Od czasu kolonizacji Marsa planeta ta była symbolem kolonizacji kosmosu na wszelką cenę. Jak dotąd nikomu nie udało się zamieszkać na powierzchni, ani utworzyć sieci tunelów podziemnych jak na wielu satelitach, ze wzgląd na niespotykane ani na Ziemi, ani na jakiejkolwiek innej planecie Układu Słonecznego temperatury i ciśnienie powietrza. Jedynym rozwiązaniem okazały się być latające miasta, które swój okres świetności obecnie mają już za sobą. Niemniej Wenus zamieszkuje wciąż 756 milionów obywateli, zatrudnionych w takich staromodnych dziedzinach jak sztuka, handel czy turystyka.

Sępi Pazur przeszedł na paliwo konwencjonalne. W odróżnieniu od Ceres czy nawet Tytana, Wenus była masywna i manewr osiągania orbity wymagał nieco więcej czasu. Siergiej miał się dobrze.

Czekał, aż statek znajdzie się w końcu w atmosferze planety Wenus.

Po parunastu minutach udało się wejść w atmosferę. Pozostało tylko wybrać miejsce docelowe. Największym miastem na planecie było Uno Matutinus, ale było także najlepiej pilnowane. Drugie też wspomniane Dos Astra, wręcz przeciwnie, słynące z luźnych praw i zorganizowanej przestępczości. No i były jeszcze inne, jak Sete Artem czy Quatro Eclipse, na których mogli dostać niższe ceny, ale też mniej okazji i potencjalnych rozrywek.

- Kurs na Dos Astra. - powiedział uznając drugą opcję za najlepszą.

Tym razem nie musieli się mierzyć z takimi środkami ostrożności jak poprzednio, głównie dlatego, że tutaj przylatujące statki były podstawą gospodarki. Po paru minutach zobaczyli kontur wznoszącego się na absurdalnie wielkim balonie miasta.

- Balon? Serio? Niby osiągnęliśmy tak wysoki poziom technologiczny. - mruknął czekając, aż statek gdzieś wyląduje.

- Hel jest tańszy niż paliwo jonowe - zauważył pilot.
Statek dość szybko dotarł do miasta, przebył śluzę i zaparkował w hangarze. Brak utrudnień oznaczał, że albo zabezpieczenia były beznadziejne, albo tak dobre, że nie było potrzeby identyfikowania przybyszy.

- Jeden strzał z lasera i wszystko by wybuchło. - powiedział wątpiąc w trwałość balonu. Po chwili jednak dodał: - Jak mówiłem macie wolne. Ja pójdę zasięgnąć języka i poszukać jakiegoś zlecenia.

Załoga zasalutowała. Niespodziewanie, jeden z mechaników się odezwał.
- Nie myli pan przypadkiem helu z wodorem?

- Może... Na Ziemi nie wiele mówili o takich sprawach, więc mogłem coś pomylić. - powiedział wychodząc z mostka i idąc do rampy, upewniając się, że ma przy sobie te 500 kredytów.

Kredyty nigdzie nie zniknęły. Zbliżając się do mostka Siergiej zdołał dosłyszeć jeszcze jakąś konwersację. Rozpoznać się dało słowo "ziemniak" i cichy śmiech.

Domyślał się o co chodzi, ale nie zamierzał im przeszkadzać w strojeniu żartów. Wyszedł na platformę i stamtąd przyjrzał się okolicy wypatrując czegoś wyglądającego jak knajpa lub kantyna.

Zobaczył jedynie hangar z różnymi ludźmi, krzątającymi się dookoła. Dwóch pracowników podeszło do niego i bez słowa zaczęło poklepywać go po kieszeniach, zapewne w poszukiwaniu broni.

- Tu też nie można mieć broni? A jak mnie ktoś napadnie? Nie żal Wam niewinnych ludzi? - zapytał ich starając się podać argumenty do zachowania broni.

Jeden z nich wyjął z kabury Siergieja pistolet laserowy, obejrzał go dokładnie, po czym odłożył go z powrotem i obaj odeszli zająć się kimś innym.

//Mówiąc "odłożyli" masz na myśli to, że mi go oddali, czy jak? ._.//

//Z powrotem, czyli tak, oddali go. A tak po za tym, jeśli miałeś zamiar zgrywać niewiniątko przed wszystkimi, to może dwumetrowy Rosjanin nie był najlepszym wyborem postaci//

//To było z dodatkiem lekkiego sarkazmu ._.//
Poszukał jakiegoś wyjścia z hangarów do miasta.

Przez chwilę błąkał się w tłumie przyjezdnych, ale w końcu znalazł drzwi obrotowe, które powinny prowadzić do dalszej części miasta.

Oczywiście skierował się do nich bacząc na kieszonkowców, których pewnie było pełno w mieście.

Przeszedł przez drzwi, i jakoś obeszło się bez próby kradzieży. W następnej sali mieściło się kilka sklepów, głównie bufetów z jedzeniem.

Rozglądał się patrząc co te całe bufety oferują.

Standardowy zestaw tych czasów. Hot dogi, simity, humus, bób i pierogi z mięsem. Choć znając życie żadne z nich nie było produkowane z tradycyjnych składników.

Powstrzymał apetyt i poszukał jakiegoś budynku przypominającego bar. Wolał się napić niż zjeść.

Był jeden po lewej stronie. Oferował etanol o różnym stężeniu i różnymi rozpuszczalnikami. Wyglądało to tak, jakby właściciel baru nie miał żadnego pojęcia o alkoholu.

Przewrócił oczyma i poszukał miejsca, w którym może się napić i to przeżyć. Lub się nie struć.

W sali nie było więcej barów. Mógł więc albo iść dalej wgłąb miasta, skorzystać z zamieszczonej na ścianie mapy lub spróbować jakiejś niskoprocentowej mieszanki.

Trzecia opcja nie bardzo go kręciła więc postanowił podejść do mapy i tam poszukać jakiejś rasowej kantyny czy baru.

Mapa była podzielona na dwanaście sektorów, niczym w zegarze. Siergiej znajdował się w szóstym. W centrum miasta mieściła się cała masa obiektów szukanego typu. Jednak jedna z dzielnic w sektorze siódmym charakteryzowała się naprawdę dużą ilością barów, sklepów z bronią i miejscówek o podejrzanych nazwach.

No i strefa siódma była dla niego idealnym miejscem. Tam na pewno wypije coś mocniejszego niż szczyny, na którymś z bazarów, zasięgnie języka i może znajdzie jakieś zlecenie. Nie zwlekając poszukał jakiegoś przejścia do strefy siódmej, która musiała być blisko. W końcu obie strefy ze sobą sąsiadują.

Miasto było spore, więc spacer do sektora siódmego trochę musiał zająć. W razie czego Siergiej mógł skorzystać także z pociągu kursującego po linii okrężnej wokół miasta.

Wolał się przejść i przy okazji przyjrzeć się miastu.

Miasto było zaprojektowane w typowym dla Wenus stylu architektonicznym, ale chwilami sprawiało wrażenie zapuszczonego. Sprzątacze albo się za bardzo nie starali, albo mieli problemu z oprogramowaniem. Co jakiś czas dawało się dostrzec żebraka lub menela na ulicy, co oznaczało, że mieszkańcy są dostatecznie bogaci, aby pozwolić sobie na bezrobocie i niedostatecznie rozgarnięci, aby je wyeliminować.Po parunastu minutach dotarł do wejścia na sektor siódmy.

Nie miał zamiaru stać tak przed wejściem, ale zrobił z nim to co powinien: Przeszedł przez nie.

Po wykonaniu ów z założenia słusznej czynności znalazł się na zatłoczonej dzielnicy. Niewiele mógł tutaj dojrzeć, ale zapewne była zaprojektowana tak jak pozostałe ulice komercyjne - ze sklepami i bufetami porozstawianymi po bokach niczym w centrum handlowym.

Z ręku w pobliżu pistoletu i pieniędzy szedł przez ulicę wypatrując czegoś wyglądającego na jakąś porządną kantynę. Nie jakiś wyjebisty bar, ale taką spelunkę, która nie miała oszczanych ścian, powybijanych okien i przy wejściu nie leżą spici klienci.

//To czego w końcu szukasz? Bo bar i kantyna to nie synonimy//

//Speluna, która wygląda na taką porządną gdzie nie ma takich defektów wymienionych wyżej. Porządny lokal. Wymyśl coś ._.//

Szybko zauważył spory bar. Był porządnie zachowany i choć piło tam paru drabów nie wyglądali oni na szczególnie agresywnych.

Wszedł do baru i poszedł w kierunku lady, aby kupić coś mocniejszego. Rozglądał się też po całym barze i jego gościach.

Repertuar oferował głownie różne odmiany piwa, najmocniejszą z których był Hevelius Kaper V2. Goście popijali w znacznej mierze samotnie, oprócz dwóch umięśnionych mężczyzn niedaleko Siergieja, którzy prowadzili ciężką do zrozumienia konwersację.

Na początek zamówił jakieś lekkie piwko i przysłuchiwał się rozmowie dwóch jegomości.

Siergiej nacisnął odpowiedni przycisk na panelu zamówień i czekał na barmana. System ten, nazywany "pół-tradycyjnym" sprawdzał się dobrze w większości knajp Układu Słonecznego. Tymczasem mógł jako tako usłyszeć toczącą się obok rozmowę:
- Mówię ci, to najłatwiejsza robota w dziejach.
- Nie da się sprzeczać. Aż dziw, że tym patafianom z Marsa nie chce się ubrudzić rączek.
- Żaden dziw. Są tacy sami co ziemniaki, tylko grawitacja u nich trochę mniejsza.

Miał za mało danych by wmieszać się w rozmowę. Pozostało mu więc tylko nadal słuchać i czekać na piwo.

- Tak się zastanawiałem... skąd oni tak naprawdę biorą towar?
- Może lepiej będzie...
W tym momencie przyszedł na oko czterdziestoletni barman i położył piwo Siergieja na blacie. Drugi z mężczyzn najwyraźniej dopiero teraz zdał sobie sprawę z obecności pirata. W milczeniu podniósł swój własny kufel i jak gdyby nigdy nic zaczął popijać.

Również zaczął pić i rozglądał się po lokalu jak gdyby rozmowa dwóch ludzi go nie interesowała.

Zapanowała niezręczna cisza. Po paru chwilach dwójka ludzi odeszła od baru i oddaliła się w stronę ulicy.

Dopił piwo i popatrzył po twarzach innych gości knajpy.

Nic nadzwyczajnego. Grupka kobiet i mężczyzn, większość pijana lub zmęczona pracą.