Właściciel
Twój brak chęci do interakcji z zielonymi nie był raczej przez nich zauważony, w końcu nijak mogłaś na nich spojrzeć, mając zawiązane oczy, a ciężko byłoby Ci się do nich odezwać przez knebel w ustach.
Prowadzili Cię wciąż w górę, na parter dworku, a później do jakiejś okazałej sali, gdzie słyszałaś gwar, który ucichł niemalże momentalnie, gdy Orkowie wprowadzili Cię do komnaty.
- Zdejmijcie jej tę szmatę z oczu. - usłyszałaś rozkaz wypowiedziany głosem osoby, której nienawidziłaś teraz z samego serca: Gideona Apyra.
Gdy Orkowie pozbyli się szmaty, a Twoje oczy przyzwyczaiły się do światła wpadającego przez duże okna, zdałaś sobie sprawę, że znajdujesz się w sali tronowej swego ojca, jak lubił ją nazywać, choć był jedynie prostym szlachcicem, daleko mu było do koronowanej głowy. To tutaj zawsze odbierał skargi od poddanych, wdawał sprawiedliwe sądy, odbierał podatki, przyjmował gości i sąsiadów, radził z burmistrzami okolicznych miast i sołtysami podległych mu wiosek. Centralne miejsce w pomieszczeniu zajmowały trzy trony, środkowy dla pana dworu, ten po lewej dla jego żony, a po prawej - dla najstarszego potomka. Jak przez mgłę widziałaś teraz tam siebie, jeszcze jako dziecko, matkę i ojca.
Obecnie jego tron zajmował sam Gideon, taki jak zapamiętałaś go podczas swojej ostatniej wizyty, choć o wiele lepiej odziany, ze złotym pucharem pełnym wina w jednej dłoni i pierścieniem należącym niegdyś do Twojego ojca na palcu drugiej.
Fotel po prawej zajmowała Gharol i o ile Gideon miał na twarzy drwiący, pewny siebie i w gruncie rzeczy zadowolony uśmieszek, to ona wpatrywała się w Ciebie tak, jak wtedy, gdy próbowała Cię zamordować i leżała związana oraz zakneblowana krótko później, z istną żądzą krwawego mordu w oczach.
Po lewicy Gideona zasiadał ktoś, kogo w ogóle byś się tu nie spodziewała, czyli Emilida, szlachcianka, córka Grendora Harkla, przyjaciela Twojego ojca, i obecnie najwidoczniej kolejna wybranka Gideona, z którą spędzi pewnie więcej czasu, niż z Tobą.
Większość pozostałych bywalców pomieszczenia stanowili Orkowie, głównie ci, którzy przybyli tu z Ghadugh, ale widziałaś też wielu innych, choć wciąż przewodził im ten wielki Zielonoskóry z kamiennym młotem. Ludzi, o dziwo, było tu jak na lekarstwo, najwidoczniej Gideon pozbył się starej służby, zostawiając tylko część, głównie te kobiety, które ocalił od losu niewolnic w Ghadugh, aby ostatecznie, po kilku tygodniach, wróciły do niego tutaj.
- No proszę, proszę. - westchnął szlachcic, dopijając wino, a jedna ze służek szybko napełniła jego puchar. - Czy to nie dziwne, że zwykle kiedy się widujemy, to Ty jesteś spętana, zakneblowana i zdana na moją łaskę, a ja muszę coś z tym faktem począć?