalem jeżeli wiesz o czym mówię

"Czyli co, mam dać mu krew do napicia się"?

-No to chodź mały... Pójdziemy do mamy, dobrze?

Mały przecząco pokręcił głową.

-Co się stało mały? Nie chcesz iść?

Kręcił głową dalej.

-A może chcesz jeść?

Pokiwał twierdząco, a jego czerwone oczka zabłysły rubinowym blaskiem.

-Ale tylko na dzikie zwierzęta, dobrze?

Mały pokiwał głową.

-No to idziemy, tylko czapkę tobie dam.

Mały patrzył się zdziwiony swoimi krwistymi ślepiami.

-Słońce jeszcze nie zaszło, więc dam Ci coś do ochrony przed słońcem.

Mały niepewnie zaczął kiwać głową.

Pocałował go w czoło.
-No to co? - po czym poszedł na strych.
-Pomożesz tacie?

Pokiwał i szedł za tobą.

Także idzie na strych. Powinny być tam jeszc,e jego stare ybranka.

cóż nie było tam zbyt dużo, jeden zestaw normalnych ubrań dziecięcych, jedna zimowa kurtka ze skóry nieznanej ci jak dotąd bestii i jedna czapka uszyta przez twoją matkę. innych rzeczy brak.

Westchnął tylko i gdy wziął w ręce tą czapkę ti zaszkliły mu się oczy.
-Tą czapkę uszyła mi mija mam... Strasznie za nią tęsknię...

Mały tylko patrzył na ciebie, a kiedy zobaczył, że twoje oczy powoli wilgotnieją podbiegł by cię przytulić.

Przytulił go jedną ręką.
-Szkoda, że jej nie poznałeś... Cudowna kobieta.

Mały patrzył prosto w twoje oczy, wtedy zobaczyłeś, że twoja twarz dobija się w nich inaczej... pokryta runami z czystego ognia.

-A więc naznaczony... Mogłem się tego spodziewać.

Młody nie wiedział co myśleć i zrobić więc zaczął biec na zewnątrz domu...

Zgarnąłczapkę ze sobą i pobiegł za nim.
-Młody stój!