- Dobra, zmieńmy temat, bo to naprawdę zaczyna być dziwne. - rzucił Deith, gdy minęli znak z napisem "Ervell".
W miasteczku był jarmark, kręciło się tu sporo elfek. Deith odetchnął o zatrzymał wóz na parkingu.
- No, to możesz iść sobie... porobić to co tam masz ochotę.

-Dzięki! Mam nadzieje że jeszcze kiedyś się zobaczymy!
Pożegnał się po czym wszedł w tłum.

Kilka elfek spojrzało z zaciekawieniem w jego stronę. Spośród podobnych do siebie domów dało się wyróżnić drobne budynki nad samą rzeką, targ, spory czerwony namiot i dom na oddaleniu, w pobliżu którego wisiały tabliczki "Uwaga na węże".

Podszedł do elfek dostawnym krokiem.
-Witam drogie Panie.
Powiedział szarmanckim głosem po czym się ukłonił.

Kilka z nich zaśmiało się dyskretnie, jednak ukradkiem odchodząc. Inne zignorowały to, ostatnie zaś uśmiechnęły się, z zainteresowaniem lustrując Clarka. Niektóre elfy, może rodzeństwo tamtych dziewczyn chłodno obserwowały go.

-Jestem tu nowy i chciałbym poznać okolicę. Mogłybyście mnie oprowadzić?
Zapytał grzecznie nie zwracając uwagi na elfy które patrzyły na niego.

- Oczywiście. - westchnęły dwie elfki, biorąc go pod ramię. - Dokąd masz ochotę pójść?

-Gdybym wiedział to bym was o pomoc nie prosił.
Uśmiechnął się.

- Cóż, ,może skonkretyzuj, czego oczekujesz. - westchnęła jedna z wyraźnym podtekstem. - Albo na co masz ochotę, co lubisz. - druga elfka wyglądała na typowo nieśmiałą.

-Lubię przyrodę, szczególnie te dziewiczą i dziką.
Odpowiedział.

Jedna z elfek spojrzała to na siebie, to na swoją koleżankę z dość dwuznacznym uśmiechem. Druga, ta nieśmiała uciekła wzrokiem w bok i zamyśliła się.
- Może chodźmy w górę rzeki, tam jest dziko... i dziewiczo.

-Możemy tam iść.
Powiedział miłym i spokojnym głosem. Na jego twarzy dalej gościł uśmiech skierowany w stronę tej nieśmiałej.

Wobec tego poszli, aż dotarli do miejsca, gdzie kończyła się zabudowa. Polana nad rzeką była pusta, samotna, otoczona gąszczem. Byli tam sami, w akompaniamencie szumu rzecznego.

Rozejrzał się dookoła
-Pięknie tu i cicho.

- T-tak jakby. T-troszkę. - bąknęła ta nieśmiała.
Druga elfka znów się zaśmiała, jak gdyby nigdy nic. Być może coś planowała...

-Spokojnie zły nie jestem. Nie musisz się mnie bać.
Ponownie uśmiechnął się w jej stronę.

- Ja się wcale nie boję! - parsknęła elfka. - pomyliło ci się coś.

-Dobrze więc się pomyliłem.
Powiedział.
-Jestem Clark, a jakie są wasze imiona.

- Haela. - mruknęła ta cicha.
- Cerbin, ale wszyscy mówią mi Cer. - zaśmiała się ta spoglądająca na Clarka ponętnym spojrzeniem.

-Ładne imiona.
Powiedział.
-Cer wiesz może gdzie mogę zamieszkać pod czas mojego pobytu tutaj?
Zapytał patrząc jej prosto w oczy.

- Hotelów tu kilka jest, jednak większość przepełniona... za to Haela ma wolny pokój i z przyjemnością się podzieli. - rzuciła Cer.
Haela nieśmiało przytaknęła.

-Więc pozwól że zapytam Haelo. Mogę u ciebie pomieszkiwać, póki będę tu mieszkał?
Zapytał szarmancko.

- No pewnie. - mruknęła po chwili.
- Czyli pozałatwiane. Masz na coś teraz ochotę? - zapytała Cer.

-Nie. Myślałem o tym żeby odpocząć po podróży.
Wyjaśnił.

- To cie zaprowadzimy. - rzuciły zgodnie elfki i ruszyły spowrotmem w stronę miasteczka.

-Więc który domu jest twój Healo?
Zapytał z zaciekawieniem

- Ten tu. - Heala otworzyła drzwi. - Z-zapraszam.

-Dziękuję za gościnę.
Wszedł do środka.

Car zamknęła za nimi drzwi. Haela westchnęła cicho.
- Chcesz herbaty albo kawy?

-Poproszę kawy.
Odpowiedział grzecznie.
-Mogę usiąść?

- P-proszę. - mruknęła elfka i pobiegła do kuchni. - Słodzisz? - zawołała.
Cer tymczasem przysiadła oparta o parapet i objęła Clarka wzrokiem.
- Jakie lubisz kobiety? - mruknęła cicho.

Usiadł i spojrzał na Cer.
-Wolałbym uniknąć odpowiedzi na to pytanie jeśli można. Nie chcę nikogo urazić.
Próbował się minąć z odpowiedzią.
-Dwie łyżeczki jeśli można.
Powiedział głośno do Healii

- Ja się nie obrażę, widzę jak na nią patrzysz. - mruknęła Cer, gdy Haela była zajęta w kuchni.

-Wiesz. Spojrzenia mogą mieć różne znaczenia, ale moje zawsze ma to samo. Ciekawość.
Odpowiedział spokojnie.

- Ciekawość pierwszym krokiem do łóżka albo na szafot, zależy od rodzaju. - westchnęła dziewczyna, gdy Haela przynosiła herbatę i kawę.

-U nas mówi się do piekła. Choć wolę tam trafić niż do nieba...
Powiedział w stronę Cer po czym odwrócił się by odebrać kawę.
-Dziękuję.

- Którego nieba? - zapytała Cer, siadając koło niego i mimochodem kładąc dłoń na jego udzie.
Haela zajęła się swoją herbatą, kątem oka ich obserwując.

Zdjął jej dłoń ze swojego uda.
-Zapomniałem że u was nie ma żadnej religii. U nas jak ktoś umrze, a gdy żył zachowywał się okropnie i był zły trafia do Piekła na wieczne katusze. Gdy ktoś żył dobrze, był miły i nie czynił zła trafia do Nieba gdzie żyje godnie i ma wszelkie wygody. Jeśli ktoś żył normalnie ni dobrze ni źle trafia do Czyśćca gdzie pokutuje za swoje grzechy by móc później trafić do Nieba.
Wyjaśnił po czym wziął swoją kawę.

- Miło, że uważasz nas za kretynki. - westchnęła Cer i odsunęła się.
- U nas niebo ma to znaczenie o którym mówisz, ale częściej to po prostu stan, w którym czujesz się jak w niebie. Znając Cer... miała na myśli seks. - wyjaśniła Haela, popijając herbatę.

-To wszystko wyjaśnia...
Powiedział głęboko wzdychając po czym dopił kawę.

- Z wami to już w ogóle nie ma zabawy. - rzuciła Cer.
- Jak jesteś zboczona to nie ma, sorry. - odparowała Haela.

-Pasowała byś do jednego mojego znajomego. Jest erotomanem i seksoholikiem.
Odpowiedział Żartobliwie.

Cer wyszła bez słowa i trzasnęła za sobą drzwiami.

-Chyba się obraziła... Jutro ją przeproszę.
Powiedział po czym zwrócił swój wzrok na elfkę
-Jest w tobie coś intrygującego.
Powiedział melancholijnym i powolnym głosem.

- Liczyła na numerek bez zobowiązań, nijak teraz do niej nie dotrzesz. - mruknęła. - A we mnie? Wątpię, by we mnie było coś intrygującego.

-Nawet w zwykłym mniszku można znaleźć diament.
Powiedział.
-Przynajmniej tak mawiał mój ojciec...
Sprostował.

- A jaki diament we mnie widzisz? - zapytała Haela unosząc brew.

-Tego aktualnie nie wiem.
Wyjaśnił.

- A zamierzasz to w jakiś sposób sprawdzać? - zapytała przekrzywiając głowę.

-Będę cię obserwował póki tego nie odkryję.
Sprostował swą wypowiedź Clark po czym wstał.
-Pokarzesz mi mój pokój?
Zapytał.