Chcąc nie chcąc, wstała, ubrała się i wyszła na zewnątrz namiotu. Co to ona miała dzisiaj robić?

Tabitha
Wiesz, że faceci poszli naku*wiać w drzewa do budowy palisady, a zielarki poszły zbierać kwiatki i takie inne gówna. Do twoich uszu dobiegło uderzanie w kowadło.
Troyus
-To dalej, nie chcę siedzieć w tym obozie.-Wyruszyła w kierunku "góry przeciwnej do "naszej""

Poszedł za nią.

Poszła za dźwiękiem naku*wiania w kowadło. Dobrze jej się ten dźwięk kojarzył

Troyus
Zmiana tematu.
Tabitha
Masywny mężczyzna odziany w fartuch kowalski uderzał w rozgrzaną stal. Był łysy, a pod nosem miał wielki rudy wąs. Spojrzał na ciebie nie zaprzestając czynności.-Hę? Coś chcesz babeczko?

- Dałoby się coś zrobić z tym? - Wyciągnęła swój mizernej jakości sztylet. - Żeby miał jakąkolwiek wartość bojową. -

-Sama "to" coś wykułaś?-Nie przerywał naku*wiania, a iskry wzlatywały w powietrze.

- Wstyd się przyznać, ale tak. -

-Nóż do masła jest ostrzejszy od tego. -Teraz chłodził ostrze w beczce wody.- Ale mogę cię nauczyć lepiej wykuwać.

- Byłabymy wdzięczna. Narazie moje "umiejętności" opierają się na opowieściach z dzieciństwa opowiadanych przez ojca. -

-Jak masz na imię dziecinko.-Zostawił ostrze by się chłodziło i pompował powietrze do paleniska.

- Tabitha. Ty? - Przysunęła sobie jakiś stołek i usiadła koło niego

-Olaf.-Odwrócił się do Ciebie.

- Miło mi. - Potrząsnęła jego rękę

Jak na kogoś kto napi**dala w kowadło całe życie, potraktował uścisk z delikatnością...uuu....-Pokaż mi to coś.

- Tylko się nie śmiej. - Pokazała mu sztylet

Wziął go w ręce.-Dobrze wyważony, tylko jak mówiłem, nóż do masła jest ostrzejszy, chociaż dźgając mogłabyś zrobić krzywdę.

- Rozumiem, trzeba naostrzyć. - Pokiwała głową, udając że się na tym zna

-I naprostować bo jest krzywy jak h*j szatana.

- Dasz radę to zrobić? -

-Nie, to twoja robota. Nauczę Cię.

- No dobra. Mówić Ci "Mistrzu" czy obędzie się? -

-Nie, tak mówi Redard na wojowników. Po prostu Olaf.

- Jasne. Od czego zaczynamy? - Wyciągnęła swój młot Kowalski

-Rozgrzej ostrze w palenisku, napompuj je powietrzem poprzez naciskanie tej koziej torby przywiązanej do rurki. Jak ostrze zmieni swój kolor na biało to wyciągnij szczypcami.

Zrobiła wszystko według jego poleceń

-Teraz połóż na kowadle i młotem uderzaj krzywizny ostrza tak by wyprostowały się w odpowiednią stronę.

- Dobra. - Wzięła młotek i zaczęła naku*wiać te kulfony

Szybko poszło ale nie idealnie.
-Masz dużo siły, gorzej z precyzją. Ale cóż trening czyni mistrza. Jest prawie prosty, ale popękał. Musisz nauczyć się traktować metal jak niesforne dziecko- przypie**ol mu tak by się nauczyło lepiej zachowywać, jednak nie za słabo bo nic z nauki nie wyniesie, i nie za mocno bo je zabijesz.

- Dobra, chyba czaję. Rozumiem, że spękane ostrze do wyrzucenia? -

-Raczej bym powiedział, że do jednorazowego oszczepu dobry. Ostudź w wodzie i połóż na stole.

Tak też zrobiła, starając się łagodnie położyć ostrze

Udało Ci się.-Umiesz walczyć?-Zapytał.

- A wyglądam Ci na kogoś kto umie? - Zapytała ironicznie

-Pozory mylą.

- Nie w tym przypadku. Nie potrafię walczyć. Co najwyżej kulawo wywołać młotem i tłuczkiem do ziemniaków

-Ale tarczę trzymać potrafisz?

- Chyba tak. Nigdy nie próbowałam, ale myślę, że tak. -

-Z swoją masą i siłą powinnaś przewalić kawał chłopa, leżącego łatwiej dobić.

- A masz może gdzieś w pobliżu jakąś tarczę? Chciałbym zobaczyć, jak to jest trzymać takie coś. -

Wziął ze stołu średnią tarczę, drewnianą o okrągłym kształcie.-Na początek ta.-Podał Ci.

Wzięła ją i przyjęła pozycję bojową, taką jaką kiedyś gdzieś widziała. Ciężar ciała oparła na lewej nodze, którą wyparła do przodu, a drugą zaparła się z tyłu w celu wychamowania siły wymaginowanego uderzenia

-Jak w wojsku. Umiesz używać tarczy.

- Juhu. Tylko raczej mi się nie przyda ta umiejętność, skoro cały czas siedzimy w obozie. No, nie licząc drwalów i wojów. -

-Nie wiadomo, zachowaj ją sobie.

- Dzięki. Sam ją zrobiłeś? -

-Tak.

- Ładna. Nie tylko w metalu masz talent. -

-Kowal tworzy z wszystkiego.

- Mhm. Dzięki za naukę tak wogóle. -