Jedno z większych miast w Texasie. Tuż po epidemii zostały utworzone tam strefy kwarantanny i przeróżne schronienia, które znajdowały się w centrum. Po kilku miesiącach bezpieczne strefy upadły pod naporem bandytów, zombie, mutantów i Bóg wie czego jeszcze. Obecnie znajdują się tam bazy bandytów, Ku Klux Klanu i resztki niedobitków z byłych bezpiecznych stref.
Jeżeli się tam zapuszczasz, to musisz się liczyć z tym, że na pewno spotkasz się z niebezpieczeństwem. Ale przy odrobinie szczęścia znajdziesz jakieś ciekawe rzeczy.

Thomas obudził się na siedzeniu pasażera w samochodzie. Jax siedział za kółkiem i prowadził.
Po chwili Thomas zapytał:
- Coś ciekawego było po drodze?

//Dla jasności, obydwaj jadą do Dallas jakby co

//Ale według historii to oni powinni to miasto opuszczać, bo już kilka lat w nim zabalowali, co nie?//

// Kruca, pomieszałem trochę. To załóżmy, że są nadal w Dallas i usiłują z niego wyjechać. Ty najwyżej jakoś się postarasz utrudnić ową podróż. Później najwyżej spróbuję dodać jakieś miasto. I jakby co, to kierują się na południe.

//Jakieś mniejsze lokacje można zamknąć w obrębie tego tematu, jak zapuszczą się za daleko od miasta to wywalę ich na Pustynię Śmierci czy coś.//
- Kilka zdechlaków upiększyło nam zderzak. A co? - odparł tamten, odwracając się do Ciebie, bo na drogę w sumie nie musiał patrzeć.

- Jak będziesz tak je rozjeżdżać, to go nie doczyszczę.
Po chwili dodał:
- Trzeba będzie się zatrzymać i poszukać jakiś zapasów, bo cienko u nas z jedzeniem.

- Nie jestem głupi, jak będziemy przejeżdżać przez jakiekolwiek miasto, wioskę czy coś w ten deseń to się zatrzymam, bo teraz wokół siebie mamy urokliwe pustkowia.

- Taaa. Przy okazji trzeba będzie jakieś paliwo znaleźć z czym na pewno będą jakieś trudności.

- Widzę jakąś stację benzynową, ale nie wiem czy jest sens się zatrzymać, bo to pewnie je najszybciej osuszyli do ostatniej kropli benzyny.

- A zatrzymaj się, może coś w środku będzie. Tym bardziej, że jesteśmy w Texasie, a jak wiadomo, w Texasie jest od cholery broni.

- Która na pewno ma swoich właścicieli. - burknął, ale posłusznie zatrzymał się przy przydrożnej stacji benzynowej.

- Zawsze można ich odciągnąć i później tutaj wrócić.
Wysiadł i w trakcie zamykania drzwi powiedział:
- Nie gaś silnika.
Zamknął i zaczął chodzić od lewej do prawej. W międzyczasie gwizdał i stukał maczetą by zrobić jakiś hałas.

Hałas był niewielki, a więc nikogo z okolicy nie wywabił. O ile ktokolwiek tu był.

No to zawołał:
- Halo!

Odpowiedzi brak, bo pewnie nie było też nikogo, kto mógłby jej udzielić.

No to przygotował się do wejścia. Maczeta w dłoń, rewolwer za pasek i spróbował wejść do budynku.

Fakt, że drzwi były otwarte tylko Ci to ułatwił, tak więc wkroczyłeś do środka bez problemu.

Więc zaczął przeszukiwać ową stację.

Twój kompan miał sporo racji: Takie miejsca były celem ataków szabrowników już dawno, więc nie znalazłeś nic przydatnego. Cóż, chociaż tyle dobrego, że żaden bandyta, Zombie czy Mutant się tu nie kręcił.

A może jakieś zaplecze? A może resztki paliwa?

Żadnych resztek, a i zaplecze puste.

No to wrócił do samochodu.
- Nic, ku*wa nic.

- A nie mówiłem? - spytał, zadając pytanie, które po prostu musiał zadać, może nie dla okazania swej nieomylności, ale bardziej dla zasady. - To co? Jedziemy dalej?

- Jedziemy.

Pokiwał głową i wsiadł do samochodu, na miejsce kierowcy, czekając aż i zapakujesz się do środka, bo w sumie to głupio byłoby Cię tu zostawić.

Zdjął plecak, wsiadł do samochodu i się rozłożył jakby przepracował cały dzień. Oczywiście zamknął drzwi.

Gdy wykonałeś te czynności samochód znów ruszył przez bezdroża.

Po jakimś czasie powiedział do kumpla:
- Jak chcesz to możemy się zamienić.

- Myślę, że dam radę jechać jeszcze kilka godzin. - odparł, przy okazji dość umiejętnie wymijając kilka umarlaków na drodze, i kontynuując jazdę.

Spróbował określić ile im zostało czasu do zmierzchu po wysokości słońca nad horyzontem.

Było ono wysoko, więc jeszcze spokojnie około ośmiu godzin.

- Jeszcze jakieś osiem, może dziewięć godzin do zmierzchu. Wolałbym żebyśmy dojechali na jakieś spokojne osiedle lub znaleźli coś bezpiecznego by przespać noc.

- Na tym pustkowiu? A nawet jeśli znajdziemy jakąś osadę to co? Nie wiemy jak nas tam przyjmą... Szykuje się noc w samochodzie, tyle Ci powiem.

- Może się nam poszczęści. Oby...

- Szczęście to w tych czasach towar tak deficytowy jak zaufanie.

- Czasami trzeba wykazać trochę optymizmu. Nawet jeżeli się umiera.

- A to nie jest tak, że Ty jesteś niepoprawnym optymistą zawsze i wszędzie?

- Może tak, może nie. Zazwyczaj w skrajnych sytuacjach myślę optymistycznie. A teraz jesteśmy w cholernie skrajnej sytuacji, bo mamy resztki jedzenia i trochę wody.

- Spokojnie, pewnie coś nas pożre nim poczujemy głód lub pragnienie. Widzisz? Ja też potrafię być optymistą.

- Nie wiem co gorsze, zdychanie z głodu czy bycie pożeranym żywcem.

- Żeby nie musieć odpowiadać na takie pytania warto zawsze zostawić sobie ten ostatni nabój.

- Gorzej jak się nie ma nabojów albo czegoś co strzela, wtedy zostaje umieranie w męczarniach.

- Ty możesz mieć takie problemy, ja na szczęście nie.

- Różnie bywa, wszystko się zmienia. Orientujesz się mniej więcej gdzie jesteśmy obecnie?

- Tak mniej więcej pośrodku nicz... Chociaż nie, patrz! - powiedział i wskazał na coś stojące na poboczu, teraz przypominało Ci to sporych rozmiarów pojazd lub jakiś mniejszy budynek, ale więcej dowiesz się, jeśli podjedziecie bliżej. No, o ile podjedziecie bliżej, bo Twój kompan się nieco waha.

- Podjedź jeszcze trochę by zobaczyć co to jest.

Pokiwał głową, a Ty poznałeś w tymże pojeździe autobus, ale zmodyfikowany, bo znacznie większy, wyposażony w kolce, drug kolczasty, płyty pancerza i kraty na oknach.

- Oby było w nim trochę paliwa, a jeżeli nie, to mamy miejsce na nocleg. Zatrzymaj się z piętnaście metrów przed nim.

- Nie wygląda na porzucony ani opuszczony. - zauważył, ale mimo to wykonał Twoje polecenie.