Przyczyny upadku Królestwa Kier nie są przez nikogo w całości znane. Wypalona ziemia pełna jest nieodkrytych skarbów upadłej monarchii, co ściąga w te okolice mnóstwo rabusiów. Przebywają tu także fanatycy zmarłej Królowej Kier, bardzo niebezpieczni, żywiący nienawiść do każdego, kto nie nosi symbolu miłości do Kier.

Za miastem Deus skręcił w stronę oblodzonego mostumad Hiai. Gdy przejechali na drugą stronę, już poczuli inny klimat, minimalnie przypominający ten z Fallen. Była to jednak inna okolica.
Ruiny były z różnych materiałów - od kamienia przez cegły do dobrego, ale brudnego marmuru. Tu i tam biegały szakale i hieny. W ruinach było całkiem cicho.
- Coś tam ciekawego wyczytałaś, Zella?
- Trochę... "Ludzie przestają wierzyć, że kiedykolwiek zobaczą dobra, jakie ukradł im Lawrence Norrys. Jest nieuchwytny, choć zdaniem zaśmiewców ciut na to za stary." Kiepsko pisze ten dziennikarzyna.

- Nosz cholera znali moje nazwisko? - Odpowiedział zaskoczony. - Chyba będę musiał przedłużyć pobyt tutaj... -

- Siedzenie tutaj dłużej nie ma sensu, Lawrence. - mruknął Deus. - Pamiętasz moją wieczną dziewietnastkę? Z tobą teraz jest tak samo.
- To znaczy co? - zapytała cicho Zella.
- To znaczy, że w aktualnym położeniu Lawrence po prostu się nie starzeje. W przeciwieństwie do ciebie. Czas stoi, bo łączysz się ze Światem.

- Być przez wieczność po czterdziestce? Nie wydaje mi się. - Odpowiedział krótko.

- Mi się udało stać w jednolitym wieku. - mruknął Deus.
- A masz dowód?
- Sully. - mruknął cicho. - Piętnaście lat temu, gdy trafił do Krainy, miałem dziewiętnaście lat. On tego nie pamięta, że wtedy się nim zajmiwałem, a ty mu tego nie przypominaj, Zella.
- Dobra dobra, wyluzuj się Deus, coś się zrobił taki dziwny? Przesadzasz.

- Więc zajmowałeś się tym dziwnym chlopakiem Shina, tak? - Postanowił podtrzymać temat.

- Ale tylko przez jakiś czas. Kilka lat, później Kizu zabrała go do Colder.
- Ach, to tłumaczy skąd pojawił się u starej jędzy Hopkins.
- Coś jeszcze chcesz wiedzieć, Lawrence?

Zastanowił się przez chwilę. - Nie... Choć ciekawi mnie miejsce do którego jedziemy. - Odpowiedział.

- Historia tego miejsca zajęłaby na pewno cały regał. Gdy pojawiłem się w Krainie, to już tak było, więc faktów mogę w pełni nie znać. Proste jest jednak to, że Trefl spaliła to miejsce. Tak wygląda kraj spalony Deithwen. - wskazał rozrzucone wszędzie ruiny. - Z malunków i podan wynika, że to było kwitnące królestwo, nie to co zadupie za piekłem, w którym sobie rządzi ta Król Trefl.

- A nie Królowa? A nie, przecież u was pozycje są ustalane wedle kart. - Sam się poprawił. - Musiała nienawidzić tego miejsca, lub kogoś w tym mieście.

- Tu akurat się mylisz. Trefl sama sobie wybrała status bycia Królem. Jej zdaniem królowa to tylko żona. Jak mówiłem, ja nie jestem osobą która wtedy żyła.
- Przypomniało mi się coś. Gdy podczas mojej podróży będąc tutaj spotkałam Kizukę, miałam wrażenie, że ona otwarcie broni Trefl. Trochę mnie to dziwiło, przecież wszyscy mówili, że się nie cierpią.

- No wiesz, Kizuka stworzyła ten świat, ale de facto to Trefl nim zarządza. Skoro jej na to pozwala to muszą się choć trochę lubić.

- Ja się tym tak nie interesuję, jak mówiłem, przy następnej okazji spytaj którąś z nich. - mruknął, po czym zachichotał, azjego kieszeni wybiegła wiewiórka. - Super, nawet wiewiórki zapomnieli.

- Raczej większe szanse będę mieć na spotkanie boga niż króla. - Zaśmiał się pod nosem gdy uświadomił sobie co właśnie powiedział.

- Nie wykracz sobie takich rzeczy, to przynosi zły obrót wydarzeń. - odparł Deus.
Gdzieś w oddali słychać było dźwięk porządnego silnika, ale nikt nie zwrócił na to uwagi.

- Wy też słyszycie silnik? - Powiedział zaskoczony, zwracając na to uwagę.

- Coś słyszę, to chyba silnik. - mruknęła Zella.
- Harley, Iron 883, cholernie hałasuje. - burknął Deus.
- Aż tak się na tym... znasz?
- Nie, po ruinach w Krainie jeździ tylko jedna osoba, rzadziej jej kumple, prawie zawsze takim modelem motocykla.
Dźwięki silnika się przybliżyły, do momentu gdy maszyna przejechała zaledwie kilkanaście metrów przed nimi.
- A myślałem, że będę miał spokój.

- Chryste, to harleyowcy są nawet tutaj? - Zapytał zaskoczony, choć zaczynał się przyzwyczajać do nietypowych zjawisk.

- Nie nazwałbym kogokolwiek z nich harleyowcem, choćby mi za to płacili. - walnął Deus i zatrzymał wóz.
Motocykliska powrócił i zatrzymał się tuż obok zeskakującego na ziemię Deusa. Wtedy Lawrence mógł zwrócić uwagę, że przybysz był bardzo drobny jak na motocyklistę. Zdjął z siebie kask, wypuszczając bujne, brązowe włosy i ukazał dziewczęcą twarzyczkę, wygladającą jak mniej magiczna wersja Kizuki. Dziewczyna położyła kask na siedzeniu swego harleya, po czym ku śmiechu Zelli zawisła Deusowi na szyi.
- Ciebie też miło widzieć, Ruby. - poczochrał ją z rezerwą po włosach.

- Przedstawisz nas? - Zapytał z uśmiechem Deusa.

- To elfka to Zella, uważaj cię wyprzytula na śmierć. - zachichotał Deus. - A to Lawrence, prawdziwa szycha, nie tak jak ty kurduplu.
- Wcale nie! Ja też jestem szycha. Elektroniczna. Ruby Pearce. - skłoniła się teatralnie.

- Lawrence Norrys, miło mi. - Uśmiechnął się pogodnie.

- Mi również miło. Szkoda, że to nie miejsce, w którym mogłabym moje umiejętności pokazać. No, poza tą. - wskoczyła na wóz, podeszła do Zelli i wyjęła jej zza ucha kartę, chichocząc.

- Imponujące, doprawdy. - Zaśmiał się. - Mógłbym prosić tę kartę. Ostatnio bardzo ich potrzebuje.

- Po tej stronie jeziora lawy są jeszcze dwie karty do zdobycia - Królowej Kier oraz Jeffusia. - rzuciła Ruby, dając kartę Lawrencowi.
- Czekaj, jak to? Od kiedy Jeff się kręci w okolicy?
- Sam go spytaj! - dziewczyna zrobiła salto, wylądowała na motocyklu i sobie odjechała.

- Chodzi o tego psychopatę-seksocholika z którym się kumplujesz? - Zapytał zaskoczony chowając kartę do płaszcza.

- Bardziej alkoholika. - wzruszył ramionami Deus.
- Jak to jest, że ona miała twarz podobną do Kizuki? - zapytała Zella. - To jej kuzynka?
- Coś w ten deseń, nie znam się. Jedźmy dalej. - popędził komia i pojechali, w dali dalej słysząc silnik harleya.

- Tak właściwie skoro istnieją tutaj silniki spalinowe, to czemu jeździmy zwykłym wozem? - Zapytał zdziwiony.

- Bo o to chodzi, że nie istnieją. Między Kizu a Ruby jest jakąś przyjaźń międzywymiarowa, bo ta mała paskuda mieszka w Chicago, ale nie w tym Świecie. I się upiera, że tu się dobrze jeździ.

- Po ruinach? - Spojrzał się na nawierzchnię. - Być może, ale nia harleyem.

- Ją na to stać, pierdoła ma... uważaj Zella bo nie skumasz ani słowa. Pierdoła ma takie wirusy, że rozszyfrowała tamten Pentagon na dziesięć minut, więc kasa dla niej to tylko cyferki.

- Cholera, przydałby mi się ktoś taki. Znaczy wtedy gdy byłem "tym złym". - Odpowiedział.

//Chyba przegapiłam moment, w którym przestał

- Wątpię, by chciała dla kogoś pracować. Jeśli chodzi o hakowanie, sztywno trzyma się swojego tam przebranego ojca.

- Mówi się trudno. - Skomentował i rozejrzał się po okolicy.
//Teoretycznie miał przestać być złym po tym napadzie.

//Zagadka dla fanów gier, w uniwerum jakiej gry jest Ruby (z tym, że Ruby to moja postać wymyślona do tego uniwersum)

Wokół było sporo rozsypanych budynków, a przed nimi zbity masyw jakiegoś sporego gmachu.
- To Heart, stolica, prawda? - zapytała Zella.
- Ano.

- Zgaduję że tam właśnie jedziemy. - Rzekł podziwiając ruiny.
//Stawiam na Watch Dogs, ewentualnie Remember Me.

//Watch Dogs, swego czasu cholernie się jarałam tą grą c:

Zella oparła głowę na ramieniu Lawrenca, lekko znudzona. Zmierzali coraz bliżej Heart, aż dało się słyszeć gdzieś śpiewy.

Rytuały, dyrdymały, fanatycy. Ktoś się wycofuje? Zmiana tematu

- Zdążyłem zapomnieć, co ta sucz udająca królową chce od Deusa. Cóż, spytam się jak oprzytomnieje. Robby, co tak wolno?
- No koń cię uciągnąć nie może. - zaśmiał się.
- Pysznie. Dziś robisz kolację. - mruknął, a słysząc protesty chłopca dorzucił. - Jakbyś zrobił obiad, inaczej byśmy gadali, młody.
Jechali dalej, zostawiając stolicę i jadąc w odleglejsze ruiny.
W końcu zajechali przed w miarę wyglądające domostwo, otoczone śmiesznym, koślawym murem i wjechali do czegoś udającego garaż.
- Robby, zajmij się koniem. - rzucił Jeff, znosząc jak pannę młodą nieprzytomnego Deusa.

Zszedł z wozu razem z Zellą i udał się za Jeffem do wnętrza domu.

- Fajną chatę żeśmy sobie znaleźli, a jesteśmy tu dopiero od kilku dni. Ci tam kultyści to takie ciaparygi, że wygoniliśmy ich ślepakami i selerem. - zaśmiał się Jeff, kładąc Deusa na pobliskiej leżance. - Któreś z was jest głodne?

- Ja nie, ale dlaczego selerem? - Powiedział i rozejrzał się za czymś na czym można by było usiąść.

Tuż przy nim było krzesło. Zella wytośtała skądś apteczkę i zajęła się opatrywaniem Deusa, który za to zaczął mamrotać orzez sen.
- Na nich seler to trochę jak czosnek na wampiry. No i spierdzielili, aż miło. A to fajna chata.
Robby wszedł do środka, wieszając swoją kurtkę i spojrzał na Jeffa.
- Hmm... to tak na trzech i pół tę kolację rób. - mruknął, patrząc na Zellę.

- Niby wiem że Deus jest nieco umierający, ale żeby go odrazu dzielić na pół? - Zażartował.

- Nie jest umierający, ale taki poobijany, więc całej porcji... kolacji nie zje. - uśmiechnął się Jeff. - Ino znowu gada przez sen... mniejsza. Dużo o mnie gadał? Jakieś większe oskarżenia?

- Tylko że jesteś kobieciarzem i alkoholikiem. Poza tym niewiele.

- Poza tym mordercą i od jakiegoś miesiąca niańką tego tam dzieciaka. - uśmiechnął się znowu.
- Ej!!
- Tak, wiem nie jesteś dzieckiem. - rzucił. - Nie spal kuchni!
Zella wzdrygnęła się.
- Spokojnie. Kobiet nie zabijam. Gości także nie. W ostatnim czasie ofiarami bywają jedynie fanatycy.

- Dobrze wiedzieć. - Odpowiedział z uśmiechem. - Przy okazji, jestem Lawrence.

- Sully... - mruczał Deus przez sen.
- No niee... a ten znowu to samo. Ostatnio podejrzewam go o pedofilię z takim ciągłym gadaniem o jednym dzieciaku. Czy ktokolwiek umie wiarygodnie temu zaprzeczyć?
- Ja. Sully ma chłopaka i nie jest nim Deus. - westchnęła Zella.
- No niech będzie, że panience uwierzę. Skoczę pomóc Robbyemu w kuchni. - to mówiąc, wyszedł z pokoju.

Usiadł na krześle i zaczekał no obiad rozglądając się po mieszkaniu.