- Thomas, zabić Wampirka ?- usłyszałeś melodyjny, miły głosik . Twój ból znacznie osłabł ale nie mogłeś się ruszać -.

Rycerz z chrzęstem pancerza ukląkł przed tobą .

- No wampirku, tłumacz się byle szybko . Co tu robiłeś ?

-Ja tylko chciałem iść do miasta... Po jedzenie. Zauważyłem wioskę, zamordowanych mieszkancow
. Ja nic złego nie robiłem... Naprawdę... Proszę...

- To wytłumacz mi teraz czemu wskrzesiłeś wieśniaków, i skąd masz tych mutantów którzy się na nas rzucili

-Chciałem się spytać tych wieśniaków co tu się stało. A mutanci to moja ochrona... Bałem się z ktoś mnie zaatakuje w wiosce... Nie wiem co tu takiego rozpętało chaos

- Dobrze, dobrze . Ale czemu zaatakowałeś mnie i moją piękną małżonkę ?- Kobieta lekko się zaśmiała -.

-Magowie światła mordują takich jak ja...

- Tak, ale nie musiałeś nas atakować . Mogłeś nam grzecznie dać przejść .

-Tak, ale mogliście mnie zauważyć i zabić. Więc, zabijecie mnie teraz tak?

- Niee, ale pozbawię cię wampiryzmu .- uśmiechnął się do ciebie złośliwie -.

-C-Co? Przecież... To nie potrzebne, ja i tak pije krew bardzo rzadko... A to mi sprawi ból...

- Pozbawię cię tym twojej siły i możliwości przemiany w nietoperza . Nie będziesz też potężny podczas pełni i nocą . Kochanie, jeśli możesz .- kobieta powoli podeszła przed ciebie i kucnęła z uśmiechem -.

- Dlaczego jak potrzebuje Julki to się nie zjawia, ale jak jej nie potrzebuje to się zjawia? Ku*wa. - Rozglądał się za swoim mieczem i czołgal się do tylu

Nie mogłeś się ruszyć, gdy tylko powiedziałeś w głowie "Julka" usłyszałeś krótki huk a ta pojawiła się obok ciebie, kobieta zatrzymała się w bezruchu jednak mężczyzna nadal stał i wydawał się mile zaskoczony pojawieniem się dziewczyny .

- Dawno cię nie widziałem !- powiedział rycerz z uśmiechem -. Tak rzadko wpadasz..

- Wiem, wiem ale mógłbyś nie ruszać mojego wampirka ?

-Wy się znacie?!

- Przedstawiam ci Thomasa, jedyną osobę która może oddziaływać na mnie .- spojrzała na ciebie -. Działa to oczywiście w dwie strony . Zapewne się domyślasz kim jest ?

-Spotkanie bogów? Kiepskie miejsce do rozmów...

- I tak rzadko się spotykamy..- odpowiedziała smętnie -. Tak w ogóle co u ciebie Thomas, słyszałam że objawiłeś się kolejnej osobie .

Wydawało się że nie zwracają na ciebie uwagi

- Taak ! Taki staruszek.. gdzieś tam krąży, ej chwila.. ten Wampir też mnie widział . To już będzie cztery . A ty się wszystkim którzy tego chcą ukazujesz..

- Bo lubię spełniać życzenia !

- Tak, tak wiem jak się te życzenia kończą

- Co to za dziewczyna ?- spytała Julka-.

- Hmm ? A tak ona . W ciele tego rycerza się z nią ożeniłem .

-Jeśli wam przeszkadzam, mogę sobie iść.. - Powiedział zdenerwowany. Mimo że Bogini mu pomogła bal się jej i to samo czuł teraz.

- To jak, zostawisz mojego Wampira ?- spytała Julka -.
- No dobra.. ale ty zostawisz Elfa...
- Umowa stoi .

Spojrzała na ciebie

- No Revan, chcesz wrócić do swojego domu ?

-Zaraz... Możesz mi w końcu powiedzieć jak działa moc tego miecza?

- Hmm ? Im więcej istot ładu zabijesz -. Thomas spojrzał na nią z lekką złością we wzroku -. Tym lepiej będzie ciąć, i tak już wszystko przecina . Możesz też używać tworzyć nim znaki tnące .

-Dziękuję... A czasem nie potrzebujesz pomocy w długach? Chętnie pomogę...

Spojrzała na Boga Ładu

- Widzisz ? Ty nie masz aż tak pomocnych wyznawców .- pokiwała głową śmiejąc się z niego -. Niestety teraz nie mam zbyt wiele do roboty i całymi dniami przesiaduję przed kominkiem obserwując jak toczycie wojny . Jakoś mało osób czegoś sobie u mnie życzy .

-Aha... - Spojrzał na Boga ładu. - Eh... Dopiero tych mutantów wskrzesilem...

- Nie martw się, przyślę ci coś nowego, to jak chcesz wracać do swojego domku ?- spytała po raz kolejny -.

-Tak. Jestem gotów

Wioska znikła ci z oczu a ty pojawiłeś się w swoim pokoju, Julka siedziała na jednym z foteli .

- Serio, częściej powinnam odwiedzać Thomasa.. jak na bogów rzadko się widujemy..- mówiła do siebie -.

Zastanawiał się czy poprosić o pomoc z jadrąmi Ale bal się że uzna to jako zniewage i go zabije.
-A spotykaj sie, jak go lubisz... Więc podarujesz mi jakiegoś mutanta?

- Serio ktoś ci rozwalił jądra ?- śmiała się przez chwilę, zapewne potrafi czytać z w myślach -.

-Co? No nie... Umiesz czytać w myślach? Eh...

- Kto ci rozwalił klejnoty ?- powiedziała ledwie hamując śmiech -. Nie obserwowałam cię wtedy .

-Jakaś pieprzona gówniara... Bo rzuciłem jej królikiem o ścianę. Potem okazało się że żyje. Chciała mnie przeprosić... Aha, była magiem krwi. Byłem wtedy w Dirnie

- Mag krwi ?- Julka zawiesiła się na chwilę patrząc w ścianę -. Edianda Dangen, ooo ma całkiem ciekawego towarzysza . Prawdopodobnie nie wiesz kim rzuciłeś o ścianę .

-Królikiem. Ghorkhaan. Chyba. Kto to taki może być? Nowy Książę Wampirów?

//No spoilers! Staph!

- A, tego się jeszcze dowiesz . Powiem ci tylko że wraz z Bogiem Ładu i Krasnoludów uznaliśmy go za zbyt niebezpiecznego aby żył w swojej wcześniejszej formie .

-A, skoro wspominalas już o jądrach... Rozumiem że na da się z tym nic zrobić?

- Ależ da się .- pstryknęła palcami a ty poczułeś jak coś się zmienia pod twoimi spodniami -.

-Mam nadzieję że nie zrobiłaś kapryśnego żartu... To... Znajdzie się jakiś mutant albo mutanty?

- Ee, a tak .- znowu pstryknęła palcami a w pokoju pojawiło się pięciu dwu metrowych mutantów, każdy miał jakąś zmutowaną kończynę przygotowaną do walki .

-Dziękuję. Chcesz jeszcze o czymś pogadać? Chyba że teraz spełniasz życzenia za darmo, chętnie skorzystam.

- Czego byś sobie zażyczył ?

-Naprawdę spełniasz życzenia za darmo? - Uśmiechnął się

- To zależy jakie życzenia .

-Hm... Sprowadź tu Ediandę

- Czemu nie, daj mi chwilkę .- Julka znikła, zostałeś w pokoju sam -.

Czekał

Edianda pojawiła się na łóżku w jakimś dużym i przytulnym pomieszczeniu, dziewczyna siedziała na fotelu przy kominku a obok niej ktoś stał..

-Edianda...Jak miło... - Powiedział pełen gniewu

-Gdzie ja jestem?
Wstała z łóżka i wzięła włócznię do rąk