Rozpętała się kolejna strzelanina, tym razem przeciwko zaskoczonym strażnikom. Mieli przewagę zaskoczenia i liczebną, więc Alex nie musiał nawet strzelać, gdyż już się skończyło.

W takim razie rozejrzał się po celach, być może dostrzeże jakiegoś swojego kompana z dawnych lat lub inną znajomą mordę?

Więźniowie byli utrzymywani w dobrym stanie, więc chyba zauważył Dana i dość blisko również Wilhelma.

No to pora ich uwolnić, co też zrobił, tudzież spróbował.

Dzięki połączonym umiejętnościom hakerskim Aiona i Francisa uwolnili wszystkich więźniów, którzy powoli wyszli im na spotkanie. Wielu było obcych, sporo pewnie nigdy nie słyszała o Vindictae, ale teraz to sojusznicy. Dan, Wilhelm i reszta członków powiązana z Vindictae już ruszyła, by odzyskać sprzęt od swoich.

To już mają z głowy, świetnie. Została tylko ucieczka i przeżycie przy okazji czy coś jeszcze?

Teraz? Teraz warto załatwić O.H.S, który wysłał z drugiej strony żołnierzy. Tym razem szeregowcy, lecz wśród nich byli również ludzie w pancerzach i egzoszkieletach.

Tych zwykłych zrosił ołowiem, resztę poczęstował granatami.

No cóż, warto poszukać osłony, niż dać się zabić stojąc jak kretyn na środku.

Tak też zrobił, nie miał w planach dziś umrzeć.

Tak samo, jak reszta, więc się ukryliście. Wyjątkiem był Jack, który wyciągnął zza pasa jakąś czerwoną serwetkę i ruszył, wymachując nią, prosto na wrogów. Trzeba dodać, że nie pozostawał bezbronny i strzelał do nich z pistoletu. I jeszcze ten dziwnie nie na miejscu okrzyk...
-Ura!

Zastanawianie się nad tym czy jest odważny, czy głupi sobie darował, już dawno uznał, że jest szalony. W sumie to, tak dla jaj, założył bagnet na karabin, zaczął strzelać, cisnął we wrogów granatem i pobiegł razem z nim, również drąc mordę, bo jak ginąć to chociaż z klasą.

Kilku innych poszło waszym stratem, dzięki czemu złamaliście morale wroga, który się wycofał. Trzeba dodać, że po tym połowa z was nie mogła ze śmiechu? Jack znalazł towarzystwo, bo żaden ze śmiejących się (oprócz niego i być może Alexa) nie należał do Vindictae.

- Trzeba to będzie kiedyś powtórzyć, chłopaki. - powiedział, ocierając łzę rozbawienia i wpatrując się w owych chłopaków, aby ustalić więcej szczegółów. Chodzi głównie o to, że skoro nie z Vindictae, to skąd?

Mieszanki najprawdopodobniej, czyli inne organizacje, jak i również różne narodowości.

Ale chcieli nakopać OHS, to się liczy. Następny punkt programu?

Warto spytać się Aiona.

- Następny punkt programu? - spytał go, idąc za sugestią tego dziwnego głosu w głowie.

Ten spojrzał na obcych mu jeszcze ludzi, którzy zbierali broń i zakładali co lepsze elementy wyposażenia O.H.S. na siebie.
-Możemy albo szukać lotniska, albo jakiegoś okrętu.
-Lub też załatwić Dyrektora tej placówki.
Jack stał blisko ich, a w jego oczach tkwiło wyzwanie. Zdjął hełm, przez co można było zauważyć do tego jeszcze szyderczy uśmiech.

- Znaczy ja wiem, że Cię poje**ło, ale nie wiedziałem, że aż tak.

-No weź, Alex! Mamy niepowtarzalną okazję zajumać Darcusa!
-I zginąć Jack!
-Stul japę Marcus, trzeba ryzykować!

- Jakbym powiedział, że w to wchodzę, to znalazłby się jeszcze ktoś? Poza Jackiem?

Co ciekawe, zgłosił się Aion, Dan i Francis. Reszta pozostała niechętna. Luis jednakże się sprzeciwił, żeby Dan ruszył.
-Nie ma mowy, musisz odpoczać. Ramię też trzeba sprawdzić, bo co, jeżeli w nim grzebano?
-Dam radę Luis, nie jestem dzieckiem.
-Nie stracę przyjaciela w służbie.
//O nie, Kuba już odpowiada//

//O nie.//
No cóż, sam również się zgłosił, głupio byłoby zostawić tak tę hałastrę bez opieki.

Luis zrezygnował i sam też się zgłosił.
-Marcus wyprowadzi innych, my ruszymy dwójkami przez szyb wentylacji, po dachu, lub pod podłogą.

- Idę dachem. Ktoś ze mną?

Niezawodny Francis.

No to poszukał wejścia na dach.

To też było proste, gdyż Francis po prostu wystrzelił w sufit z granatnika, a następnie wystrzelił do powstałego otworu z pistoletu z hakiem.

W takim razie po linie w górę.

Udało się tam dotrzeć, Francis osłaniał tyły.
-Miło się będzie lepiej poznać.

- Niezbyt miłe okoliczności, ale lepszy taki sposób niż żaden. - odparł, rozglądając się za dalsza drogą.

Typowy dach, czyli biało, wentylacja, szklane części i ogólnie dużo różnych zmian wysokości. Budynki się różniły wysokością, więc i na dachu były osłony.

Jak to dobrze odsłużyć swoje w wojskach powietrznodesantowych, nie miał chociaż pieruńskiego lęku wysokości... Oby Francis też nie miał. Tak czy inaczej, ruszył dalej, unikając stąpania po szkle i z palcem na spuście karabinka, w razie gdyby nawet tutaj ktoś postanowił na nich naskoczyć.

No, wyszkoczyli. To było pewne, tylko metoda ich ataku z zaskoczenia była ciekawa. Otóż musieli oni wyłączyć niewidzialność, gdyż pojawili się za nimi i od razu rozpoczęli ostrzał. Francis schował się za jedną z osłon.

Zrobił podobnie, kryjąc się za inną, i zaczął strzelać do przeciwników, celując w miejsca, z których leciał na niego ołów.

///////
Kogoś trafił, Francis jednakże miał lepszego cela zabijając dwóch.

//Co?//
Strzelał dalej, próbując zlokalizować ilu ich jeszcze zostało.

///Jak szukam obrazków, z których można coś dobrego dodać, to można trafić w bardzo dziwne miejsca///
Jeżeli przestaną strzelać, to będzie znaczyć, że nie żyją. Obecnie jednak, to Francis przesuwał się do tyłu.
-Możemy ic wszystkich zabić, ale nie możemy zostać z tyłu! Inni mogą potrzebować pomocy z góry.

//Widać.//
- Słusznie. - odparł i wznowił marsz, acz strzelając, jeśli tamci też spróbowali.

//Bardzo. Ostatnio trafił się Poniacz i koleś od fetyszu stóp///
Francis pomagał i też miał do tego oko, gdyż trzymali ich z dala od siebie.

//Nie kontynuuj, proszę.//
No to co? Kontynuują, aż nie dotrą do wyjścia, wejścia czy czegokolwiek innego.

//Ta, to ja jestem od poświęceń///
W końcu coś na dole wybuchło, a radio się odezwało. Aion.
-Przebiliśmy się i jednocześnie się zbliżamy do Dyrektora.
-My również jesteśmy coraz bliżej - Odpowiedział Francis.

- Też jesteśmy w drodze, nie damy Wam w końcu zacząć zabawny bez nas! - powiedział do radia i ruszył dalej, byle do wyjścia.

Wyjście to sobie raczej sami zrobią, jednakże pewne jest jedno - Robiło się coraz łatwiej.

Nie miał zbytnio materiałów, więc liczył, że Francis się tym zajmie, sam zaś go osłaniał czy coś w ten deseń.

I miał rację, gdyż jego kolega rewolwerowiec zaczął podkładać klasyczny ładunek C4, a z drugiej strony zaczęło wchodzić na dach trochę szeregowców O.H.S.

Jak to dobrze, że sam zajął się pracą, a jemu pozostawił przyjemność: Strzelał do żołdaków wroga, ewentualnie rzucił im jakiś granat, jeśli byli w zasięgu.

Pozbawił szansy na awans czterech z nich, a dwóch porządnie zranił. Francis uwijał się szybko, lecz wrogów przybywało.

Nie mógł zrobić wiele więcej, jak kontynuować to, co robił do tej pory, bo pospieszanie Francisa nie wchodziło w grę, lepiej żeby nie dodawać mu jeszcze więcej presji...