Rohan
Pogładził się po swojej szczęce i wstał. Rozglądnął się po miejscu, w którym się znajduje. Jeśli jest to Iverness to powoli kieruje się do swojej chatki znowu... A jeśli nie to po prostu stoi
-Nareszcie. Cholera! Ile można było siedzieć w tej poke czymś!

Rohan

jest i twoja chatka. Na szczęście niedaleko, bo nie dość że jest zimno, to jeszcze świecisz gołym tyłkiem. Czułeś w szczęce jakiś dziwny dyskomfort. Coś się nie zgadzało.

Rohan
Otworzył drzwi swojego domku i pierwsze co zrobił to wszedł po schodach do swojej garderoby bądź jak zwał inaczej sypialni. Nigdy jakoś nie lubił spać w trumnie. Zawsze przyjemnie mu było spać na zwykłym łóżku.

Rohan

Łóżko, szafa, duże lustro w którym widać twoje odbicie, skarpetka na podłodze... Zaraz... Skąd ta skarpetka?

Rohan
Najbardziej zainteresował się tą skarpetką. Wziął ją i zaczął oglądać jednak po pewnym czasie postanowił wrzucił ją do szafy. Uprzednio składając. I zaczął wyciągać z szafy ubrania.
Najpierw to
-Nie mamy lat Osiemdziesiątych.
Skomentował I wrzucił to do szafy.
Jako drugi to
-Nie dzięki. Innym razem będę służył Japońskiej Rozwydrzonej Balladynie...
Trzecie to
-....
Odstawił to do szafy
I te dwie ślicznotki
-To raczej na pamiątkę..
Teraz to
-Nah. Za czerwone.
Teraz ten staroć
-Chwila...Jak TO jeszcze się nie rozsypało. Huh. Może jeszcze znajdę swoją togę z czasów Rzymu? Czekaj. Jednak nie bo zrobiłem z niej szmatkę dawno temu. Cóż.. Mówi się trudno. Ale na pocieszenie widzę Złoty wieniec, który był dla Nerona! Zabrałem go nawet nie wiem czemu...
I teraz to
-Nie mamy zimy...
Aż w końcu wyciągnął to
-Idealne!
Ubrał niezwłocznie tenże strój i wtedy zauważył swoje odbicie.
-Zaraz... Czy to ja? Muszę stwierdzić, że jak na kogoś kto ma dwa tysiące nawet nieźle wyglądam.. Mhmm. Zmieniłem się. Wyglądam... Jak zniewieściały chłopiec z Japonii, ale widzę, że mój żydowski nos trochę się zdeformował, ale nadal trochę go widać... Ciekawe.

Rohan

Jakie to miłe uczucie, móc zobaczyć swoją twarz, chociaż będąc przyzwyczajonym do braku tej możliwości poczułeś lekki dyskomfort. Nagle naszło cię pytanie - jak wyglądałeś jak ten poke - coś?

Rohan
-Zapewne jak widziałem swoje skrzydła to przypominały nietoperza. Ta kobieta także o tym wspominała... Mam tylko jedno pytanie.. Jak mam do cholery walczyć z denoniczym zagrożeniem będąc zwykłym człowiekiem?
Zdjął rękawiczkę, którą nosił na ręce z tym symbolem.

Rohan

Symbol zniknął. Nie został po nim nawet ślad. Zauważyłeś, że twoja ręka ma żywy, beżowy kolor zamiast trupiej bieli. Całkiem miła odmiana.

Rohan
-A co jeśli byłem tak naprawdę w śpiączce.. Albo co jeśli to jest sen albo Iluzja. A jeśli nie... Przecież tą klątwę mógł zdjąć tylko Jezus. Jeśli kiedyś trafię do pie**olnika zwanego niebem to muszę zapytać Jezusa na temat jego upodobań w postaci Pana Kleksa...

Rohan

- czekałem na ciebie - za twoimi plecami rozległ się głos. Ciężko stwierdzić co gorsze, niepokojący głos za plecami, czy dźwięk ładowanej strzelby?

Rohan
Odwrócił się do swojego rozmówcy.
-Wiesz. Wszystko mi jest strasznie jedno.. Chociaż myślałem nad karierą muzyczną i pisarką to mogę odstąpić. Tia.

Rohan

Rozmówcą okazał się nie kto inny jak... Francis.

Pamiętasz, że kiedyś widziałeś go w show zatytułowanym "kto chce zabić smoka?"

Dziwny koleś, ale lepiej nie nabijać się z innych ludzi, zwłaszcza gdy ten ludź celuje w ciebie ze strzelby, a jego marzeniem jest wybić wszystkich ludzi z mocami.

Rohan
-Spóźniłeś się. Przestałem być wampirem i jestem zwykłym gościem. Chyba, że chodzi Ci o coś innego...
Zmierzył go wzrokiem i zmarszczonym czołem

Rohan

- wampir czy nie, widziałem co się z tobą stało w centrum miasta - odparł cały czas mając cię na muszce. - za taką umiejętność przemiany góra da mi całkiem niezłą sumkę

Rohan
-Szkoda tylko, że było to jednorazowe~ Ile dadzą Ci za najnormalniejszego dandysa? Złamanego z? Jeśli nie zmienię się nagle w wampira. Ot tak.
Pstryknął palcami
-To nie masz tu niczego szukać....

Rohan

W momencie pstryknięcia przeszedł cię dreszcz. Dziwnie przyjemny, aż nabrałeś ochoty aby znowu to zrobić.
- organy można łatwo i szybko sprzedać - odparł. - jakieś ostatnie słowa?

Rohan
-Jestem ciekaw jak wyglądają moje organy po wieloletnim żywieniu się jedynie krwią...
Sam nie wie czemu, ale postanowił pstryknąć jeszcze raz..

Rohan

Twoje ubrania pękły w szwach, a ty znów stałeś się tym całym Noivernem. Przynajmniej jesteś czysty. Francis nienaturalnie przechylił głowę, jakby właśnie czekał na ten moment.
- nie powinno się odkrywać wszystkich kart przed wrogiem - wycelował w twoją głowę.

Rohan
-Tia....
Powiedział i przesunął ogonem po ziemi jak najciszej potrafił i Spróbował mu podciąć nogi ogonem.

Rohan

Francis przewrócił się, ale w ostatniej chwili udało mu się podeprzeć o ziemię rękę. Jego strzelba wyleciała mu z rąk, w twoim kierunku.

Rohan
Spróbował ją złapać w zęby.

Rohan

Ma metaliczny posmak. Francis wyskoczył z ziemi, z zamiarem odebrania strzelby.
- daj te strzelbę! To nie będzie bolało, obiecuje!

Rohan
Pokręcił łbem i skierował się do drzwi na zewnątrz marszobiegem
Może będę też mógł zmienić się w wampira! Czyli będę mógł umrzeć, ale także móc wrócić na ziemię kiedy będę chciał! Zmienię się! Odtworzę Rzym gdzie wszyscy będą równi! Smoki, ludzie, humanoidalne napoje. Wszyscy! Nawet pokonamy demony z piekła, które chciały mnie wyzywać na pojedynek. Tak! Pokonam swoje zboczenie względem krwi i będę się żywił krwią niegodziwców!

Rohan

Za tobą wybiegł Francis, ale był... Inny...
Jego ręce pokryte były jakąś czarną substancją, tak samo jak i nogi. Wyglądało jak jakaś przyległa do ciała żelatyna, ale widocznie nie utrudniała mu biegu. Wręcz przeciwnie, zaczął cię doganiać.

Rohan
Nagle stanął jak wryty i Odwrócił się do niego i zaczął bawić się tą bronią wcześniej upuszczając ją z pyska.
-Chcesz bardzo tą pukawkę?

Rohan

Francis tylko ryknął pędząc w twoim kierunku. Substancja powoli pochłaniała jego ciało. Żel zaczął przypominać coś na wzór atramentu.

Rohan
-No cio? Chcesz zabaweczkę?
A teraz spróbował go wyminąć i popędzić do domu z bronią w pysku

Rohan

Udało się. Francis, a raczej czarny, smolisty atramentowy stwór popędził na przód, próbując się zatrzymać. To nietoperzowate ciało jest sprawniejsze od ludzkiego. Szybko i zwinnie popędziłeś do środka.

Rohan
To ciało musi mieć coś jeszcze.... Nietoperz? Może uda mi się użyć echolokacji czy czegoś w tym stylu..
Zaczął się za rogiem by przyszykować zasadzkę. Upuścił broń i się przygotował.

Rohan

Twoje ogromne, okrągłe uszy wyłapały jakiś głos. Dochodził z wnętrza tego stwora. Wołanie o pomoc? Strzelba chyba dłużej nie będzie się nadawać. Rozpadła się przy zderzeniu z ziemią.

Rohan
Spróbował przygwoździć to swoim ciężarem i użyć ultradźwięków do ogłuszenia/zerwania czy jeszcze innej funkcji wykonanej w kierunku tego stwora.

Rohan

Atrament zaczął cię obłazić, ale kiedy ryknąłeś, to żel pisnął i zaczął tracić swoją konsystencję. Widocznie jego słabością są ultradźwięki.

Rohan
Nie przestawał dopóty żel nie odszedł na bezpieczną odległość.
//Ray. A mogę mieć do ciebie prośbę?

Rohan

Żel powoli się kurczył, odsłaniając Francisa, o dziwo bez szwanku.

//Jaką?

Rohan
-Ehh...
Stuknął jego twarz swoim pyskiem, spróbował go nawet polizać by go wybudzić.
-Żyjesz? Bo mam do ciebie orędzie.
//Możesz zostawić Rohanowi formę wampira także? Stworzyłem tak naprawdę całą postać pod twe stworzenia. Proszę?

Rohan

- uhh... Ten żel znów przejął nade mną kontrolę? - poprawił kapelusz i wstał z ziemi jak gdyby nigdy nic. - jaki rekord? Znowu wymordowałem miasto? A może gorzej? - zapytał ponurym tonem głosu, jakby spodziewał się najgorszego.

//W porządku, skoro tak ładnie prosisz

Rohan
-Nie wiem. Niezbyt mnie to obchodzi... Ale wysłuchaj teraz mnie. Po pierwsze albo dasz mi pieniądze bym mógł odkupić swoje ubranie, które przez ciebie zniszczyłem albo dasz mi swoje ubranie. A po drugie jeśli następnym razem cię spotkam a znów będziesz chciał mnie zastrzelić to po prostu Ci odgryzę ci nogi...
Zagroził mu, ale powiedział to dosyć obojętnym głosem...
//thx

Rohan

- czekaj, dlaczego ja mam ci oddawać moje ciężko zarobione pieniądze? - wstał na ziemię. - i po co ci ubrania? Nietoperze raczej ich nie potrzebują. Swoją drogą to gdzie ja właściwie jestem? Nie miałem przypadkiem polować na tego dzieciaka w Niemczech?

Rohan
-Polowałeś na mnie. I zniszczyłem przez ciebie swoje ubrania. Proste? Kojarzysz może Wilkołaki? Jestem czymś takim tylko, że gigantycznym nietoperzem
Warknął lekko poirytowany oraz z urazą w głosie i spróbował pstryknąć szponami by wrócić do poprzedniej formy

Rohan

Udało się. Francis zasłonił rękoma twarz.
- człowieku, wstydu ty nie masz!? Dobra, dam ci tę kasę ale weź coś na siebie załóż!

Rohan
-Dziękuję!
Burknął pod nosem i udał się na górę gdzie wziął z szafy po prostu białą koszulę, spodnie garniturowe i czarne pół butki. Kiedy się ubrał i wrócił to wziął jeszcze laskę z poprzedniego stroju.

//Uważaj, bo on na pewno będzie tam stać i czekać i wcale nie ucieknie//

Rohan

Wszystko leży jak ulał. Kątem oka dostrzegłeś siebie w lustrze. Mimo faktu, że to zwykłe lustro to jednak czujesz z tego powodu lekką ekscytację.

Rohan
Po co w ogóle mam to lust...Ach. Zapomniałem. Po prostu się wprosiłem do jakiegoś starego domu...
Uśmiechnął się delikatnie ledwo zauważalnie i zwrócił do Francisa.
-Dobra. Ubrałem się i teraz załatwmy sprawy finansowe.

Rohan

Podał ci plik banknotów.
- jeżeli to nie wystarczy, to dysponuje również cennymi informacjami. Mam dla ciebie pewną wskazówkę która wkrótce ci się przyda - Francis ostrożnie zdjął kapelusz. - chcesz ją usłyszeć?

Rohan
Wziął plik pieniędzy i Schował do kieszeni
-Jeśli jest ważną tak jak mówisz to chętnie ją usłyszę.
Powiedział lekko dziarsko

Rohan

- Postaraj się go zrozumieć. On zna swoją datę śmierci i ta myśl przeraża nawet kogoś takiego jak on

Rohan
-To było dosyć proste. Chodzi o kogoś Wszechwiedzącego. Bóg się nie liczy, więc chodzi o kogoś innego. Siedziałem trochę w okultyzmie i wiem to i owo. Ale Dzi.. Ę
Ostatnie słowo przechodziło mu przez gardło nadwyraz ciężko, ale chyba się udało
-Ale dzięki za wszystko

Rohan

- nie ma sprawy - ukłonił się. - jednak jest jeszcze jedna rzecz którą musisz zobaczyć - złapał się za maskę i zaczął ją powoli ściągać.

Rohan
Podniósł jedną brew do góry i bacznie się Przyglądał procesowi zdejmowania przez delikwenta maski