-Wypełniają rozkazy.

- Czyli tak po prostu ich zostawisz czy co?

-Zastanowię się.

- To zastanawiaj się szybko, ja tu długo nie zabawię.

-Dobra, wracaj samemu. Ja muszę zmobilizować wojowników i przydzielić nowe obowiązki. No i kogoś tutaj ściągnąć.

Pokiwał głową i podszedł do Ciebie, wyciągając rękę.
- Walka u Twego boku była zaszczytem, Brutusie.

Uścisnął ją.
-Jeszcze będziemy mieli okazję się spotkać.

- Mam nadzieję, że po tej samej stronie, chociaż... Chciałbym dokończyć tę walkę. - powiedział i mrugnął, aby później szeroko się uśmiechnąć i odejść, zabierając ze sobą swoich współplemieńców.

A Ork czekał, aż znikną za palisadą.

I tak się stało.

A więc pora wydawać polecenia.
-Kobiety, starcy i dzieci mogą wrócić do swoich domów. Mężczyżni potrafiący unieść broń ustawić się przede mną.

Z racji tego, że wybiłeś ze swym kompanem prawie wszystkich, stawiła się kilkuosobowa garstka.

-Jakim uzbrojeniem dysponujecie?

Nie mieli przy sobie nic, więc co najmniej mogą pobiec po broń zabitych wcześniej strażników.

I raczej to powinni zrobić, gdy pi******* Ork pyta się ich o uzbrojenie.

W popłochu po takowe pobiegli i wrócili z tym, co mieli wcześniej strażnicy.

-Dobra, macie tutaj jakieś kukły do ćwiczeń? Bo macie ćwiczyć. Równe dwie godziny.

- Można wiedzieć po co? - ośmielił się spytać jeden z wojowników.

-Byście byli żywi przez dłuższy czas?

Zamknął się, najwidoczniej trafiony celnym argumentem, zaś inny powiedział:
- Z tym, że nie mamy kukieł.

-Ćwiczcie więc dwójkami. Bylebyście się nie zabili.

I zaczęli ćwiczyć, idzie im nieźle, ale jak na standardy doświadczonego, orkowego wojownika to są żałośni.

-Najlepszy ćwiczy ze mną!

Wybranie spośród nich najlepszego nie było trudne, jednakże owy najlepszy widocznie nieco się bał, w końcu byłeś rosłym Orkiem, a do tego wodzem, który utrupił poprzedniego wodza. No, ale wódz to wódz, więc wystąpił, zbrojny w dużą tarczę w kształcie prostokąta i włócznię.

-Nie walczymy, by się zranić. Sytuacja pierwsza: Masz przed sobą orka z toporem. Co robisz?

- Zasłaniam się tarczą, a później atakuję włócznią, trzymam go na odległość. - odparł od razu, niemalże bez wahania.

-Dobrze. Jednakże ork łapie tarczę, a drugą ręką zamierza złapać cię za kark. Co robisz?

- Puszczam tarczę, szybko się odsuwam i pcham go włócznią.

-Prawidłowa odpowiedź. Sytuacja druga: Ork chwyta zarówno tarczę, jak i włócznię.

Tutaj jedynie pokręcił głową, gdyż najwidoczniej nie miał na to odpowiedzi.

-Tutaj zaczynają się drobne problemy, które postaram się wyeliminować. Muszę załatwić wam albo sztylety, albo nauczyć was walczyć dwóch na jednego.

Pokiwali głowami, gdyż tylko na taką odpowiedź wpadli, a pytań nie mieli.

-Dobrze... może potrenujesz w praktyce?

- Że z... wodzem?

-Włócznię trzymaj odwrotnie.

- Tamten wódz zabronił nam walki z nim, bo byliśmy dla niego za słabi.

-Dlatego ja uczynię was silniejszymi.

- A co potem?

-Co ma być?

- Nooo... Jak tam będzie w wiosce później...

-Zobaczysz. Pewnie ściągnę swojego znajomego Maga.

- I co wtedy? - spytał, wciąż nie dając za wygraną.

-Zobaczysz. Magii raczej nie nauczę.

W końcu skapitulował i zaprzestał zadawania pytań.

-A więc trening?

Innego wyboru nie miał, tak więc pokiwał głową.

-Włócznię trzymaj odwrotnie.

Faktycznie, zabicie lub zranienie Cię to słaby pomysł, tak więc pokiwał głową i zrobił tak, jak kazałeś.

//Pomijamy opis i przewijamy?

//Do końca walki? Do końca dnia? Dokąd?//